Zorlu karar

Perla: şüpheli gün.

Sabah kalktığımda saat nerdeyse 12:00 di, kafamı tekrar yastığa gömtüm ve bıkkınlıkla bir bağırış bıraktım. Sadece biraz daha uyusam? -babam. Lanet olsun! Babamı unuttum! Hemen kalktım ve babamın odasına doğru koştum.

Niye bu kadar geç kalktım ki? Lanet olası alarm yine mi bozulmuş.. ugh.. dün çok yorulmuş olmalıyım, çikolatanın tadını hala hissedebiliyorum.. -babamın odasının kapısını açtım, aceleyle.

Perla: baba?!

Babam tekerlekli sandalyesinde oturmuş kitap okuyordu, ilaçlarını almış gibi duruyor yoksa rengi falan yerinde olmazdı.

Gabriel (Baba): uyandın mı babasının çiçeği?

Babam gülümsedi kitabını kenara koyarak ve tekerlekli sandalyesinin tekerlerini ittirerek yanıma geldi.

Perla: baba yeminle alarm çalmamış uyanmamışım, iyi misin? Birşey getireyim mi?

Hemen babamın elini tuttum önünde çömelip.

Baba: yok kızım, iyiyim.. kaç kere dedim ellerim var ya! Bu yaşlı adam tamamiyle işeyaramaz değil hala!

Söyleyene bak.. daha demin okuduğu kitabı eminim doğru düzgün okuyamamıştır bile, eli o kadar titriyor ki bazen onun için çok kötü hissediyorum, ve bugün geç kalkmam beni olabileceğimden dahada kötü hissettirdi zaten.

Oflayıp ayağa kalktım babamın gözlerine bakarak.

Perla: baba..-

Aklımdan çok fazla şey geçti, ona çalışıp her şeyi daha iyi yapacağıma yada onun gibi bir babaya sahip olduğum için ne kadar şanslı olduğumu söylemek istedim, ama babam asla böyle derin konuşmaları gerekmedikçe yapmayı sevmez, bu yüzden sadece sustum.

Perla:.. sana yemek yapayım, bunada itiraz etmezsin herhalde?

Kıkırdadım ve babamı kafasından öpüp mutfağa doğru gittim, dolabı açtığımda nerdeyse boşaldığını gördüm, son aylarda böyleyiz.. faturalara zam geldi annem tüm maaşını nerdeyse faturaları ödeyerek yapıyor, bende üniversteye hazırlanmaya çalışıyorum işte ev işleri babama bakmaya ve online iş isle ailemi destekmeye çalışırken.. bazen düşünüyorum ki.. acaba vaz mı geçsem? Universteye girersem babama kim bacakcak? Paraya kim yardım edecek? Ev işleri? Of.. bunları boş buz dolabılna bakarak düşünüyorum, delirmiş olmalıyım..

Son kalan 2 yumurtayı çıkarıp pankek yapmaya koyuldum, reçeldende kalmış biraz.. bitirdikten sonra tabağa koyup ilaçlarıyla birlikte babama servis ettim. Evi annem tertemiz etmiş dün, bugün biraz rahatım ha?

Şimdi fark ettim ki dünden bu güne ne kıyafetimi değişmişim nede makyajımı çıkarmışım, bekle ter de mi kokuyorum? Ugh.. bugün duş günüm değil, deodorantla iyi olurum.

Hızla üzerimi değiştim makyajı falan silip, formal düz birşeyler giydim, bugün kesindi; iş bulacağım!
Gazetede geçenler iş arayan yerleri gazete üzerinde işarelemiştim.
Hazırdım, babamla vedalaşıp çıktım.

İlk hedefim hayvan bakıcılığı, ilanda yazana göre 2 tane tatlı küçük köpekmiş, her hafta gezdirip oynayacağım saat 09:00 dan 15:00 kadar. Zaten kısa bir süre, en fazla ne olabilir ki? Diye düşündüm ve metrobüse binip yola koyuldum.

Mesafe biraz uzundu bende Hope'a yazmaya karar verdim ama hiç beklenmedik bir şekilde cevap vermedi, uyuyor mudur ki? Olamaz o ve saat 13 e kadar uyumak mı? Imkansız, belkide önemli bir işi vardır.. neyse.

Gloogle'e kendi şiir hesabımı yazıp hesabıma girdim, dün çok iyi kazanmıştım aslında, acaba bugün nasıl olacak? -Diye düşünmeden edemedim.