𝓨𝓪𝓵𝓪𝓷 𝓼𝓲𝓱𝓲𝓻-𝓛𝔂𝓷𝓮𝔂

𝓑𝓸𝓵𝓾𝓶 𝓾𝓬:𝓼𝓲𝓱𝓲𝓻𝓫𝓪𝔃

Tekneye bindiğinizde üstüne ağırlık bastığını hissedebiliyordun, gergin miydin yoksa karşında ki kişinin çekimk miydi bu, asla bilemezdin.

"Sizi gördüğümden beri." Kafanı kaldırdın yere baktığını farketmemiştin bile, bu çocuk cidden sihirliydi, insanları kendine nasıl çekeceğini biliyordu kesinlikle. "Aklımdan çıkmıyorsunuz." Şaşırmıştın onun dikkatini çekebileceğini asla düşünmüyordun.

"Bu bir iltifat mı?" Kıkırdadı, gülüşü çok sade bie tondaydı sanki gülmüyorduda yavaşca nefes alıyor gibiydi. "Siz nereye çekerseniz." Gülümsedin asla böyle bir iltifat almamıştın, hatta hiç iltifat almamıştın. Bay Kaveh ile ne kadar yakın olursanız olun o bile size böyle iltifat etmemişi. "Pekala." Aniden ayağa kalkması seni şaşırtmıştı, onun ile ayağa kalkmak için haraketlendiğinde oturman için kafasını oynattı.

"Bu sahneyi burda bitirelim mi, benim güzel leydim?" Kafan karışmıştı, sahne derken ne demek istediğini veya ne demeye çalıştığını anlamamıştın sadece kafanı yana yatırıp ona sorgulayıcı gözler ile bakmaya başladın. "Sahne?" Yine güldü ama bu gülüşü sanki çok uzaktan gibiydi.

Karşında duran oturağa çıktı, ne yaptığını anlamak için daha ilgili gözler ile ona bakmaya başladın, bu yaptığın onun hoşuna gitmiş olacak ki yine sana ilginç bir gülümseme verdi. "Bölüm bir sahne bir burda kapanıyor, geldiğiniz için teşekkürler!" Ne dediğini sormak için ağzını açtığın anda Lyney geriye doğru adım attı.

Onun düşüşünü izledin, onun yavaşca gözünün önünden kayboluşunu izledin. "Lyney!" Ayağa kalkıp iyi olup olmadığa bakmak istedin ama yanında duran bir kart dikkatini çekti.

Kartı eline almadan önce biraz tereddüt etsende kartı yinede aldın, kedi desenli kartı çevirdiğinde üzerinde ki simge kafanı karıştırmıştı. "Gül? Böyle bir kart ne zamandan beri var ki." Kartı cebine atmadan önce biraz daha inceledin, Lyney'in ne olduğunu veya ne isler karıştırdığını bilmiyordun ve bilmek için can atıyordun.

Sonunda opera salonuna vardığında etraf beklediğinin çok üstünde kalabalıktı. Yavaşca opera binasına girdiğinde içerisi dışarıdan daha kalabılıktı herkes yerlerine geçmek ve gösteriyi görmek için bekliyordu.

Koltuğuna geçtiğinde yanında duranların fısıldayıp cebinde ki karta baktıklarını farkettin, onlara aynı şekilde bakıp cebi tamamen görünmeyecek şekilde cebine koydun.

Isıklar söndü etraf sessizleşti herkes sanki nefesini tutuyordu, kimsemin nefes alışını duymuyordun veya konuştuğunu tek bir çıt bile çıkmıyordu ta ki sahne ışıkları parlak bir şekilde yanana kadar, aniden büyük bir alkış dalgası başladı. Sahneye yavaşca gelen kişiye bakmak için gözlerini kıstığında sahneye çıkanın Lyney'nin kendisinden başkası olmadığını farkettin.

"Lyney?" Sanki seni duymuşcasına Lyney kafasını sana çevirdi sıcak bir gülümseme ile sana bakmaya başladı ve dudaklarını kıpırdattı, dudaklarını okuyabilmiştin. "Hoşgeldiniz leydim."

🌸:Bu bölümü normalde bu kadar çabuk paylaşmayacaktım ama beğenildiğini anlayınca sizi daha fazla bekletmek istemedim, umarım beğenmişsinizdir umarım istediğiniz gibi olmuştur.