Melez'in Kanı

bölüm 2

Okulum, okulum canım okulum pardon sesi açalım; tımarhanem, tımarhanem canım tımarhanem . Söylediğim şeyi anladığınız üzere bu okul tam bir tımarhane it kopuk kim varsa hepsi bir araya toplanmıştı garib olansa iyi anlaşıyorlardı  . 3 ırk birden bu okuldaydı ; cadılar, vampirler ve olmazsa olmazımız kurtlar.

Okulda üç bina vardı herkes kendi bölümünde ders alıyordu yemekhane, yurd ve ortak bina bunlara artı olarak bulunuyordu  neyse bizi kısacası eğitiyorlardı , neye mi ?

Avcılara ve sınıf 3 vampirlere . Bu ne demek açıklayayım ; vampirlerin 3 sınıfı vardı ; 1. sınıf safkan ,  2. sınıf sıradan vampir , 3. Sınıf ise gelişmemiş vampirler ,   iradesi olmayanlardı ,  sadece kan isterler onları kontrol altında tutmak nerdeyse imkansızdı .

Avcılarsa başa belaydı ne kadar uzak kalsan da yinede gelip seni buluyorlardı mecburen kendimizi savunmak zorunda kalıyorduk. Bunu eğitimle ve bir arada kalarak yapabilirdik. Yoksa soyumuz tükenirdi . Ellerinde olan kurtboğan, , mine çiçeği ve zehirli güller bizi bitirirdi . 

Ben çocukluğumdan beri amcam tarafından eğitim alıyordum zaten karanlık dövüş sanatları , kara büyü , büyü , silah kullanma  ve en saçması kılıç . Yani benim için sıkıntı yoktu kılıç kullanmak zevkli ama bu zamanda ne gerek vardı ki , silahı al nişan al ve baam bu kadar iş bittimişti.

Amcam bir 2. sınıf bir vampirdi her türlü konuda derin bilgisi vardı , neden vampir diye soracak olursanız o adamın  üvey kardeşiydi . Açıkçası karşılaştırsam kesinlikle biricik amcam   kazanırdı. Kimseye muhtaç kalmayalım diye beni ve kardeşimi eğitiyordu .

O adam ise bizim hafızamızı silip geri de bir şey bırakamadan defolup gitti. Neden yaptı kimse bilmiyor , annem   geceleri bağırıp, ağlıyordu , sayısız intihar denemesi yaptı nedeni ise onu hatırlamaya çalışmasıydı. Tek bildiğim o adamın anneme aşık olduğuydu.
Madem aşıktın neden yarı yolda bıraktın . Aşık olmaktan nefret ediyorum kimseyi sevmek istemiyorum sadece ailemi korumak istiyorum . Sonumun annemin gibi olmasından korkuyorum.

Okulda kimsenin benimle konuşmaması bunun yüzündendi konuşma üslubum , tarzım , hareketlerim hepsi onlara ters geliyordu . Kuzenlerim benimle konuşmazdı  nedeni   bilmiyorum ama konuşmuyordu özellikle Aras ona o kadar çok değer veriyordum ki ama o beni görmezden geliyordu yokmuşum gibi seviyor du fakat çok azdı .

Ama acı gerçeğe eninde sonunda vardım onun için değerim yoktu neyse önemli değil zaten geleceğim ona bağlı değil bu yüzden o kadar çok üzülmüyorum ben çoğu duygularımı çoktan kaybettim acı da bunlardan biri.

Okula geri dönelim , okulda profesörler beni severdi. Onlara karşı tavrım samimi ve saygılıydı . Okul da günümün çoğunu boyut kütüphanesinde geçiriyorum. Boyut kütüphanesi küçük bir alan gibi görünüp bir futbol sahası genişliğinde bir kütüphaneydi okul için özel olarak tasarlanmıştı kafa dağıtmak için mükemmel bir yerdi . Kitapların çeyreğini okumuştum ve çeyreği baya fazlaydı . Kütüphaneciyle de baya yakın olmuştuk , çok tatlı bir cadıydı .

Kütüphane benim gizli bahçemdi kendimi okulda yanlız hissettiğim zaman hemen buraya geliyordum ya da Aras yüzünden kötü hissettiğim  de  ya da görünüşümle ilgili bir şey hissettigimfe bir kitap alıp okuyordum ve kendimi daha iyi hissediyordum kısacası kafamı toplamam için en güzel yerdi.

Okulun müdürü profesör Ayla amcamın çocukluk arkadaşıydı amcama beni bu okula getirmesini rica eden oydu
. Bende amcamı gururlandırmak için Kara Güveler adında kurulan loncaya katılmak istiyorum . Her okulun kendi loncası vardı bölge okullarında  bu normal görülüyordu hatta yarışmalar bile yapılıyordu , amacı avcılara ve sınıf 3 vampirleri ortadan kaldırmaktı bende hayran kalmıştım bir sonraki lideri olmayı kafaya takmıştım.