Bölüm şarkısı - Hadise- Geliyorum Yanına
İKİ HAFTA SONRA
“ Dediğim gibi Aslı Hanım, bu elbise istediğiniz gibi yüzde yüz ipek kumaştan tasarlandı.” bininci kez söylememe rağmen anlamayan müşterime yinede sabırla aynı şeyi söylemeye devam ediyordum.
“ Peki o zaman işlerimiz halloldu. Gidebiliriz Mustafa,” yanındaki şoförüne hitaben konuşmuştu. Bir baş selamı verip ikiside ofisten çıktı.
“ Nisa, Kübra Yılmaz'ın elbisesini teslim ettin mi? !” hayır hayır o bugün müydü ya!
“ Şey o bugün müydü?” diye sordum masum masum bana bakan patronuma .
“ Evet, bugün teslim edilmiş olması gerekiyordu. Bunu nasıl unutabilirsin inanamıyorum.” şuan acayip derecede fazla utanmıştım çünkü patronum bana güvenip tüm işin sorumluluğunu almama izin vermişti. Ama ben ise onu hayal kırıklığına uğramıştım.
“ Gerçekten çok özür dilerim Sinan Bey, isterseniz hemen teslim etmeye gidebilirim. ” tereddüt eder gibi oldu.
“ Şuanda gönderebileceğim biri olmadığı için gidiyorsun. En ufak bir sorunu senden bilirim, haberin olsun.” hevesle kafamı salladım.
“ Şüpheniz olmasın Sinan Bey, tekrar şans verdiğiniz için teşekkürler.”
Sinan Bey odadan çıkarken bende hızlıca eşyalarımı toparladım ve elbiseyi kılıfa katıp koşar adımlarla dışarı çıktım. Tam otoparka yönelecektim ki arabamı getirmediğim aklıma geldi.
Şimdi bu saatte taksi bul bulabilirsen!
Güvenlik görevlisinin yanına gidip acil bir tasarımın yetişmesi gerektiğini, taksi çağırmasını söyledim. Yaklaşık onbeş yirmi dakika sonra taksi geldi ve adresi verip yola koyulduk.
Taksi sonunda durmuştu, yarım saattir yoldaydım ve midem aşırı derecede bulanmıştı. Taksi kokusundan nefret ediyordum.
Ücreti hızlı bir şekilde ödeyip koşarak kapıya ilerledim. Beni durduran güvenliklere durumu izah ettim ve sonunda eve ulaşabilmiştim!
“ Kübra Hanım , biraz geç oldu özür dilerim ama bu elbise tam sizi anlatan bir elbise oldu. Gecikmesine değecek, eminim.” dedim kendimden emin bir ses tonu ile.
☆
Kübra Hanım'ın evinden çıkmıştım. Burası zenginlerin yaşadığı geneli villalardan oluşan bir siteydi. Ama bildiğiniz sitelerden biraz daha büyüktü. En az üç mahalle ederdi yani.
Ben ise sitede olan bilmem kaçıncı parka doğru ilerliyordum. Günün yorgunluğu hâlâ üzerindeydi ve bir taksi koşuşturması daha çekecek halde değildim. Özellikle ayaklarım değildi.
Yine topuklu giymiştim ve ayaklarım artık beni taşımıyordu. Gün boyu koşuşturduğum için muhtemelen ayaklarım şişmişti.
Parka geldiğimde parkın bomboş olduğunu gördüm. Normalde bu saatte fazla kişi olması gerekiyordu ama bunu umursamadım.
“ Hadi ama, her gün ayaklarına bb işkenceyi yapmaktan bıkmadın mı?”
☆
“ Hadi ama Nisa! İllaki söyleyecek bir şeyin vardır.”
Şuan ne mi yapıyorum, hemen anlatayım. Eve gider gitmez Hilal ve Haremi - namı değer arkadaş WhatsApp grubumuz - acilen Sıla'nın evine gitmemi, onların beni beklediğini söyleyen bir mesaj attı. Önemli bir şey oldu korkusuyla hızla hazırlanıp Sıla'nın evine gittim ve birde ne göreyim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anamız Babamız Yok Deriz| Emre Mor
Fanfic" Ya bizi böyle yakalarlarsa, kapının ardında sevişirken. Ya bizi böyle gören olursa- " " Merak etme sevişirken basılmayız , genelde kapıyı kilitlerim " ~Emre Mor Fan fic~
