𝓨𝓪𝓵𝓪𝓷 𝓼𝓲𝓱𝓲𝓻-𝓛𝔂𝓷𝓮𝔂

𝓑𝓸𝓵𝓾𝓶 𝓫𝓮𝓼:𝓢𝓪𝓱𝓽𝓮

Karanlık, sessizlik, korku şuan hepsini hissedebildiğin bir an olabilirdi, kalbin yerinden çıkacak gibi atıyordu, az önce gördüklerin ve birazdan görecek olacakların hepsinin düşüncesi midende dalgalanmalara sebep oluyordu. Kafanın içinde dönen binlerce düşünce, korkunun verdiği o his.

"Daha iyi mi?" Kulağında hissettiğin nefes ve ses ile yerinden zıpladın sen onu göremiyor olabilirdin ama onun seni gördüğüne emindin.

"Pekala minik oyunumuzu bitirelim." Gözlerin tekrar görmeye başladığında bir yalanın içinde olduğunu anladın her yer karanlık değildi ve sende yerinde değildin.

"Pekala elli yedi numara yok ama onun yerine!.." sen varsın, başından beri sen vardın. Düşünceler yine kafanı doldurmaya başladığında gülle dolu kutudan kalmak istedin ama haraket edemez haldeydin, ta ki Lyney yanına gelip önüne eğilene kadar, çığlıklar ve alkışlar durmuyordu, ama sen hala olanları anlamaya çalışıyordun.

"Bugünkü gösterimizin ana karakterisizsiniz leydim." Kelimeleri içinin üşümesine sebep oldu, elini senin beline yerleştirip tek bir haraket ile  seni o kutudan çıkakardı, bacakların kendi kendine haraket ediyordu sanki sen durmak istesen bile durmuyorlardı. "Alkış alalım mı!" Herkes yine heycanlı şekilde sizi alkışlıyordu, ama sen hala neyin içinde olduğunu bilmiyordun.

"Neler oluyor?" Kafanı Lyney'e çevirdin  bir şey demesini konuşmasını sana açıklama yapmasını bekledin ama sana yüzünde bir gülümseme ile karşılık verdi.

Alkışlar daha gürültülü ve rahatsız edici olmaya başlıyordu Lyney'in belinde ki elinin seni sıkmaya başladığını, etrafın üzere gelmeye başladığını hissediyordun.

Lyney sonunda gülümsemesini biraz düşürdü ama yüzünü sana dönmüyordu sadece seyircileri izliyor onların iltifatını dinliyordu.

Lyney ağzını biraz aralayıp iç çekti takrar gülümsemesi genişlediğinde geri çekilmek istedin ama bunu yapamadın.

"Bu bizim evcilik oyunumuz oluyor."