Düşmanlar | Izana Kurokawa

° Sana Sahip Çıkamadığım İçin Özür Dilerim °

.
.
.
.

"Her şey 3 yıl önce başladı..."

~

19 yaşındaydım. Senin gibi 15 yaşında bir kardeşim vardı. Ama biz daha da geçmişe gidelim.

16. yaş günümdü. Annem pasta almak için arabayla yola çıktığında trafik kazasından dolayı hayatını kaybetmişti. Bu yüzden doğum günü kutlamaktan nefret ederim.

Babam depresyona girdi. İçki, sigara, uyuşturucu desen her türlü siki kullanırdı. Bizi ölü bilirdi. Yaşamıyoruz gibiydi. Umursamazdı.

Kardeşim daha 12 yaşındaydı. Küçüktü. Babam hayattan umudunu kestiği için en büyük çocuk olarak bir sürü sorumluluk almak zorunda kaldım.

Bende mental ve fiziksel olarak çöküşteydim. Ama kardeşimin hayatı mahvolmasın diye onun için çalıştım. Ona baktım. İhtiyaçlarını giderdim.

Ne içkiye başvurdum ne de yatıp uyumaya.

Babam kısa süre sonra kalp krizinden hayatını kaybetti. Tek kaldık.

Teyzemiz bunu öğrendiği an bizi aramıştı. Onun yanına kalmaya gitmiştik. Bu zamanda 17 yaşındaydım.

Ben okumaya devam ettim. Yarı zamanlı işlerde çalışıyordum. Ama teyzem artık çalışmama gerek kalmadığını söyledi. Onun sayesinde derslerime odaklandım. Ders çalışma saatlerimi fazlalaştırdım. Bu yüzden kardeşime çok fazla zaman ayıramıyordum. Ama teyzem onunla ilgileniyordu.

Polislik lisesinden mezun oldum. Polis olmak için 2 sene okumam gerekiyordu. Okudum. Ama son senem kâbus gibiydi.

Şansımız harika olduğu için teyzem boğularak öldü. Eşi zaten yoktu. Boşanmışlardı. Yine yalnız kalmıştık. Ben yorgundum. Ama kardeşime çoktu bunlar. Onunla ilgilenemiyordum.

15 yaşına geldiğinde kendini astı.

Bir not bırakmıştı. O notu hâlâ saklıyorum.

'Bunu yapmak istemezdim abla, özür dilerim. Okulun yüzünden benimle ilgilenemediğini biliyorum ve bu sorun değil. Ama ben artık dayanamıyorum. Herkesi kaybettik. Senden gizlice kendime zarar veriyordum. Hap içiyordum. Hiçbir şey işe yaramadı. Tek çarem olarak bunu seçtim. Beni böyle görmeni istemezdim. Lütfen ağlama. Seni seviyorum.. kardeşin.'

(Devam edecek...)