İyi okumalar
Beğenmeniz dileği ile
💙💚
☆☆☆☆☆☆☆☆
Hızlı ve sinirli bir şekilde içeri girsemde masumca uyuyan sevgilimi görmemle içim yumuşadı.
Minho: jisung...
Minho adımı sayıklıyor
Yoksa yine kabus mu görüyor?
Yanına yanaşıp anlamaya çalıştım.
Gözlerinden yaşlar akıyordu
Kıyamam ki ben sana...
Yüzündeki yaşları silip dudağını kısaca öptüm.
Boynu ağrımasın diye yana düşen kafasını hafif sağa dönük şekilde yatırdım ve başının altındaki yastığı düzelttim.
İçeri hesap sormaya geliyordum şu halime bak daha izlemeye bile kıyamıyorum.
Yanağını okşayıp yanından ayrıldım ve hyung'u aramak için telefonumu aldım.
Üçüncü aramamın sonunda açmıştı.
Chan: alo
Uykulu çıkan sesiyle gülümsedim
Jisung: hyung af edersin uyuyordun değil mi?
Chan: evet uyuyordum
Jisung: üzgünüm uyandırdım
Chan: sorun değil sen iyisin değil mi?
Jisung: iyiyim ama bir sorun var
Chan: söyle bakalım
Jisung: hani ben bugün 8 de not da yazan yere gidecektim ya
Chan: aa evet tüm gün aklımdaydı hatta uyanınca ilk işim sizi aramak olacaktı
Jisung: ama ben gidemedim
Chan: belkide böylesi daha iyidir
Jisung: hayır hyung istemli bir şekilde değil
Chan: nasıl yani
Jisung: minho içeceğime uyku ilacı katmış
Chan: ne?
Jisung: şaşırtıcı değil mi?
Chan: evet ama kızma ona lütfen sana bir şey olacak diye içi titriyor
Jisung: biliyorum ve zaten şuan uyuyor
Chan: sen neden uyumuyorsun?
Jisung: aslında bende tam bu yüzden aramıştım
Chan: hmm
Jisung: hazır minho uyuyorken birlikte gidebilir miyiz?
Chan: ama not da saat 8 yazıyordu
Jisung: biliyorum ama belki bir şekilde hallederiz
Chan: peki o zaman yarım saate oradayım hazırlan lütfen
Jisung: tamam canım hyung'um teşekkür ederim
Chan: rica ederim şimdi kapatıyorum
Jisung: tamam görüşürüz
Chan: görüşürüz
Oturma odasına gidip minho'yu kontrol ettim neyse ki uyumaya devam ediyordu.
Hızla odamdan bir örtü alıp sevgilimin üzerine örttüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Close •♥︎• minsung
Fanficyapılan kötülüklere ve zorbalıklara ses çıkarmamamın nedeni konuşamadığım için değil konuşmadığım için...