Κεφάλαιο 1

192 7 7
                                    

                                                                                                     2005


Πετάχτηκα απότομα από το κρεβάτι μου '' τι ήταν αυτό που ακούστηκε?'' σηκώθηκα να πάω κάτω να δω, οι γονείς μου κοιμόντουσαν, κατέβηκα σιγά σιγά τις σκάλες ο θόρυβος ερχόταν από το γραφείο του πατέρα μου, η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν λίγο αλλά ήθελα να πιστεύω ότι είναι ο σκύλος μας ο Τζακ!!!

Όμως δυστυχώς δεν ήταν.....


Όταν τον αντίκρισα έμεινα κόκαλο, μόλις με είδε προσπάθησε να φύγει έπεσα πάνω του για να τον εμποδίσω δεν ξέρω γιατί αλλά δεν φοβήθηκα καθόλου θα έπρεπε όμως, εκείνος με μαχαίρωσε και έφυγε το επόμενο που θυμάμαι είναι ένα ουρλιαχτό πόνου και μετά τίποτα......


Όταν άνοιξα τα μάτια μου βρισκόμουν στο νοσοκομείο η μητέρα μου ήταν δίπλα μου....


Μαρίνα - Μαμά τι έγινε?

Μαμά - Κοριτσάκι μου πως νιώθεις?

Μαρίνα - Πονάω λίγο, τι έγινε τι έχω?

Μαμά - Αυτός που μπήκε στο σπίτι σε μαχαίρωσε στην κοιλιά, όλα πήγαν καλά μόνο σημάδι θα σου μείνει, ξεκουράσου όμως τώρα.

Μαρίνα - Εσείς είστε καλά ο μπαμπάς που είναι?

Μαμά - Έξω μιλάει με τους αστυνομικούς, θα πρέπει να τους δώσεις κατάθεση..

Μαρίνα - Μαμά πρέπει να σου πω κάτι για αυτόν που μπήκε νομίζω οτ..

Μπαμπάς - Κοριτσάκι μου πως είσαι?

Μαρίνα - Καλά είμαι Μπαμπά πονάω λίγο μόνο, είπαν πότε θα βγω?

Μπαμπάς - Αύριο θα πάρεις εξιτήριο καρδιά μου, αλλά δεν θα πας σχολείο για μια βδομάδα και θα δεν θα κίνησε πολύ.

Μαρίνα - Εντάξει.

Μπαμπάς - Μαρίνα μου είναι έξω ένας αστυνομικός και περιμένει να του δώσεις κατάθεση για να βρούμε το καθίκι που το έκανε αυτό..

Μαμά - Να την αφήσουμε να ξεκουραστεί πρώτα?

Μαρίνα - Καλά είμαι πείτε του να ρθει να τελειώνουμε.

.....

Αστυνομικός - Καλήμερα μικρή μου λυπάμαι πολύ για ότι συνέβη, θέλω να προσπαθήσεις να θυμηθείς όσα περισσότερα μπορείς για να μπορέσουμε να βρούμε αυτόν που στο έκανε αυτό.

Το Κλειδί Της Μοναξιάς.Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora