Şizofren

6.Bölüm:Notlar

Stefan hoca toprağa verildi,onunla geçen günlerimiz geliyor aklıma sanki hâlâ hayatta içerden gelip Emilia diyecek gibi hissediyorum,ölüm ne garip hiç var olmamış gibi.Bana son sözü "affet beni" oldu.Neden ve niye affetmem gerekiyordu..

Belma'dan notları isteyemem,bu büyük saygısızlık olur.En iyisi onun beni aramasını beklemek.

Beklediğim o arama 1,2 saat sonra geldi.Stefan hocanın eşyalarına bakarken farketmiş üstünde Emilia
yazıyormuş.
Ağlamaktan kısılmış sesiyle;

-Babamın eski eşyalarına bakarken senin için bir not bıraktığını farkettim belki gelip almak istersin.

-Tabi gelirim.

Dediğim gibi evlerine doğru yürüdüm kapıyı Jack açtı,
Gözleri kızarıktı o da ağlamıştı belli ki

-Belma da seni bekliyordu iceri gel.

-baş sağlığı dileyip içeri girdim.
Belma'nın yanına geçtim masanın üstündeydi notlar

-Al ne yazdığını okumadım,hepimiz için yazmış ayrı ayrı.Bu senin için olan.

-Teşekkür ederim.

Kağıdı aldım affetmem gereken neydi acaba?

Ama herkesin için de okuyamazdım.
Hem cenaze yüzünden ev fazlasıyla doluydu.Herkes ağlamış,üzülmüş, yıpranmıştı fakat hayat devam ediyordu malesef.Odadaki atmosfer beni fazlasıyla rahatsız etmişti bu yüzden bahçeye çıktım hem yalnız kalınca mektubu okuyabilirdim.

Emilia sen benim en sevdiğim öğrencimdin..yıllar geçse de hâlâ öylesin.Sana her şeyi en baştan anlatacağım beni affetmeni diliyorum.

>Ben 20'li yaşlardaydım gençtim aptaldım kabul ediyorum.Ben senin anneni Belma'yı çok sevdim.<

Ben okurken oğlu Jack geldi.Kağıdı hemen katlayıp cebime koydum.

- Oturabilir miyim?

- Elbette.

- Beni hatırlıyor musun Emilia?daha önceden konuşmustuk,Okul zamanlarında.Seni görünce tanıyamadım değişmişsin.

Aynı Stefan hoca gibi konuşuyordu.El hareketleri bile onu andırıyordu ağlamaklı söylüyordu bunları.

-Sen yan sınıftaydın Emilia.

-Sen hangi sınıftaydın?D mi?

-Hayır B sınıfındaydım Sen de C sınıfındaydın.

-Anladım.

-Üniformamı yırttığın günü hatırlıyor musun?

- Evet birinin üniformasını yırtmıştım o sen miydin?

-Neden yırttığını hatırlıyor musun?

-Hayır ,

biraz daha kalıp konuşursa deliricem tam mektubu okurken gelmek zorundamıydı?

-Her neyse galiba yalnız kalmak istiyorsun.

Tam da üstüne bastın demek isterdim ama babasını yeni kaybetti o yüzden öyle diyemedim

-Hayır kalabilirsin,dedim fakat üstüne kurtarıcı gibi Belma abisini çağırdı.

Oh be nihayet okuyabileceğim
Kâğıdı cebimden çıkardım ve okumaya devam ettim.

O beni hiç sevmedi.Babanla evlendi o evlendikten sonra bende ailemin münasip gördüğü biriyle evlendim ama ben hep onu sevdim...
İçimde hep babana karşı bir kıskançlık oldu,yaptıklarımı kıskançlığıma ver Emilia..

Benim ailemin durumu iyiydi ben de hemşireye rüşvet vererek formu senin sağlık durumunun kötü olduğunu ve engelli doğabileceğin şeklinde doldurmasını sağladım.

Perşembe günüydü hiç unutmuyorum Annen yürürken bu haberi aldığında yere düşmüş ağrısı çoğalmış hastaneye kaldırmışlar ve o gün hastaneye kaldırıldığından haberim yoktu sonradan bir arkadaş annenin hastaneye kaldırıldığını söyledi. Yanına gittim Affet beni, seni ben hep sevdim özür dilerim çocuğun iyi.
Dedim ve o bana hiç bir şey söylemedi.
Öyle bir baktı ki ben o bakışı hâlâ unutamıyorum.Bana sitem bile etmedi.

Babanın biriyle evlendiğini ve senin için bir yatılı okul aradıklarını öğrenir öğrenmez babana ulaştım ve benim müdür olduğum yatılı okula alınmanın senin için iyi olabilecegini söyledim.

Bilmiyorum sana yaptıklarımı günah çıkarma olarak düşünebilirsin Bir pişmanlığın vicdan azabıyla boğuşuyordum ve yaptığım şeyin senin için en doğru şey olması gerekiyordu annesini ve kendisini üzdüğüm bu masum kızın gönlünü o farketmeden almalıydım ve evet senin gönlünü aldım belki annenin aksine babandan bile çok sevdin beni ama artık bu hırsın bir anlamı yoktu.

EMİLİA ÖZÜR DİLERIM...
HAKLISIN AFFETMEZSIN BELKIDE SADECE TEK İSTEĞİM BENDEN NEFRET ETME...
~Stefan

***Beğendiyseniz oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın:)***