Vahşi kedi

7.Ɓölüm

Sabah uyandığımda bedenim gevşemiş gibi hissediyordum. Uyumak bana iyi gelmiş gibiydi. Yine aynı rüyayı görmüştüm oyüzden biraz terlemiştim.
Çağan beni evine getirmişti. Tek kalmamı istemiyordu onu anlıyordum ancak yıllardır kendi kendimle yaşadım. Cidden insan kendiyle yaşar mıydı?

Hastalandığım da kendimi iyileştirirdim,düştüğüm de kendim kalkardım, ağladığım da gözyaşlarımı kendim silerdim,şimdi gelip yardımcı olsa ne olucakki ?

Her insanın iyileşmeyen bir yarası vardır. Benim iyileşmeyen yaram annemdi.

Bir kaç gün önce aldığım mesajları almıyordum. O gördüğüm şeyi hala düşünüyordum gergin uyuduğum için böyle rüyalar mı görüyordum?

Gözlerimi yavaş yavaş açmaya çalıştım. Parmağımla sağ gözümü kaşıdım çok kaşınıyordu,ayağa kalkıp banyoyu aradım. İlk defa gelmiştim. [Yeni almışlardı evlerini zaten] .

Siyah saçlarım alnıma yapışıp duruyordu. Saçlarımı arkaya iteledim fazla uzun değillerdi ama kesmeyi düşünüyordum. Saçlarım omuzlarımın üç parmak aşağısındaydı. Oda sanki zaten benim için yapılmış, geleceğimi biliyor gibi yapılmıştı.

Duvarlar çok açık bir yeşil renkteydi. Yatak beyaz ve yeşildi. Yastıklar yeşil,orman deseni vardı. Çok büyük sayılmasa da balkon vardı. Perdeler beyazdı. Parlıyordu adeta. Yatağın üstünde yani duvarda asılı bir pano vardı. Bakınca kalbimde bir sızı hissettim asla dinmeyen,asla geçmeyen.....

Küçüklüğümden bu yana çekilmiş onlarca belki yüzlerce fotoğraflarım. Bazıları habersiz çekilmişti sanki. Motoruma binerken, saçlarımı kaskı çıkardıktan sonra düzeltirken,motoruma sarılırken.

Gözlerim dolmuştu içim burkulmuş gibi hissediyordum yüzümde mutlu olmak istercesine gülümsedim,gülümsemek istedim.

Kapı çaldı ve kafasını uzatan biri tabiki çağan' dı. Çocuk gibiydi. Çocuk olmuş muydum peki ben? Hissetmedim hiç.

Üzerime pijamalarım vardı ve berbat görünüyordum.

"Evet bücür uyanmışsın. Seni uyandırmayalım dedik ama acıktım annem tutku gelince kahvaltı ederiz diyor,acele etsen iyi olur açım çünkü seni bile yiyebilirim şuan."

Tek nefeste konuşması beni güldürmüştü.

"Hoşt köpekkkkk yemek miyim ben?
Tutan mı var git ye beni ne diye bekliyorsunuz. " gözlerimi kaçırarak
"Ben aç değilim bir kere gidip söyle aç olmadığımı beklemesinler yesinler" dedim.

Bunu söylemek istemesem de çok açtım ama neden aç olmadığımı söyledim bende bilmiyordum. Utanıyor muydum? Hiç sanmıyorum.

Ellerini önünde bağlayıp tek kaşını kaldırdı. Bende tek kaşımı kaldırmaya çalıştım ama nafile kaldıramıyordum bile. Gizlice gülüyordu. Yüzümü buruşturarak omzuna vurdum.

"Evet bücür şu üstündeki pijamaları beni güldürüyor git değiştir,kendine çekidüzen ver, ben seni kapıda bekliyorum."

"Beklemene gerek yok lamba kafalı bulurum ben sizi."

"İlk defa geliyorsun,neyse kendin bulursun."