Savaş.
Sadece fiziksel yapılan bir eylem değildi. Aslına bakılırsa insanlar her an savaşıyordu. Duyguları ile, insanların yargıları ile , baskı ile , aile ile, arkadaş ile bazen kendi çelişkileri ile...
Her zaman savaş içindeydik. Bazen bir insanın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayaz Dinç Demiray
Bölüm şarkıları: yad&streets , shut ap listen
Melisa benden ayrıldığında bende ondan ayrıldım. Kararlılıkla başımı salladım. "Haklısın. Ben Ayaz'a aşık değilim de neyim ya ?! Ayrıca yine haklısın ki ben kendime itiraf etmekten çekiniyordum. Sanırım biri bunu yüzüms vurunca anlayabildim ancak. Aşığım o gerizekalıya . Hemde deliler gibi ve şimdi gidip konuşuyorum." Diye ayaklanmıştım ki Melisa hemen kolumdan tutup beni geri götümün üzerine oturttu.
"Hoooop orada bir dur işte. " Aval aval ona baktım. "Aşkını fark etmeni falan sağladık okey de biraz bekle . Adam bir az önce olanları sindirsin. Yarın konuşursun." Dudak büzdüm. "İyi de ben yarına kadar bekleyemem ki . " Yanağımı sıktı. "Bekleyeceksin. Azcık bir dur. Daha az önce sevmiyorum diyordun. Şimdi gidip ben sana aşığım mı diyeceksin? "
Haklıydı.
***
(Ayaz'ın anlatımıyla )
Sabah kalkar kalkmaz üzerime beyaz gömleğimi geçirip altıma da siyah pantolonumu giydim. Her ne kadar düşünmemeye çalışsam da aklım sürekli dün söylediklerimdeydi.
Acaba çok mu abartmıştım ?
Kendisi başında bana beni daha sevmediğini söylemişti ve bende bunu kabul etmiştim. Şimdi ne olmuştu? Aslında benim sinirlendiğim olay bizi saklamasıydı.
Neden bunu söylemek yerine gizli gizli yapıyordu ki ?
Her ne olursa olsun sevdiğim kadını şuan deli merak ediyordum. Evden erkenden çıkıp arabama bindim ve yeni aydınlanmaya başlayan havaya baktım.
Bugün pazartesiydi. Bu hafta hiç gelmemeyi düşünüyordum. Zaten şirketim İstanbul'daydı ve Efil ile aramız bozuktu. Gelmeme gerek yotku değil mi ? Yoktu. Sonuçta o da artık beni görmek istemiyordur. Bende istemiyordum.
Kahretsin. Kimi kandırıyordum, şuan bile evine girip yanına gitmemek için kendimi zor tutuyordum.
Bakışlarım onların villasında oyalanırken zorlukla bakışlarımı ayırdım. Şimdi yatağında mışıl mışıl yavru kedi gibi uyuyor olmalıydı. Yaş farkından mı ya da boy farkından mı bilinmez onu yavru bir kediye benzetiyordum.
Bu düşünceme güldüm ve siteden çıktım. Sanırım bu hafta dönmemeyi bırak ,ben bugün tekrar dönecektim . Çünkü şuan bile özlüyordum onu.
(Beş saat sonra )
Şirketin önüne geldiğimde ağrıyan boynumu çıtlattım. Arabadan çantamı alıp indiğimde direkt yanıma gelen Selen'i görmezden geldim. "Günaydın Ayaz bey ! " Bağırmasıyla beraber yüzümü buruşturdum.
