His Gold digger's Wife (COMPLETED)

Chapter 5

Chapter 5

I REALLY LOVE TIANNA

Even she lies or do a mistakes, I can't stand not to forgive her. Hindi naman pusong bato ang meron ako para hindi ako masaktan. Hindi naman ako manhid at bulag para hindi maramdaman at makita na hindi niya talaga ako mahal. I'm just here, patiently waiting for her, lagi nagbabakasakali na matututunan niya rin akong mahalin.

Kahit niluluko ko na lang ang sarili na hindi ako nasasaktan. Kahit galit ay hindi ko magawang ipakita sa kaniya kasi nakikita ko pa lang siyang nakatitig sakin, nakangiti, lahat ng galit ko nalulusaw. Mag-ooverthink na naman na baka hindi totoo ang mga nalaman ko, na baka magbabago rin siya.

Pero hindi naman pala talaga totoo ang lahat.

"Mauna na po ako, sir."

Mariin pa rin ang tingin ko sa mga litrato, larawan ni Tianna kasama ang lalaking hindi familiar sa akin. Nasa labas sila ng gate na mukhang nakuhanan nang umaga kung saan papasok pa lang. Gusto kong lakamutin ang larawan. Gusto kong basagin ang pagmumukha ng lalaki.

"Ah, sir, baka po magbago ang isip niyo. Tawagan niyo na lang ako kung gusto niyo po umuwi." Nasa bungad na ng pintuan ng aking opisina si Kuya Kanor, nagawa ko na lang ay ang tumango. Pero hindi talaga ako uuwi ngayong gabi. Gusto ko munang pahupain ang galit ko. 

"Sino kaya nagsend ng mga ito, ba't sa driver mo pa? Bakit 'di na lang sin-end direkta sayo?"

Hindi ko rin alam Cadmon. Kung sino man ito mukhang may balak itong manira ng relasyon. Sigurado akong may naninira sa amin ni Tianna. Kung sino man siya hindi ko siya hahayang magtagumpay sa plano niya.

HINDI ko pala talaga kayang panindigan ang sinabing 'hindi ako uuwi.

Bumaba ako sa kotse ni Cadmon na medyo nahihilo. Hindi makalakad ng tuwid dahil sa kalasingan at pinaghalong antok. Hindi ko na nasara pa ang pinto ng kotse kahit makapagpasalamat sa humatid sa akin ay hindi ko na nagawa.

"Wow, thank you very much sa akin dahil hinatid kita! Paano ba yan layas na ko. Salamat sa concern, dahil sa akin nakauwi ka. Thank you talaga!"

Ang sunod ko nalang na narinig ay ang pagandar ng sasakyan paalis.

Dumating ako sa bahay na nakapatay na ang lahat ng ilaw, wala na rin akong nadatnan na tao sa kusina, kung saan madalas kong maabutan sina Minda kasama si Mia at Bettina. Pasuray-suray akong naglakad paakyat. Sumasakit ang ulo ko. Ito ang kauna-unahang beses na nalasing ako ng sobra.

Pag akyat ko, nilagpasan ko ang unang pinto. Kahit paglingon ay hindi ko ginawa. Pumasok ako sa kwarto at dumiretso sa pagligo para mahimasmasan ang kalukuwa ko.

Alas dos na pala nang matapos ako sa pagligo na hindi aabot sa sampong minuto. Dapat ay papatayin ko na ang ilaw at hihiga na sa kama, pero hindi ko talaga kayang matulog hangga't hindi siya chine-check sa kaniyang kwarto.

Nagaalala rin ako na baka wala pala siya sa kwarto niya at hindi pa nakauwi. Hindi ko rin siya nagawang itext dahil nga sa nangyari sa phone ko. Hindi na ako kumatok at marahang pumasok. Sumalubong agad sa akin ang maliwanag na ilaw, ibig sabihin lang ay gising pa siya. Hindi na ako nagtaka dahil mahilig talaga siyang magpuyat.

Pero wala siya sa kama. Maayos pa ang mga unan na nakahilata roon. Kumatok ako sa bathroom pero wala rin nang buksan ko. Ang huli kong napansin ay ang balcony. Bahagyang nakahawi ang kurtina na marahang sinasayaw ng hangin.

Bumungad sa paningin ko ang isang babaeng nakaupo sa sahig habang nakadukduk ang mukha nito sa maliit at mababang table. Nagkalat ang mga papel na may nakasulat na mga numbers, it's about problem and solving. Mukhang nakatulugan niya ang ginagawang pag solve.

