Gözyaşındayım( YUVASIZ KUŞ/UM) KİTAP OLDU

ÖZEL BÖLÜM İstemediğimi söyledim !

MEDYA : ANIL

SÜRPRİZ BÖLÜM GELDİ :) HAYIRLI RAMAZANLAR DİLERİM. Kendinize iyi bakın :)

"Olmaz hiç boşuna ısrar etmeyin"

"Ya neden olmasın, bak çok ihtiyacımız var görmüyor musun halimizi"

"Başka bir şey düşünelim allahasen o mendebur hariç her şey kabulüm" dedim son bir ümitle. Neymiş efendim ben. Güneş. gidecek, o muşmula suratlı Anıl'a yalvaracaktım, hemde rezil olmak pahasına. Yok öyle iş !

Olmaz !

"İnat etme be Güneş, bir gecelik yardım isteyeceksin atla deve değil ya" diyen Can'a en ölümcül bakışlarımdan birini fırlattım. Susması gerektiğini anlamış olacak ki ağzına hayali fermuarını çekip olduğu yere sindi.

Mine yatağıma kösüldükten sonra ojeli tırnaklarını inceliyormuş gibi yaparak "Kızım Anıl abin sayılır sen rica edersen de kıramaz yapar. Yalan mı ?" dedi bıyık altından gülümseyerek.

Ah ne demezsin !

Şu kenarda ölecek olsam bir bardak su vermez o suratsız, su telef olmasın diye. Neden bahsediyorsunuz siz Allah aşkına !

"Hayır diyorum neyini anlamadınız. Çok istiyorsanız ikiniz gider ayaklarına kapanırsınız o beyzadenin. Beni bulaştırmayın" diyerek kollarımı göğsümde kenetlemek suretiyle somurttum.

Can elindeki beyzbol topunu havaya atıp tutmaya başladı. İçten içe merak etmiyor değilim bu salak o topu benim odamda nasıl buldu ? En önemlisi de benim odamda beyzbol topunun ne işi var ?

Mine "Amma naz yaptın. Alt tarafı bir şarkılık bize eşlik etmesi için danışacaksın. Kabul etmezse başka bir yol ararız. Şu aptal gururunu arkana alsan ölür müsün ?"

"Gerçekten bir sor bir daha üstelemek şöyle dursun yanında Anıl'ın adını dahi anmayız. Ha ne dersin" diyen Can gözlerini kırpıştırdı, böyle yaptığında kahkahayı bastığımdan sol yanıma oynuyordu adi pislik.

Pişman olacağımdan adım kadar emin olsam da "Peki. Gönlünüz olsun" dedim karalar bağlayarak.

Mine çığlık atıp yataktan üstüme atladı, Can'da kollarını boynuma dolamaya çalışıyordu ki onu bertaraf etmeyi başardım.

"Hadi evli evine, köylü köyüne. Bende o suratsızın evine " diyerek bizimkileri güç bela evden çıkardım.

Bu arada tanışmadık.

Benim adım Güneş, ama kendi kaderine sonradan doğmak mecburiyetinde kalan Güneş.

Sonradan dediğime bakmayın bazılarını hatırlayamasam da öz annemle olan hatıralarım da mutlu olduğumu anımsıyorum.

Anladığınız üzere ben yetim bir kızım, kızdım.

Ta ki bir gün; iki güzel yürekli kadın karşıma çıkıncaya dek.

Şimdi sıcacık bir ailem, yanlarında olmaktan sevinç duyduğum bir sürü insan var.

Bir kişi hariç !

Anıl ...

Bazen karamsarlığa kapılır kendi iç dünyamda soyutlanmamak için olan gücümle akıntıya karşı kürek çekerim. Silinmeyen hatıralar, değişmeyen gerçeklikler beni bunu yapmaya alıkoyar. Zorlu çocukluğumun kanlı hayaletleri derim hep o hatıralar vitrinine. Gizli tuttuğumu sanıp kendimi aldatmış olsam da Anıl'dan kaçmaz korkulu yüzleri. Gözlerimin gerisinde var olan hüznü bir tek o görür, görür ve susar.

Tartışmadığımız nadir anlarda suskunluğu paylaşan iki kader yoldaşı oluruz. Lakin çocukluğumuzdan geri kalanları kelimelere dökemeyiz.