"Excuse me මිස් චතුරිකා..."
ඒ ජනවාරි මාසෙ එක සඳුදාවක්.. සුපිරුදු විදිහට මිසිස් චතුරිකා උදෙන්ම එයාගෙ පංතියෙ නාමලේඛනේ ලකුණු කරනගමන් හිටියෙ.. ඒ වෙලාවෙ අලුත් යුනිෆෝම් එකක්, අලුත් ටයි එකක්, බුලත් අතක් අතේ තියන් හිටපු පොඩි දරුවෙක් වගේම එයාගෙ තාත්තා එක්ක එතනට ආපු staff එකේ කෙනෙක් ඇවිත් මිස් ට එක්ස්කියුස් කරනකොට චතුරිකා මිස් හිනාවකින් එයාලට කතා කරා..
"ආ එන්න පුතේ.. ළමයි.. මම අද ඔයාලට උදෙන්ම කිව්ව අලුතින් ආව යාලුවා තමයි මේ ඉන්නෙ.. හරි පුතේ බුදුසරණයි!.. සකුන.. ඉස්සරහට ගිහින් ඔයා ගැන යාලුවන්ට අඳුන්වලා දෙන්න.."
අලුතින් ආව පොඩි ලමයව පංතියට අඳුන්වල දෙන ගමන් චතුරිකා මිස් කිව්වෙ කොල්ලව පංතිය ඉස්සරහට තල්ලු කරන ගමන්.
"ම..මම සකුන ආධිත්‍ය.."
කියා ගැනීමට ඊට වඩා දෙයක් නොතිබුන නිසා අලුත් ළමයා ටිකක් ලැජ්ජාවට පත් වුණා.. ඉතින් class teacher mrs චතුරිකා සකුණට ඉඳගන්න තැනක් හොයාගන්න කිව්වා.. හිස් පුටු දෙකක් විතරක් මුළු පන්තියටම තිබ්බෙ අද දවස ආවේ නැති ළමයාට හා පන්තියේ ඉන්න කතා කරන්න අමාරු ළමයාගේ එහා පැත්තට.. ඉතින් අද ආවෙ නැති ලමයගෙ පුටුව පන්තියේ අයිනේ හිටිය ලමයි සෙට් එක ගාව තිබ්බේ හරියට ඒ ඩෙස්ක් එක සහ පුටුව ඒ සෙට් එකට විතරක් අයිති කියන්න වගේ.
ඉතින් සකුණ ඒ ඩෙස්ක් එක තෝරගත්තෙ නෑ එයා නොදැනුවත්වහරි තෝරාගත්තේ අර කතා කරන්න අමාරු ළමයා ළඟ ඩෙස්ක් එක මොකද සකුණ කොහොමත් තනියම ඉන්න ආස කරා... අනික ඒකත් අද මුල්ම දවස හින්දා..
මිසිස් චතුරිකා 7-B පන්තියේ නාමලේඛනය ලකුණු කරලා අලුත් නමත් ඒකට ඇතුලත් කරලා ක්ලාස් එකෙන් එළියට ගියේ උදෙන්ම ගණන් පීරියඩ් එකට සුජීව සර් පන්තියට ඇවිත් හිටපු නිසා.. සුජීව සර් සැර නැති සර් කෙනෙක් නිසා එයාට ළමයි ආදරෙයි.. ඉතින් සර්ත් ළමයින්ට හරි ආදරෙයි. සුජීව සර් උගන්නන හැම ක්ලාස් එකකම ළමයි හරි හරියට ගණන් හදනවා.. මොකද එයාලා ගනං වලට ආසයි. ඉතින් 7-B ක්ලාස් එකෙත් එහෙම තමයි. ළමයි වල්පල් කියෙව්වත් sir ඒ ගැන වැඩිය කෙයා නොකරන්නේ මොනා උනත් එයාගේ පන්ති වල ළමයි හොඳට වැඩ ටික කරගෙන යන හින්දා..
