Jolie Laide Taejin/ Vjin

vermedim adını,zora koydular.

NOT: BUNA COK YORUM BEKLIYORUM BENI YALNIZ BIRAKMAYIN LUTFEN.

YARIN SABAH OKURUM. SIZI COK SEVIYORUM IYI GECELER 💝

Bu koca dünyada umudun bitmemesini düşünürdüm hep. Tanrının bizi izlediğini, yardım edeceğini bilirdim. Ben ufak seylerden mutlu olmayı, bu kafeste uçmayı öğrenmiştim. Sevgiye aç büyümüştüm. Öğrenemedim aşkın ne olduğunu.  Kimse de sevmemişti beni. Sanki yokmuşum gibiydi, öylesine yaşıyor gibiydim. İnsanlar için bir önemim yok gibiydi.

Ama tanrı tarafından sevildiğimi biliyordum. Her zaman dua edip güvendiğim Tanrı bana yardım eli uzatmıştı. O gece kurtulmam mucizeydi. Düşmanım dediğim adam yardım etmişti bana. Pek bir şey hatırlamıyorum. Gözümü onun evinde açmıştım. Yatağında uyandım. Omzum sarılı, ağrı devam ediyordu. Uyandığımda yanı başımda bekliyordu.

"Çok uyudun Seokjin. Uyanmayacaksin sandım." Dedi bana endişeyle bakarken.

"Yok bir şeyim. İyiyim." Kimi kandırıyorum ben? Şu an konuşacak halim bile yoktu.

"Yaran ağır biraz. Ama müdahale ettik." Çoğul konuştuğunda ona baktım. Sonrasında kapıdan içeri giren kızı gördüm. Binbaşının kızı...Taehyunga baktım.

"Merak etme. Kimse bilmiyor burada olduğunu. " dedi kız.

"Siz...siz bana oyun mu oynuyorsunuz?" Diyerek kalkmaya çalıştım. Ama beni engelledi Taehyung.

"Oyun sırası mı sence? Kalkma. Kurşun derine gitti, Aiko ile zor çıkardık." Nasıl rahat konuşuyordu böyle!

"Ben dün gece sizin askerlerinize kurşun sıktım." Dedim sinirle.

"Bana nasıl iyi bakıyorsunuz?"

"Senin yaptığını düşünmüyoruz. "

"Korkak mı demek istedin öğretmen sen bana?" Tsehyung derin nefes alıp baktı bana.

"Öyle bir şey demedim. Elinde silah yoktu. "

"Ne kadar mantıklı ya." Dedim gülmeye çalışarak.

"Yapmadığını düşünüyoruz işte. Sus artık. Acıktın mı? Çorba yapacağım." Dedi yine.

"Acıktım." Dedim sessizce. Kız gülümsedi, gördüm.

"Ben yapayım. Sen yarasıyla ilgilen. " diyerek bizi bırakıp gitti.

"Delirmişsin sen." Dedim sinirle.

"Niyeymiş?" Diye sordu yanıma otururken. Belimden tuttu ve oturmamı sağladı.

"Ondan mı yardım istedim ben! Senden istedim. Hemen haber mi verdin?"

"O bu konuda tecrübeli. Daha önce kurşun çıkarmadım." Dedi omzuma sarılı bezi çözerken. Yüzüme bakmıyordu, işine odaklanmıştı ama bana cevap veriyordu bir yandan.

"Babası asker onun! Hem de binbaşı. Nasıl güvenirim?"

"Bana güvendin ama?" Diyerek baktı bana. Doğru, ona güvenmiştim.

"Karşıma sen çıktın, senden yardım istedim. Çok mu dert oldu? Gideyim ben." Ayağa kalkmaya hamle yaparken tuttu yine kolumdan.

"İki adım yürümeden bayılacaksın şimdi. Dur da yaranı sarayım." Oturdum yatağa.

"Arkadaşlarım...ne durumda? Onları nasıl yalnız bıraktım." Diyerek düşündüm.

"Onlar da iyi. Yoongi iyi bakıyor."

"Eyvah! Yakalandılar mı yoksa?" Dedim korkuyla.

"Hem de en psikopat olanına. "

"Kim o!" Dedim.