The Lost Princess

5

Gising na ang lahat ng bumangon ako sa kama. Agad kong kinapa ang mukha ko. Nakahinga naman ako ng maluwag nang makapa ang pinaka importanteng bagay sa aking mukha. I'm still wearing my mask.

Tumingin ako sa labas. Sobrang liwanag na ng sikat ng araw.

Wait.. Bakit ako nasa kama?! Ang huling naaalala ko kagabi ay pinagmamasdan ko lang ang mga tala.

"Tsk, ang tagal-tagal gumising! Kumain ka na nga!" bulyaw ni Yvy sa akin as she handed down my food.

I glared at her.

Kinuha ko ang inabot niyang pagkain at mabilis na inubos iyon. Pagkatapos ay tinulungan ako ni Celestinang magpalit ng armor suit gaya nang sa kanila.

"Your highness, mag-iingat ka at ikaw din, Astra." paalalam ni Venus.

I only smiled at her.

Maghihiwalay na kami ngayon upang mas mapabilis ang aming paghahanap. Kapag nakumpleto at nakuha na ng bawat isa ang mga gems ay sa kwebang ito kaming muli magkikita-kita, ngunit kapag sa loob ng ikaw tatlumpong araw at hindi pa nakakabalik ang kahit sino sa amin ay kailangan nang iwan ang mga wala pa sa tagpuan, utos iyon ni Havoc.

Lumapit sa amin ni Havoc si Angel.

"Mag-ingat ka, mahal na prinsepe.. Bumalik ka sa tamang oras, pakiusap." malambing na aniya at tinig na nag-aalala. Tumango lamang sa kaniya si Havoc. Damn, this guy! Ang manhid niya. She likes you, dumbass.

"Do your best to get the gems. But if you've run out of time, retreat. Our mission is not only to take the gems but also to go back safe on time." seryosong aniya ni Havoc.

Napatingin ako kay Trevor ng maramdaman ang titig niya. He smiled to me.

"Take care, Astra," he said.

I smiled at him and I was about to wave my hand to him when Havoc grabbed my hand and started to walk away from the team.

"Let's go." mas malamig pa sa yelong sabi niya.

Patungo kami sa madilim na direksyon. Sobrang dilim ng mga ulap, ang kulog at kidlat ay nagwawala. Napalunok ako at napatigil sa paglalakad.

Napapikit ako sa isang malakas na kulog. Gosh!

"Are you sure d'yan tayo pupunta, Havoc?" tanong ko at pilit na itinago ang takot sa boses.

He also stopped walking and coldly turned his head to me.

"Are you scared?" tanong niya.

"What? I'm not! I'm just asking, baka mamaya naliligaw na pala tayo, 'no!" inis na sabi ko.

Isang malakas na kulog ulit at napatili na ako.

Agad akong yumakap kay Havoc nang nagliwanag ang paligid when the lightning strikes. Sinundan ulit iyon nang napakalas na kulog na nagpatili sa akin. Ibinaon ko ang mukha ko sa dibdib ni Havoc dahil sa takot na makita ang kidlat.

Nang kumalma na ay inangat ko ang mukha ko sa paligid at muli akong napapikit ng dumaan ang malakas na kidlat.

"You're scared." Havoc stated.

Masama ko siyang tiningnan at bahagyang tinulak pero hindi ko binitawan ang braso niya. Baka iwan niya pa ako rito!

"Nasaan na ba tayo, Havoc?!" I asked while holding his arm tightly.

Hindi siya sumagot kaya nabuo na naman ang takot sa puso ko dahil padilim nang padilim ang lugar na patutunguhan namin.

"Be ready, we're already in the territory of Darkians, nasa hari nila natin makukuha ang birtud ng kadiliman." aniya.

Humigpit ang hawak ko sa braso niya nang umihip ang kakaibang hangin.

"Sino kayo?!"

I almost had a heart attack when the scary voice echoed.

"Where that voice came from?" nanginginig ang boses kong tanong kay Havoc. Luminga-linga siya at hinanap ang may-ari ng boses.

