[IN PROGRESS]
Categories : Boys' Love • Contemporary Drama • LGBTQ
Joaquin Yulores Agcaoli, or Wayo for short, has always been persistent in pursuing his childhood friend Sander Tungsten Gulmatico, a.k.a. Satang. But they lost touch since the latter...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
WAYO
Nadatnan ko sa canteen ang mga kaibigan ko: Si Yell ay nakatayo habang may kinukuwento na ’di ko masyadong nasundan; si Kahel, tawang-tawa sa kanya; si Pennhung, nagse-cell phone; at si Kitchie naman ay parang may inaaral na kanta, nagsta-strum kasi siya ng guitar habang may tinitingnang chords sa isang papel.
“O, nandito na si JoaQueen! Kompleto na us!” sigaw ni Yell, dahilan para mapatingin sila sa ’kin. A smile immediately etched on their faces while waving their hands up in the air. “Wait lang, guys, ha. Bili muna ako ng foods, tom jones na kasi ako, e.” (Tom jones: number twenty-two on Yelinda Yosores’ Slangopedia of Informal Language—which means hungry.)
Naghulog muna ako singko sa vending machine para kumuha ng kape bago lumapit sa kanila. “Dinamay n’yo pa si Kahel sa kagaguhan n’yo. Nasa room na kanina ’yong tao, e, inaya n’yo pa,” I told them once I was seated beside Kahel and Pennhung.
Kahel smiled sweetly and then he said, “Ayos lang, Wayo.”
“’Yong bruhang ’yon ang may pakana nito.” Inginuso ni Pennhung ang isa naming kaibigan na nasa may counter, bumibili ng pagkain. He gave her a death stare with eyes that basically say, I’ll kill that bitch later! “Hahabol na sana ako sa first subject, e, kaso, hinila niya ’ko papunta rito,” dagdag niya, ’tsaka siya humalukipkip at nirolyo niya pa ang kanyang mga mata.
“Ako, ’di ko gusto unang subject namin. Terror kasi teacher,” si Kitchie, na tuloy pa rin sa pagsta-strum sa hawak niyang gitara. Natatakpan ng mahaba niyang buhok ang kalahati ng kanyang mukha. At saka, gano’n talaga siya magsalita, parang parating may kulang.
Bigla na lang nilapag ni Yell ang kulay pulang tray sa lamesa na naglalaman ng almusal niya, ’tapos tumabi siya kay Kitchie. Tiningnan niya kami isa-isa bago magsabi ng, “’Di ko keri pumasok sa first subject namin, mga beh, kaya magbe-breakfast na lang muna ako.”
“May oral recitation tayo ngayon, tanga!” panunumbat ni Pennhung.
“Bahala ka, Penny. Pumunta ka ro’n,” pagtataboy naman ni Yell sa kanya sabay irap. “Malas ka sa raffle, ’tapos suwerte ka sa bunot-bunot ng index card. Stomoyorn?”
“Sasabunin ako ng papa ko ’pag bumagsak ako!”
“E ’di, sabihin mong pati Top 1 sa section natin, bagsak. Ez. Parang ’di nag-grade 2.”
Pennhung glared at her and then he said, “Payakap nga sa leeg, beh. Five minutes lang, promise.”
Grade 11 kaming lahat. Magkaklase sina Yell at Pennhung sa Science, Technology, Engineering, and Mathematics o STEM. Si Kitchie ay mula sa Accountancy, Business, and Management o ABM. Galing naman si Kahel sa Information and Communications Technology o ICT. Samantalang ang strand ko naman ay General Academic Strand o GAS.
“Guys, may ishe-share nga pala ako sa inyo,” pukaw ko sa atensyon nila, dahilan para mapabaling silang lahat sa ’kin. Pati si Kitchie ay tumigil na rin sa paggigitara. Humigop muna ako ng kape.