Nahilot ko ang sintido, sumasakit ulit ang ulo ko. Kahit nakaligo na may talab pa rin ang alak sa buong sitema ko.

Nagsquat ako sa harapan ng babaeng mahimbing pa rin ang tulog. Kahit saang anggulo ko pa siya tingnan maganda talaga. Kahit nakabuka pa ang kaniyang bibig at mahinang humihilik napakaganda talaga.

Hindi ko alam kung ano ang unang hahawakan para mabuhat siya nang hindi magigising. Paano niya nakayang tumagal rito nang ganito kalamig?

Isinaklay ko ang kaniyang kaliwang kamay sa balikat ko saka ko siya inangat para kargahin. Nagtungo ako sa kama niya at marahan siyang nilapag. Namungay ang mga mata ko at pinakatitigan pa lalo. May kirot at lungkot sa puso ko. Kinakarma ba ako? Sa tuwing umiiwas sa akin si Tianna naalala ko ang sarili ko sa kaniya. Ganon rin ako dati sa babaeng hulog na hulog sa akin. Pero hindi ko nagawang suklian ang kaniyang pagmamahal. How ruthless I am before.

But one thing came up on my mind, the hard question is, kailan kaya ako mamahalin ng magandang babaeng ito?

I'M NOT ANY LONGER DRUNK BUT MY MIND IS A MESS. 

I can't stop what I am doing right now, it's like I am hungry for a thing. I am hot that I can't stop my self. Bawat atake ko sa kaniyang labi ay agresibo. Malalim na gusto ko na lamang magpakalunod. Ang kamay ko'y nakatukod sa kama para hindi siya tuluyang madaganan, ang isa naman ay abala sa pagangat sa kaniyang ulo para maayos ko itong mahalikan. 

Ang mga halik ay uhaw na uhaw, kahit anong gawin ko ay hindi yata mapapawi. Nagsimulang humagod ang mga kamay ko pero hindi rin nagtagal nang bigla akong matauhan at magising sa kalapastanganang nagawa. Tianna are crying!

"SHIT!"

Napabalikwas ako ng bangon. Sinabunutan ko ang sariling buhok. Gusto kong saktan ang sarili. Paulit-ulit akong nagmura kulang na lang ay basagin ko ang sariling ulo sa matinding pagsisisi.

Napaangat ulit ako ng tingin nang marinig ang walang tigil na pagiyak ni Tianna. Pero this time triple na ata ang pagsisisi ko dahil palakas ng palaas ang kaniyang pagiyak. 

"Tianna!" Ngayon ko lang napansin buong katawan niya ay nanlalamig ngunit pinagpapawisan ng matindi. She even shivering in fear! "Hey, my l-love?!"

"Tattianna wake up. Love! Wake up!" Niyogyog ko na ng paulit-ulit, tinapik ang kaniyang pisngi pero hindi pa niya makuhang magising. "I-im so s-sorry. I'm sorry, please wake up."

Hindi ko mapigilang hindi matakot. Sobra akong nag-aalala. Hindi ko akalain na ang ginawa kong kahalayan ay magiging resulta ng isang bangungot. She's having a nightmare, and it was because of me!

Hinawakan ko ang kaniyang balikat para ibangon siya. Niyakap ko't hinimas ang kaniyang likod habang patuloy ang pagtawag ko sa kaniyang pangalan.

"K-king..." finally she uttered a word!

Mabilis akong kumalas sa pagkakayakap para makita siya. Napapikit ako nang makita ang walang humpay na pagtulo ng knoyang luha, nanginginig pa rin siya.

"I'm really sorry, l-love. I'm sorry."

"King, t-takot na takot ako. Someone keep following me around. H-he's a demon, he... he r-raped me in my dreams."

Natulala na lang ako pero hindi ko na magawang mag angat ng tingin sa kaniya. Nagulat na lang ako nang bigla siyang yumakap. Sobrang higpit na parang takot na takot siyang baka umalis ako bigla sa tabi niya.

"King, he's real. Even in school he keeps following me. Natatakot na ako na may gawin siyang masama sa akin. Lalo na sa 'yo!"

"W-what are you saying?"

"I had a boyfriend before. And he couldn't accept that I broke up with him. Now, he is my talker. An obsessed and mad stalker."

____________________

#HGDW
#King&Tianna