Şizofren

2.Bölüm:Tanışma

Bankta otururken bir ses işittim,

-Afedersiniz,yanınıza oturabilir miyim?

-Buyrun

Bu parka her zaman geliyordu ve yakınlarda oturuyordu sanıyorum çünkü geçen gün de karşılaşmıştım bu adamla.Esmer,yeşil gözlü,uzun boylu, iri yarı biriydi. Yakışıklı değil fakat göze hoş gelen bir duruşu vardı.
Birden bana döndü ve

-Müzik hoş ne güzel çalıyorlar değil mi?

-Evet gerçekten güzel
Dedim ona dönerek.

-Siz her zaman buraya gelir mısınız?
Ne zaman gelsem sizi görüyorum.

-Sizi takip ediyorum dedi gülerek.
Biraz sustum espri olduğunu anlamam zamanımı aldı.

-Yoksa beni görmek moralinizi mi bozdu?dedi.

-dediklerini gır gıra alarak hayır ama beni takip ettiğinize göre sizi baya memnun ediyor sanırım dedim.
Aslında iyi birine benziyordu ve benim moralimi de bozmuyordu ama onun sorduğu soruya bu şekilde cevap verebildim.

-Öyle düşünüyorsanız öyle olsun,dedi.

Birden telefonu çaldı arayan arkadaşıydı sanırım, tamam geliyorum bensiz nerelerde eğleniyorsunuz aşk olsun dedi. Telefonu kapatınca

-Yakın zamanda görüşmek üzere dedi

-Görüşürüz dedim

Gülümsedi ve ilerlemeye başladı.
Istemsizce zoraki gülümsedim arkasını dönünce yüzümdeki tebbessüm yerini acı bir gülümsemeye bıraktı.

***

Sabah uyandım kahvaltımı yaptıktan sonra çevirmem gereken yazıları bitirdim o sırada dışarda yağmur yağmaya başladı.Elime kahvemi aldım ve balkona çıktım yağmuru izledim.Yağmur huzur veriyor insana yağmuru seyrederken hızlı adımlarla yürüyen insanlar gördüm,başları eğik.

Victor Hugo'nunda dediği gibi "En çok da yağmur yağarken seviyorum bu şehri.Herkesin yüzü ıslak,başı öne eğik.Sanki herkes suçunu kabullenmiş gibi."

Belli ki herkes çatkapı gelen yağmura hazırlıksız yakalanmıştı.Herkes kaçıyordu ,insanlar böyledir hep kaçarlar ben yağmur yağarken hiç ıslanmayı tercih eden biriyle karşılaşmadım.
Beni sorarsanız deli olduğumu düşünmeyeceklerini bilsem yağmur yağarken haykırmak isterdim tüm yapmış olupta pişman olduğum hatta yapmayıp ta pişman olmuş olmayi tercih ettiğim her şey için haykırmak isterdim.

Bunları düşünürken dışarda ıslanan birini gördüm,balkondan yüzü seçilmiyordu arkası dönüktü biraz o adamı inceledim yüzünü benim görebileceğim şekilde tesadüfen çevirdi parktaki adamdı bu.Islanmayi tercih etmiş belkide birini bekliyordur diye düşündüm, yanına gitmek istedim.Asansörden indim ve onun bulunduğu yere doğru yürüdüm beni tanıdı el salladı

-Burda neden ıslanıyorsunuz evinize gitsenize

-birini bekliyordum ki beklediğim kişi gelmedi ,siz geldiniz.

-Kimi bekliyordunuz ki?
Tam o sırada telefonuna bildirim geldi.

-Kız arkadaşımı bekliyordum,ıslanmamak için gelmemiş dedi kız arkadaşına sinirlendiğini belli ederek.

-Siz niye burdasınız

-sizi balkondan görünce geleyim dedim

haa dedi gülerek
-Bende beni takip ediyorsunuz sanmıştım dedi kahkaha atarak.
Ben de güldüm.

-Neden ıslanıyorsunuz benim için,en iyisi evinize gidin.

-haklısınız,kendinize iyi bakın
-sizde, görüşürüz

Eve doğru yürüdüm bu adam her kelimesi ve hareketiyle bana benzeyen eşi bulunmaz biriydi.Icimi birden sıkıntı kapladı kız arkadaşı varmış...

Neyse ne banane gerçi tanımam etmem belkide kötü biri.

***Beğendiyseniz oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın:)***