𝓨𝓪𝓵𝓪𝓷 𝓼𝓲𝓱𝓲𝓻-𝓛𝔂𝓷𝓮𝔂

𝓑𝓸𝓵𝓾𝓶 𝓫𝓲𝓻:𝓐𝓭𝓪𝓵𝓮𝓽𝓲𝓷 𝓭𝓲𝔂𝓪𝓻𝓲

Fontaine; İnsanların deyimi ile adaletin ülkesi, her maceracının hayatında bir kez uğradığı bu şehir. Adaleti ve güzelliği ile insanların dilinden düşmüyordu.

"Court de Fontaine'e girmek üzereyiz lütfen eşyalarınıza dikkat edin." Küçük yaratığın sesi kendine gelmeni sağladı etrafına bakındığın cidden geldiğinizi anlamıştın, normalde bu kadar kolay heycanlanmayacağını biliyordun ama hayatında ilk kez, ilk kez Sumeru dışına çıkıyordun.

Bu senin için bir ilk olmuştu yıllarını akedemide geçirip projeler hazırlamak, derslere katılmak, dilleri öğrenmek, yazıtları okumak gibi şeyler ile harcamıştın ve gerçek eğlenceyi nerdeyse unutmuştun. Herkes tekneden inmeye başlayınca kendini hazırlaman gerektiğini anlamıştın.

Kendini yeni bir başlangıca hazırlaman gerektiğini anlamıştın.

Sonunda Fontaine şehrine girdiğinde her şey düşündüğünden daha güzeldi neşeli insanlar, koşturan çocuklar, mutlu çiftler. Sumeru'nun aksine herkes çok mutluydu herkes özgürce dolaşıyor konuşuyordu.

Sumeru halkı rüya görmez. Sizin hakkınızda söylenen tek şey buydu, sizin hakkınızda konuşulan tek şey sizin ne kadar disiplinli olduğunuz, ne kadar zeki olduğunuzdu ama senin istediğin zeka değil, mutluluk idi.

Kuş sesleri neşeli insan sesleri kulaklarını doldururken sonunda kalacağın otele gelmiştin, otele girdiğinde herkesin güler yüzlülüğü seni etkilemişti. "Hoşgeldiniz." Masanın arkasında ki sadın seni güler yüz ile karşılamıştı.

Sende hiç beklemeden aynı şekilde gülümsedin. "Merhabalar benim şey Y/N adına bir rezervasyonum vardı da." Kadın seni anlarcasına kafasını sallayıp önünde ki kağıda bakındı, sonunda seni onaylarcasına gülümseyip sana anahtarları uzattığında derin bir nefes verdin. Bir şeylerin yanlış gitmesinden çok korkuyordun.

"Oda 137, iyi tatiller dilerim." Kafanı teşekkür edercesine salladın odana giderken kafan çok doluydu insanlar ile çevre ile konuşulanlar ile, her şey senin için bir ilkti.

Her şeyin ilki olduğu gibi bu da senin ilkin di, ilk kez kendini bu kadar özgür hissediyordun. Düşüncelerinden birine çarptığında sıyrılabildin.

"Ben çok özür dilerim!" Yere düşen çantanı almak için eğildiğinde çantanın zaten elinde olduğunu görünce şaşkınca yere bakındın, daha demin düştüğüne yemin edebilirdin.

"Önemli değil."

Çarptığın kişinin sesine döndün senden çok uzun olmayan sarışın biriydi, garip giyiniyordu yani tabiki sana göre sonuçta burası oldukça farklıydı.

"Lyney memnun oldum."

Sarışın çocuk elinde oynadığı kartı havaya attı kartın havada yok olduğunu görünce kıkırdayıp elini uzattın.

"Y/N."

🌸:Sonunda yine bir şeyler yazabildim yani pek iyi olmadı ama sonra ki bölümler için size daha iyisini yazmaya söz veriyorum! Not olarak kapak stilimi değişiyorum eski kapakları ellemeyecegim fakat artık kapaklar bu şekilde olacak, umarım begenmişsinzidir umarım birazda olsa istediğiniz tarzda olmuştur, sonraki bölümde görüşmek üzere.