call out my name ✓

22 : ben beklerim yinede

"minho,oğlum hangi rüzgar seni buralara attı?" bayan han'ın bilmemezlikten gelme oynuna karşılık verdi minho."birini görmeye geldim diyelim" dedi gülümseyerek.

arkadan koşarak jisung geldi sonra,"anne,kim gelmiş?" yavaşça gözleri beni buldu."minho oğlum gelmiş,gelsene içeri" diyerek kapının önünden çekildi bayan han.

"minho oğlunla iyi keyifler size o zaman,ben yukarı çıkıyorum" bayan han jisung'un böyle davranmasına şaşırmadı,sadece minho'nun omzunu patpatlayıp mutfağa doğru gitti.

jisung odasının tavanını izlerken birkaç dakika içinde minho'nun burada olacağını biliyordu,fakat birşeyler için çabalamak istememişti bu sefer.

minho'nun karmaşıklık yaşadığının farkındaydı,anlayışlı karşılamaya çalışıyordu fakat umut vermesi ve kendine bağlaması sinirlerini çok bozuyordu.

o bunları düşünürken minho çoktan mavi-beyaz renkleriyle boyanmış kapıya gelmişti bile.kapıyı tıklattı iki kez."girebilir miyim?"

içeriden ufak bir kıkırtı duydu,minho bunu bile özlemişti."girme desemde girmeyecek misin zaten?" minho o görmese bile başını sağa sola salladı."hayır girmeyeceğim,ama iyi olduğunu görmeme ihtiyacım var."

"girme o zaman,istemiyorum" minho böyle olacağını düşünmemişti fakat sesini çıkarmadı."peki" dedi usulca."ben beklerim yinede"

ardından yaslandığı kapının açıldığını hissetti.düşmemek için hızla duvara tutunup kalktı.jisung ona sadece bakış atmış,geri yatağına gidip oturmuştu.
minho derin bir nefes alarak yürüdü,ve tam yanına oturdu jisung'un.

jisung ona değil cama bakıyordu,ancak bunu umursamadan dizinde ki elini kendi ellerinin arasına aldı.

"hareketlerimin ve sözlerimin sana çok zıt göründüğünün farkındayım." diye başladı cümlesine,sabah öyle bir aceleyle kalkıp gelmişti ki ne konuşacağını bile bilmiyordu."çok karmaşıklık yaşadım çünkü sen benim öğrencimsin,ne kadar hoşuma gitsen dahi sana diğer öğretmenlerinin yaklaştığı bakış açısıyla yaklaşmalıyım diye düşündüm.denedim,gerçekten denedim ama başaramadım.bu ikimizinde zararına oldu tabii." duraksadı biraz.jisung gözlerini camdan çekip minhoya bakmaya başladı.zaten bir eli onun avuçlarının içerisindeydi,diğer elinide onun üstüne koydu.

"benden hoşlanma ihtimalin olduğunu arkadaşlarımda söyledi,birde yazışmalarını gördüm.buna rağmen umut vermeye devam ettim ben sana.belki benden soğumuşsundur ama ben bazı şeylerin farkına varabildim." sonra kıkırdadı."geçde olsa"

jisung ona gülümsedi.minho bir elini yanağına,diğerini beline koyup beklentiyle ona baktı.jisung beklentisini anlayıp yanağında ki bir eli tutup indirdi."seni hala seviyorum çok ama,bana biraz zaman tanır mısın minho hyung?lütfen"

minho bunu istemiyordu ama birşey diyemezdi.yine de gülümsedi,yaklaşıp jisungun anlına uzunca,duygulu bir öpücük bıraktı.jisung titredi bu öpücüğü alınca,oda istemezdi minho'yu reddetmek,ancak şuan yapması gerekenin bu olduğunu biliyordu.

"görüşürüz,dikkat et kendine" jisung baş salladı burukça."sende,minho hyung" minho ona gülümseyip yavaşça ayrıldı hem odadan hem de evden.

sadece evin karşısında ki denizi gören banklardan birine oturdu,gözyaşlarının bir bir düşmesine izin verdi.

&

OFFFF COMN MİNSUNG NEDEN BU KADAR KIROCASIN 😭😭💔