Hayatımın dersi

8. Görev

Selamlar. Ben yeni bölümle geldim. Sizi fazla bekletdim farkındayım, ama derslerim yoğun ve böyle devam edicek. Sınavları verdikten sonra her şey düzene giricek.
İyi okumalar 💙

Yaver hızlı adımlarla ikiliye yaklaşır. Sadi'nin yüzündeki ifadeden yanlış bir zamanda geldiğini anlaması uzun sürmez.

"Merhaba abi, yenge nasılsınız?"

Songül yanlarına gelen adamın ona yenge demesinden anlamıştı geçen gün telefonda konuştukları adam olduğunu.

Sadi Songül'ün elini bırakmadan Yaver'le konuşmaya başladı.

"Selam Yaver , iyiyiz sen nasılsın. Songül, bu Yaver benim kardeşim gibidir."

"Memnun oldum yengem, yani Songül."

"Ben de memnun oldum."

Çöken sessizliyi bölmesi gerektiğini fark etti Yaver .

"Ben şey için gelmiştim... "

"Ne için Yaverim."

Sadi işaretlerle Yaveri uyarmaya çalıştı.

"Şey için ya. Seni kaç gündür görmüyordum ya ondan."

Sadi elini Yaver'in omzuna atıp

"Aslanım, neden aramadın?"

"Aradım abi, ama sen açmadın. "

Sadi cebinden telefonunu çıkartıp son aramalara baktı.

"Evet ya, aramışsın, benim telefon sessizde olduğu için duymamışım. Toplantı vardı o yüzden sessize almışım. "
.
.
.

Axşam yemeğinden sonra Songül kanepeye uzanış hâlde, yüzünde kocaman gülümsemeyle sevgilisiyle mesajlaşıyordu.

Sadi " güzelim seni çok özledim, ben. "

Songül "sevgilim, sabah birlikteydik ya, ne çabuk özledin ?"

Sadi " ben seni her daim özlediğim için."

Songül yüzünde şapşal bir gülümsemeyle telefonuna baka kaldı bir süre. Telefondan gelen bildirim sesiyle kendine gelip Sadi'nin mesajına baktı. Mesajı tekrar tekrar okuyup anlamaya çalışıyordu.  "Cama çık, gül yüzünü göreyim."

Songül önce şaşırdı , sonra ayağa kalkıp cama taraf gitti. Perdeyi aralayıp dışarıya baktı.

"Sen gerçekten değişik bir adamsın ya Sadi"
Pencereyi açıp Sadi'ye seslendi.

"Sadi, senin ne işin var burda?"

"Dedim ya seni özledim"

"Eeee... Yarın görüncektin ya ."

"Olsun, ben seni şimdi de görmek istiyorum. Hem böyle mi konuşucaz? İnmiyor musun aşağıya?"

"Tamam , geliyorum. Bekle."

Songül dışarı soğuk diye üstüne hırkasını alıp çıktı. Sadi'nin yanına yetiştiğinde ona sarıldı. Sadi de karşılık vererek bir eli arkada Songül'e sarıldı. Songül geri çekilip Sadi'nin maviliklerine baktı. Sadi aldığı gülü Songül'e uzattı.

Songül Sadi'nin elindeki güle, yüzündeki gülümsemeyle bir süre baktıktan sonra elleri arasına aldı. Elindeki gülde olan yeşil gözlerini Sadi'nin okyanus gözlerine çıkardı. Minnet dolu bakışlarla

"Teşekkür ederim, sevgilim"

Sadi memnun hâlde gülümsedi. Bir süre sessizce beklediler. Songül söylemek istediğini bir az düşündü nasıl sorayım diye