Zorlu karar

Michael: Yeni biri.

Sabah uyandığımda alarmım deli gibi çalıyordu. Yarın üvey annem ve onun cadı kızı ve sözde playboy oğlu bize ziyarete gelecekti. Biraz kendimden bahsedeyim. Ben Michael Stone, varlıklı bir aileden geliyorum. En büyük şirketimiz dubaide, dünyanın her bir yanında bir çok populer şirkmetimiz var ve bunların mirasçısı, başına geçecek şahıs benim o zamana kadar kim olduğumu yani suratımı saklıyorum en azından bir yere giderken binlerce korumayla gitmeme yada paparazilerin fotoğrafımı çekmek için kendilerini rezil etmesine katlanmıyorum, şimdilik suratın gizliyken anonimliğin raharlığıyla yaşıyorum. Böyle bir şöhret ve güce sahip bir aile.. "cici" üvey annemin babamla arasında 10 yaş olmasına rağmen "aşk" evliliği yapmasına şaşmamalı.

Benim hayatımsa hep babamın istediği gibi oldu, Robert Vichen 'in kızı Hope Vichen gibi bir hayatım olmasını iterdim. Istediğim an istediğimi yapabilme, istediğime iyi olup istediğime kötü olmak ve bir çok şey gibi. Onu babalarımız sayesinde tanıdım ve kaba bir o kadarda sahte konuşması yüzünden hiç unutmadım. Belli ki bu hayatta hiçbir derdi yok.

Anneme 8 yaşımda kanser tehşisi konuldu o bir savaşçıydı yaşayacağını ve beni kolaylıkla bırakmayacağını biliyordum, 16 yaşıma girdiğim gün annemin cennette olduğu haberini aldım. Bir daha doğum günümü babamın isteğiyle kutlamadık. Üzerinden 5 yıl geçti lakin babam annemin cenazesinden 1 yıl geçer geçmez annemi unuttu. Aile benim için çok önemli, ileride kendi ailemide kurmak istiyorum tabi bu çok ilerde, şuanda böyle bir aptallığı düşünemem bile.

Dün babam iş birliği yapacağımız kafeye gitmemi istedi. Bugünkü planımda o kafeye gitmek, onu yorumlamaktı.

Saat 7:00 gibi uyanıp soğuk bir duş aldım, çok ferahlamış ve güzel hissettirmişti. Kahvaltıda özel diyetisyenler tarafından seçilen salata ve bitki çayımı içip, 40 dakika ağır full body çalıştım. Dolaptan marka olan lakin hiç umursamadığım sadece yakıştırdığım birkaç birşey giyip evden çıktım, annem burada olsaydı çok kızardı.. arabama doğru giderken Pinder 'den bir mesaj geldi.

Lanet olsun, bu o şımarık burnu havada olan Hope du ona hiç katlanamıyordum. Ince mıymıy sesi vardı bide sahte konuşmasıyla derimi etimden ayırıyordu. Lakin onunla iyi geçinmek mecburiyetindeyim babam onun babasıyla yıllar yıllar sürecek iyi bir sözleşme imzalamıştı ve suratımı medyaya ifşa edip yayabilicek birkaç kişiden biride Hope du ve bunu hiç istemiyordum.

Hope'a arkadaş canlısı lakin bir okadarda isteksiz bir mesaj attım anlamasını bekleyerekten. Sohbeti kısa ve öz tutmaya çalışıyordum ama öylece pes edeceğe benzemiyordu sohbet etmek istiyordu ve ona iyi bir sohbet vermek zorundaydım, mesajına cevap vemezsem o şımarık kim bilir başıma ne oyunlar açar. Babası onun şımarıklığını çocukkenki "Tatlı" anılar altında anlatmıştı ama söylediği her kelime beni dahada şoka sokup zavallı adam için üzülmemi sağladı.

Daha sonra onunla numaralarımızı verdik, ona gerçek numaramı verecek kadar salak değildim tabi. Bana geçen ölen Ribgy hakkında saygısızca peruğunun düğü anı komikmiş gibi anlatıyordu. Belkide öldüğünü bilmiyodur? Kibar bir şekilde hatırlattım ne kadar ona "cidden bu yaptığın ergence şakayı komik sanıyorsan defolup benimle bir daha konuşmamanı tavsiye ederim şımarık kıçı pudralı umutsuzvaka" demek istesemde belki biraz abartmışımdırda babalarımızın arkadaşlığı ve suratımın ifşalanmaması için sustum ve kibarca bildirdim.
O kadar saygısızca bir mesaj yazdı ki ne yazacağımı bilemeyip sadece telefonu kapadım, bir daha yazmayacağını düşünerek.

Ve hayır bir dakika içinde tekrar yazmıştı ama şöförüm kafeye geldiğimizi söylemişti Hope'a sonra yazacağımı söyledim ve içeyiye girdim.

Kafe çok tatlı sakin bir yerdi kütüphaneyle karışık bir kafeydi adeta bir tarafı restoran gibi bir tarafı kitaplarla dolu raflardı. Acaba "Ölü kız" kitabı burda var mı? Diye düşündüm biraz heycanlandığım için hızlandım. Hope'yi hatırladım kesin mesaj bekliyodur mesaj attım kısaca.