BROKEN BACHELORS SERIES 1: MY HUSBAND'S WRATH (Complete Ver. Available in VIP)

Kabanata 9

Kabanata 9

Lyneth

"I'm sorry, I won't be able to meet you in person. I feel terribly sick right now," dinig kong sabi ni Sixth sa kanyang kausap. Naibaba ko tuloy ang librong binabasa ko saka ko siya pinagmasdan. May sakit siya? Bakit hindi niya sinasabi sa akin?

He continued discussing something via Zoom meeting. Tila imbes na personal na makipag-usap sa ka-deal ay nakipag-virtual discussion na lamang siya. Hinintay ko iyong matapos, at nang magpaalam si Sixth sa kausap ay kinuha ko ang medicine kit na idinala ko. Kumuha ako roon ng Paracetamol saka ako dumampot ng bottled water sa mini fridge. I then walked towards him and handed the medicine to him.

Sandaling tumitig si Sixth sa Paracetamol na nasa aking palad saka siya tumingala upang salubungin ang aking tingin. "I'm not sick, Lyneth."

Nalukot ang aking noo. "Pero narinig ko sabi mo sa kausap mo may sakit ka."

"I lied."

Lalo lamang nagsalubong ang aking mga kilay. "Bakit mo nama sinabi 'yon? Akala ko ba importante iyong meeting ninyo?"

Tumikhim siya. "Nicanor said he wants to uh. . . invite you to tour around the city." I saw his cheeks slightly turned red. "I wanna. . . do that instead."

Napakurap ako. "Ipapasyal mo ako?"

"Yeah," he replied in a breathy way before he stood up, towering me. "Go get ready."

Umaliwalas ang aking mukha. Sa sobrang tuwa ko ay bigla ko siyang nayakap, at bago ko pa na-realize ang nagawa ko ay naiyapos na rin ni Sixth ang isa niyang braso sa akin.

Uminit nang husto ang aking pisngi nang kumalas ako sa pagkakayakap. "Sorry. Hindi ko sinasadya. Pasensya na."

I saw the corners of his lips lifted. "It's alright. You uh. . . can always hug me when you want."

I pursed my lips as the butterflies in my belly started dancing to the beat of my heart. Progress na ba ito? Senyales na ba ito na posibleng kahit na hindi naman ito ang dream marriage ko, Sixth and I can still work things out and have our own happy ending someday?

Ayaw ko pang umasa, ngunit masaya ako na sa paglipas ng mga taon ay natututunan na rin naming maging kumportable sa isa't isa. Maybe we don't realize it that much, but looking back, napagtanto ko na malaki na ang pinagbago ng aming pagsasama.

We started out as strangers bonded by a legal union. Tumira sa ilalim ng iisang bubong at inalagaan ang isa't isa sa sarili naming mga paraan. I took care of the chores while he provided for me. Kapag may sakit ako ay hindi siya pumapasok para bantayan ako. Hindi naman ako natutulog kapag siya ang nagkakasakit. Maybe we can't accept it yet, but our bond was built through those simple things we did for each other.

Siguro inisip ko lang na ni minsan ay hindi niya ako itinuring na asawa, ngunit kapag nagbabalik-tanaw ako, napagtatanto ko na hindi man sweet ang asawa ko, naroroon ang pag-aalaga sa sarili niyang paraan. Naroon ang kalingat at pag-iingat. Kung tutuusin ay pwede niya akong pahirapan. Pwede niya akong awayin at sisihin sa kasalanan ng Daddy ko, pero ni minsan ay hindi niya binanggit si Daddy. He never mentioned anything about what happened to his father as if he knew blaming me for my father's mistakes would break my heart.

"Why?" Sixth asked when I remained staring at him.

Humugot ako ng malalim na hininga't itinaboy ang inhibisyon ko. Bahala na kung ano ang magiging reaksyon niya. Tumingkayad ako at iniyakap ang aking mga braso sa kanyang leeg, at nang bahagya kong nahatak ang kanyang ulo pababa, isinara ko ang aking mga mata upang halikan siya sa mga labi.

Sixth didn't move as if he was surprised with what I did. Tinamaan naman ako ng hiya at lalayo na sana nang hawakan niya ang kumpol ng aking buhok saka niya hinabol ang aking mga labi.

The kiss deepen as I followed his movements. Pati ang paghakbang niya papasok ng kwarto ay sinabayan ko rin, at nang maramdaman ko ang paglapat ng aking likod sa malambot na kama matapos niya akong ihiga roon, namumungay na bumukas ang aking mga mata matapos maghiwalay ang aming mga labi.

There were no words that came out from our lips. Nakatitig lamang ang aming mga mata sa isa't isa, ngunit tila kahit wala kaming sabihin ay naiintindihan namin ang tumatakbo sa isipan ng isa't isa.

I flashed a small smile as I rested my palm on his cheek. Hinawakan naman niya ang likod ng aking palad saka siya yumuko upang patakan ng halik ang aking noo. The warm feeling filled my chest as I heard him inhaled a deep breath, and when his face buried on my neck, all I did is angle my head to welcome him more.

"We should have done this a long time ago," he whispered in a raspy way before he gave me trails of wet kisses on my neck down to my shoulder blade. "I'm sorry it took me a while to be brave enough to fully own you. . . "

Hindi ko siya magawang sagutin dahil pakiramdam ko ay tinutupok ng init ang rasyonal na bahagi ng aking isip. I cannot find the right words to say, and the more I am trying to answer him, all that leaves my lips are my sensual moans.

"You are mine, Ly. . . " he uttered under his breath before he claimed my lips once more, his palm slid inside my shirt to cup my boob. "You are my wife. . . "

Those words. . . Bakit parang uminit ang sulok ng aking mga mata nang marinig ko ang sinseridad sa mga salitang binitiwan niya?

"What's wrong?" he asked when he noticed the tears building up in the corners of my eyes.

I sniffed before I flashed a small smile. "I'm just. . . really happy to hear you say that. Kasi kahit na. . . pinakasalan mo lang ako para makaganti sa daddy ko, pinangarap ko pa rin na. . . magagawa nating seryosohin kung ano ang mayroon tayo."

Pumungay ang kanyang mga mata. Mayamaya ay pinatakan niya ng marahang halik ang sulok ng aking mga mata saka niya pinagsalikop ang aming mga palad.

"This is real now, Ly. . . " He kissed my forehead. "And I'm done telling myself that it will never be. . . "