[IN PROGRESS]
Categories : Boys' Love • Contemporary Drama • LGBTQ
Joaquin Yulores Agcaoli, or Wayo for short, has always been persistent in pursuing his childhood friend Sander Tungsten Gulmatico, a.k.a. Satang. But they lost touch since the latter...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
WAYO
A year ago . . .
At exactly 8 p.m., nakarating ako sa mansyon na pagmamay-ari nila Satang. But as what I’ve had heard, stepbrother niya ang nakatira dito at nag-organize ng party, and I needed to talk to him! I wanted to know kung kailan uuwi sila Satang dito sa Merry. Miss na miss ko na siya.
Pagkapasok na pagkapasok ko, may nag-abot kaagad sa ’king red cup na may lamang alcohol. But I don’t drink, for crying out loud! Tinanggap ko na lang muna at nilampasan ang lalaki. Nang may makita akong paso, doon ko itinapon ang laman ng cup.
Nakabibinging tugtog ang pumuno sa loob ng mansyon habang papalit-palit ang mga lights: red, blue, and purple. Sobrang daming taong sumasayaw. Meron sa may hagdanan, sa may U-shaped na kitchen, at sa living room.
I automatically flinched when someone said, “I think I saw you before! Ah, right! I saw you in a picture—sa kuwarto ni Tungsten.”
I swallowed. Siya na marahil ang stepbrother ni Satang. Oo, parang nakita ko siya sa stage earlier! “Um, hi? What’s your name again?”
“Ako si Clyve, stepson ng may-ari ng mansyon na ’to.”
“Ako naman si Wayo—”
“Tungsten’s boyfriend?”
Bakit niya nasabi ’yon? Umiling ako at saka sumagot ng, “No. Childhood friend niya ’ko. I just wanna ask kung may contact ka kay Satang—Tungsten? Or baka alam mo kung kailan sila uuwi rito sa Merry?”
“I’m afraid na hindi ko maibibigay sa ’yo ang gusto mong malaman. ’Di bale, ’pag nakausap ko si Dad, itatanong ko na lang sa kanya.”
“Thank you, Clyve.” Nginitian ko siya ’tapos ibinato ang tanong: “Puwede ba ’kong pumasok sa room niya?”
He roamed his eyes around. Parang may hinahanap siyang isang tao, at mukhang ’di pa dumarating. “Sure,” na lang ang sinabi niya sa ’kin nang ’di ako tinatapunan ng tingin.
We made the trip to the second floor ourselves. May nadaanan pa kami sa may hagdanan na sumasayaw. Ang ilan ay lasing na kahit kauumpisa pa lang ng party, at meron ding naghahalikan. At ang ikinagulat ko, may nagtapon ng tanong kay Clyve: “Ang aga pa, a. Dadalhin mo na agad sa kama?”
Like, what the heck?
Pumasok kami sa room ni Satang at ipinakita sa ’kin ni Clyve ang picture na tinutukoy niya—picture namin ni Satang na magkaakbay. ’Tapos, hinaplos ko ang kama kung saan kami humihiga dati habang nagkukuwentuhan, nagkukulitan, nagtatawanan, nagbabasa ng fantasy books, at nagbabatuhan ng mga unan.
