Gözyaşındayım( YUVASIZ KUŞ/UM) KİTAP OLDU

Benim adım Eylül ...

Yalnızlık göreceliydi hangi pencereden bakarsan okadar yalnızdın kendince.  Benim hayata baktığım ilk pencerem sıcak bir ailenin, güven veren duvarları içerisinde değildi. Ben yetimhanenin soğuk alan, yağmuru karı gören penceresinde tanıdım ilk yalnızlığımı; öyle soğuktu ki bana karşı, hatırladığım her vakit burnumun direği sızlar. Sanmayın ki soğuktan!

Ben boynu bükük baktığım pencereden bir elini annesi diğerini babası tutan çocukta gözlemlediğim hakiki mutluluktan, yüzünde ki sevinci gördüğüm zaman üşüdüm. Öyle bir soğudu ki içim yanağımı yakan damlalar ısıtmaya yetmedi kalbimi.

Bu arada benim adım Eylül, ismim yetimhaneye getirildiğim gün verilmiş, işin asıl yüzü yetimhane kapısına bırakıldığım demek oluyor. Yağmurun, gök gürültüsünün göğü deldiği bir Eylül gecesinde yetimhanenin kapısında bulunmuşum. İsim verme tenezzülünde bile bulunulmayan, nereye kime ait olduğu bilinmeyen yetimlerden biriyim sadece.

Çok düşündüm çocukken nereye aittim, bir günahım mı vardı diye. Yaşım ilerleyip zihnim olgunlaştığında bunun önemsiz bir ayrıntı olduğunu zamanla kavradım, istenilmeyen bir bebekten ibarettim. Olay bu kadar basit ve netti! Yalnızca kabullenmem baya bir zamanımı katletmişti orası da ayrı bir yıkım tabii.

Aslında biz yuvasızların kanatları kırıp tarumar eden; bir ana yokluğu birde baba eksikliğiydi.

Sağ olsun Rasim baba olmayan ailelerimizin yerini bir nebze olsun doldurdu da tümüne sevgisiz, yitik bir çocukluk yaşamadık. Ne yapsam üzerimdeki emeğini ödeyip unutamam. Rasim babam yetimhanemizin öksüz sever müdürüydü. Bu isim koymaya tenezzül edilmeyen kızın da adını koyan Can sever bir adam.

Bir de hayatıma yön, canıma yoldaş ettiğim bir kişi daha var bende yeri hiçbir değer ölçüsüyle kıyaslanamayan. Ayşe'm. Yetimhanede başlayıp lisede üniversitede devam öykümüz, her daim yanımda yanında olduğum yeri gelip annelik yaptığım yeri gelip annem olan tek insan.

Dediğim gibi yalnızlık görecelidir baktığın pencere ne kadar izin verirse o kadar teksindir dünya telaşında. Şükür ki yuvasız da olsam bir başına değilim hayatta ...