Savaş.
Sadece fiziksel yapılan bir eylem değildi. Aslına bakılırsa insanlar her an savaşıyordu. Duyguları ile, insanların yargıları ile , baskı ile , aile ile, arkadaş ile bazen kendi çelişkileri ile...
Her zaman savaş içindeydik. Bazen bir insanın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Efil.
Bölüm şarkısı: Farkında değildin- Selin
Evde stresle abilerimi ve Melisa'yı beklerken, bir yandan telefonu kontrol ediyordum. Bir saat olmuştu ve hâlâ bir haber yoktu. Ne arıyorlardı ne de bir şey yazıyorlardı.
Başlarına birşey gelmiş olabilir miydi ?
Haber alamadığım her dakika bu düşünce biraz daha içime işliyordu. Telefonu alıp aramaya karar verdim. Gerçekten, neden aramıyordum ki ?
Telefondan direkt Bora abimi aradım. Telefon çaldı, çaldı ama açan olmadı. Evde kafayı yiyecektim artık. Melisa'yıarayacaktım ki kapı çaldı.
Koşar adımlarla aşağı indiğimde annemi kapının kolunu tutarken gördüm. "Anne dur ben açarım." Annem gülüp geri çekildi. "Bu kadar mı özledin abilerini ?" Ah anne gerçeği bilsen yine böyle der misin acaba ?
Anneme gülümsediğim de kapıyı açtım. Karşımda kızgın bir şekilde duran Bora abimi ve arkasında suskun bir şekilde durmuş Melisa'yı gördüm. Fakat omuzları dikti. Kuzey abimin ise kaşları çatıktı. Elçin de hâlâ Melisa ve abilerimleydi.
"Bora abi." Bora abim içeri girdi omzuma çarparak. "Sana anlattı değil mi ? Bu işe burnunu sokma Efil. Ortada bir olay yok." Bende içeri girdiğimde kaşlarım çatıktı. "Öncelikle o hareketlerine bir dikkat et. Sana bir şey yapmadığım halde gıcık gıcık davranma. Ayrıca neyden bahsediyorsun sen ? "
Güldü ama alayla. "Bilmiyormuş gibi yapma. Melisa beni gizli gizli dinleyip hemen yetiştirmiştir sana. Sakın karışayım deme Efil." Annem de olaya anlam verememiş salona gelip bizi dinlemeye başlamıştı. Kuzey abim ile Elçin de içeri girdi.
Abim Melisa'nın bana anlattığını duymuş ya da bir şekilde öğrenmiş olmalıydı.
"Evet biliyorum." Yine alayla güldü." Zaten Melisa'dan da bu beklenirdi." Kaşlarım hâlâ çatıktı. "Yeter" dedim. " Melisa doğru olanı yaptı. Evet seni dinlemiş olabilir ama bana söylemesi doğru. Ben senin kardeşinim . Senin bir arkadaşın eğer bunu duymuş olsaydı emin ol sana söylerdi tabi vicdanı varsa."
Bora abim sinirle soluyup beni yanıtsız bıraktı. Ben Bora abimi izlerken annem arkadan seslendi. "Siz neyden bahsediyor sunuz ? " Cevap vermedim. Bora abim bana döndü. "Kim ? " Dediğimde "sanane" dedi. "Ne sananesi Bora abi ! Sen bu konunun ciddi olduğunun farkında mısın? Kim bu ya kim ?! "
"Ya sanane sanane ! Karışma işime Efil ! "
"Karışma ne ! Karışma ne demek?! Ulan adam sana seni öldüreceğini söylemiş! Ben ne yapayım, susup karışmayayım mı ?!"