Umigting ang panga niya at walang sabing binuhat ako, tinakpan niya rin ang bibig ko gamit ang isa niyang palad para hindi ako makagawa ng kahit anong ingay. Naglaho kami at sa isang iglap lang ay nasa taas na ng isang malaking puno na natatakpan ng malalaki at malalapad na dahon. Pinakawalan niya ako at iniupo sa sanga ng puno.

He can do teleporting!

Bakit hindi niya sinabing kaya niya palang mag teleport? Sana kanina pa namin ito ginawa! I was about to throw tantrums when he covered my mouth again.

His red jewel eyes made me shut up, it's so scary than the thunders and lightning earlier!

"Keep your mouth shut up." he whispered with his low tone voice but terribly cold as ever. Masama ko lamang siyang tiningnan at tahimik na sumunod.

Wala pang ilang sandali, narinig namin ang kakaibang ingay sa baba ng puno. Dumungaw kami at muntik na akong mapasigaw sa pangit at nakakatakot na hitsura ng mga nilalang na iyon kung hindi lamang ako napigilan ni Havoc. He kissed my lips that made me shut up for real!

Havoc kissed me!

The crown prince of the Empire just kissed me!

He's my first kiss!

Nanlaki ang mata ko sa gulat, I froze in a moment. He's red jewel eyes staring at me passionately. Napalunok ako at agad na iniwas ang mukha ko para putulin ang halik niya. I touched my lips, it's too soft.

"Why?" mahinang tanong ko.

He could use his hand or power to make me shut up but why did he kiss me?! Taksil siya! He betrayed Angel, who loves him!

Hindi siya sumagot. Iniwas niya ang mukha niya sa akin at itinuon ang tingin sa baba kung nasaan nagkakagulo ang mga kakaibang nilalang. Hindi pa rin nakakabawi sa ginawa niya. Dahil madilim, hindi ko makita ng maayos ang mukha niya.

"You're so loud." bulong niya.

"You kissed me!" iritado kong sigaw sa kaniya.

Oops! I immediately covered my mouth when I realized what I've done but it was too late because the blazing fires of arrows were already showering on us!

Wala akong nagawa kung hindi ang sumigaw ng muntik na akong matamaan nag nag-aapoy na sibat.

Havoc cursed out loud as he grabbed me and do teleporting again.

We teleported in a dark scary place behind the rock formation. Agad akong napa-upo sa sahig ng tuluyan nang manghina ang katawan ko, nanginginig ang mga tunod. Sa tingin ko ay malayo na kami sa mga nilalang na nakasalamuha namin kanina dahil wala na akong naririnig na tunog o ingay maliban sa tibok ng puso ko at mabigat na paghinga.

Hawak ang braso ko, Havoc bent down to see my face.

"Are you hurt?" Havoc asked with lace of concern.

Hinawakan niya ang magkabilang braso at kamay ko habang iginagala sa akin ang tingin na tila hinahanapan ako ng masakit.

I was so scared.

I didn't know that this mission is this dangerous! Nag-init ang magkabilang gilid ng mga mata ako. I'm scared...

Unang araw pa lamang namin ngayon ngunit halos mamatay na ako kanina, ano pa sa susunod na araw?

I pursed my lips as I watched Havoc's eyes seriously scanning my body. The flashback of what happened runs through my mind, the struggles he had when he protected me from the Darkians.

Pinunasan ko ang pisngi ko nang tumulo ang luha ko.

I want to go home...

Pagbibigyan naman siguro ako ni Ina kung maiiba ng kaunti ang plano namin. Mas mahalaga naman ang buhay ng anak niya kesa sa mga plano niya, 'di ba? I can't take this mission seriously and go on with my plans. I can't use any weapons and can't even control my powers! Yvy is right, I'll just be a hindrance for them.

"Damn it..." he softly cursed when he saw my tears started to flow down my cheeks. He pulled me closer as he hugged me tight to comfort.

I rested my head on his chest.