pepsi - hyunho

- 3 -

"Selam!!"

Hyunjin hemen önündeki arkadaşı Seungmin'e yetişmek için koşmuştu. Onun ile aynı hizaya gelebildiğinde durmuştu. Onun gülüşü ile arkadaşı gülümsedi, "Sana da selam Hyunjin."

Yürürken hızla konuştu, "Jeongin yaşıyor mu?"

Seungmin tek kaşını kaldırarak sordu, "Evet?"

Jeongin Hyunjin'in en yakın arkadaşıydı ve siteleri yan yanaydı. Fakat ayda birkaç kez görüşürlerdi. Bu zamanlarda ise yoğun oldukları için iki aydır görüşmüyorlardı. Seungmin de Jeongin'in üst katında oturuyordu, bu yüzden sormuştu. "Onu göremiyorum, mesajlarıma da çoğunlukla cevap vermiyor. O yüzden sordum ama şakaydı zaten. Aylar sonra bugün buluşacağız."

"Ah anladım."

Arkadaşını baştan aşağı süzdü Hyunjin yürümeye devam ederlerken. "Oh hızlısın, yetişmen gereken bir yer mi var?"

Seungmin alnında boncuk boncuk olmuş ter damlalarını hızla silmiş adımlarına devam etmişti, "Ah evet. Özel dersim var. Yemeğimi beş dakikada ağzıma tıkıp derse başlayacağım."

Hyunjin'in kaşları çatıldı. "Neden ki? Bu zamanlarda herkesin yoğun olduğunu anlayabiliyorum ama bu kadar da sıkıştırmaya gerek yok bence."

"Of hocam yüzünden."

"Ah anladım. Bu arada Kimya testinden kaç yanlışın var?" Hyunjin bu soruyu Kimya hocaları aynı olduğu için sormuştu. Kimya öğretmenleri iki sınıfı da aynı anda ilerletmeye çalıyor ve de beceriyordu.

"İki."

Hyunjin'in gözleri fal taşı gibi açılmıştı. "Sen? İki yanlış?"

"Zordu baya."

"Haklısın, öyleydi ama sen olunca.."

Seungmin güldü. "Bunu okul birincisi mi söylüyor."

Hyunjin Seungmin'in omzuna vurdu hafifçe. "Yarışıyoruz."

"Ama Minho hoca baya şaşırdı. Biraz kızmış da olabilir. Benden beklemiyordu."

"Benim de bir boşum var. Ayrıca," Güldü. "Minho hoca gözümün önüne geliyor. Böyle kaşları havalanmış hayret dolu bakışları ile yüzüne bakarken,"

İkisi de aynı anda konuştu, "Ne diyorsun?"

Hyunjin ellerini birbirine vurarak büyük bir kahkaha patlattı. "İşte bu ya. Çok komik. Adam hem gözümün önüne geliyor hem de sesini duyuyorum."

"Ah bir de bana sor. Bir saat boyunca dersimiz var."

Hyunjin'in kaşları çatıldı. "Ne? Özel hocan.. Minho hoca mı?"

Seungmin güldü. "Evet."

"Tanrı sabır versin."

"Teşekkürler, çok ihtiyacım vardı."

İkisi gülerek yollarını ayırdılar ve evlerine dağıldılar.

-

Hyunjin o gün en yakın arkadaşı ile buluşmak için evine gittikten bir saat kadar sonra binasından inmiş ve arkadaşının sitesinin önüne geçmişti. Orada Jeongin'in aşağı inmesini beklerken aklına gelenler ile kan beynine sıçramıştı. Bir saat önce Seungmin Minho hocasından ders alacağından bahsediyordu ve bir saatten fazla olmuştu.

Hyunjin onu görmeme umudu ile bacağını sallayarak ayakta arkadaşını beklemeye devam etti. Uzun süren ama kısa olan dakikalar sonrasında Jeongin'in binanın çıkışında kendisine doğru gelirken gördüğünde sevinçle gülümsemiş ve iç çekmişti derince.