17• Yoluna Hoş Geldin

119 11 17
                                    

Artık herkes kendince bir şeyler anlatıyordu bu hikayede.
Ben, sen, Alânur,Ziya; Onlar, bunlar, şu, herkes...
Sadece anlatmak ve anlamak yetseydi keşke ama o da yetmiyordu.
Kendimizce yorumluyorduk işte aynı bir resmi yorumlar gibi. Acı ve hüzünle oluyordu üstelik bu. Her zaman olmasa da bazen...

Seher: Bunu böyle kendince yorumlayamazsın.

Mina: Öyle mi anne, nasıl yorumlayayım istersin şu durumu:
Önce babamın çekmecesinde bir mektup buluyorum ve yıllar önce kavuşamadığı, annemle arasında olan bu soğukluğun ve zorunlu evliliğin sebebini öğreniyorum. Sonra o sebebi senin yarattığını ve bir kardeşim olduğunu...
Beni, kendini, babamı, o kadını... bütün bir 28 yıl boyunca mutsuzluğa mahkum ettiğini anlıyorum. Ben, böyle-

Seher: Bizim ailemizde hiçbir zaman mutsuzluk olmadı ki. Ben mutsuzluk mu verdim size?

Mina: Gerçeği duymak istiyorsan; evet anne. Az önce yaptığın şey belki de hayatında yaptığın en doğru şeydi.

Annesinin hâlâ elinde tuttuğu şiir kitabını eline alıp ayağa kalktı ve dolu gözleri ile baktı durgunca duran, pes eden kadına.

Mina: Bunu da sahibine, ait olduğu yere vereceğiz anne. Daha fazla zorlamanın lüzumu yok.

Seher: Ama, ben-

Mina: Lütfen anne, pes et artık.

•❄️•

Arabadan indiğimde rüzgar ilkbahar rüzgarı olsa da deniz onu sertleştiriyordu. Dudaklarıma çarpıp anında üşümemi sağlamıştı.
Normalde rujun onu kurutmadan ısıttığını düşünürdüm her kadın gibi, ama rüzgar öylesine keskin ve öylesine sert bir şeydir ki sizi severken öldürmek ister.
-Bu her rüzgarda geçerlidir.-

A: Nereden geldin aklıma şimdi?
Her esen rüzgarda kulaklarımı bile uğuldatıyorsun. Sanki pek vasfın varmış gibi Rüzgar Bey.

O sırada telefonuma bir mesaj geldi.
Hemen heyecanla bakmıştım çünkü bugün günlerden o, oydu işte.
Biliyordum. Gelecekti, 6 ay sonra. Aynı yıllar sonra olduğu gibi tutacaktı ellerimi.
Sonuçta; " Bir ellerim, bir ellerin yeter..."

Ama bu düşüncelerime rağmen mesaj ondan gelmemişti. Güneş, endişeli olduğunu anlayabileceğim bir şekilde bana yazmıştı.

Güneş Hanım☀️: Rüzgar ölmüş. Bunun bizi sevindirmesi gerekiyordu biliyorum ama nedense hiç iyi hissetmiyorum Alâ.
Belki de seni özlediğim içindir...
Her neyse, Beste olaya artık ılımlı yaklaşıyor sanki. Yarın sabah oraya geleceğini söyledi ama sakın benden duyma lütfen yoksa artık bir ışığım kalmaz. Seviyorum, ve şiirlere her zaman kanma sakın.

Bir Kar Fırtınası Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin