What the fuck?/minsung/hyunlix

Dreizehn

Minho

Gdy wróciliśmy do domu, na kanapie zastaliśmy parę śpiących, po cichu powędrowaliśmy na górę, by nie budzić tamtych.

-Dziękuję-Powiedział młodszy gdy wchodziliśmy do pokoju.

-Za co?-Odpwiedzialem i usiadlem na łóżku, co uczynił też młodszy.

-Za dzisiaj było cudownieee-Powiedział przedłużając ostatnie słowo

-Nie masz za co

Przytuliłem młodszego, a ten złożył krótkiego całusa na moich ustach.

-Robimy coś?-Spytalem po chwili ciszy

-Nie wiem chodźmy spać-Powiedziel i położył się.

Po chwili uczyniłem to samo, przytuliłem młodszego od tyłu o zasnęliśmy.

Felix

Wstałem z powodu nie wygodnej pozycji, okazało się, że razem z gyu en usnęliśmy na kanapie oglądając telewizję, sięgnąłem po telefon by sprawdzić godzinę, była dziewiętnasta coś, zapomniałem juz ile...
Wstałem w celu zrobienia wszystkim kolacji, postawiłem na małe zapiekanki.
Po wstawienie do piekarnika zapiekanek, wziąłem się za posprzątanie kuchni, nagle niespodziewanie ktoś przytulił mnie od tyłu, przez co lekko podskoczyłem.

-Co tak się boisz?-Zasmial się hyunjin, który przytulał mnie od tyłu.

-Myślałem że śpisz a w ogóle to tamta dwójka wróciła?-Sputalem

-Tak ich buty stoją w przed pokoju i koszyk

-Okej to idź ich zawołaj bo zaraz kolacja będzie

-Tak jest!-Krzyknal cicho i skierował się w stronę schodów na co cicho się zaśmiałem.

Już po kilku minutach siedzieliśmy wszyscy razem przy stole jedząc zrobione prze ze mnie zapieknanki.

-Mmm felix jakie to pyszne!-Powiedzial minho

-Dziękuję hah

-Potwierdzam nie raz wpierdalalem felixa wypieki on powinien zostać naszą kucharką-Powiedział han z pełną buzią, przez co wyglądał jak wiewiórka

-No ejjjj

Już nikt mi nie odpowiedział tylko siedzieliśmy i kończyliśmy jeść, nigdy nie spodziewałem się, że tak potoczy się moje życie, co gdybym wtedy nie posłuchał hana?

Ale czy ich życie potoczy się tak dalej?

Tego nikt nie wie...