Dokuz ay.tam koca dokuz ay geçmişti
Recep bu dokuz ayda çok sabırsızdı
Hep gün leri doğum için sayıyordu elinanın da ondan farkı yoktu
Teyze olucam diye ortalığı ayağa kaldırmıştı
Recep se bir haftadır resmen hiç uyumamıştı
Çocuğun doğmasına az kaldı diye
Evet çocuk diyorum çünkü hâlâ ona bir isim bulamamıştık
Onu kucağımıza aldığımızda ki verdiği hisle adını koyacaktık
Çok heyecanlıydık recepin evinde 3tane oda olduğu için birini kızımızın odası yapmıştık ve çokta güzel olmuştu
Sadece bir şey beni rahatsız ediyordu
Şu ki çocuğumuzda bügün yarın doğacaktı ama recep hâlâ evlenme sözünü etmemişti
Elina hep sabret diyordu ama benim sabrım yoktu ki
Aslında pekte evlenmek isteyeceğini pekk sanmıyordum çünkü bir kezde evlilik sözünü etmemişti bana
Elinaya söyledim bu durumu ve ona açıklamamı söyledi
Bu durumdan rahatsız olduğumu söylemem gerektiğini dedi ama söyleyemedim
"Aşkım ne düşünüyorsun?"dedi recep
"Hiç öyle doğum için heyecanlıyım"
"Bende yetimde duramıyorum
Be zaman doğum yaparsın ki"
Güldüm ve"şapşikom benim elimde değil kızımızın elinde nezaman gelmek isterse gelir"
"Ama çabuk gelsin ya"
"Tamam iletirim"dedim ve mutfağa gidip bişeyler almaya kalktım"nereye?"
"Mutfağa atıştırıcı almaya gidiyorum"
"Dur ben giderim"
"Hayır recep kendin gidicem otur sen"
"Ama~"
"Ama sı yok otur oturduğun yerde"
Başını saladı ve oturdu
Mutfağa gidip turlu turlu şeyler aldım tam çıkacak tım ki karnıma büyük bir ağrı geldi
Atıştırmalıklar elimden düştü ve o an suyumun geldiğini anladım
Çığlık atım acıdan ve recepi çağırdım
Recep koşarak mutfağa geldi ve yanımda diz çoktu
Yüzümü eline aldı ve ağladığım için gözyaşlarımı sildi
"Venüs ne oldu?"
Çok ağrım vardı sadece inliyordum ve cevap veremiyordum
"Venüs aşkım ne oldu"çok telaşlıydı zorlada olsa konuşa bildim"ge~geliyooo"
"Ne hayı hayır n'apsam ben şimdi offf bilmiyorum "beni kucağına aldı ve asansöre bindik
Arabaya doğru gittik ve beni koltuğa oturttu
Acıdan ağlayarak çığlık atıyordum"aşkım dayan şimdi vararız hastaneye lütfen dayan"arabayı sürerken odağı bendim ağlayarak başımı salladım
Recep Emirhan'ı arayıp hastaneye gittiğimizi söyledi
Doğum çantam elinada olduğu için onlar da yola koyuldular
Hastaneye vardık ve recep beni kucaklayıp hemşirelerin getirdiği yatağa yatırdı ve doğumhaneye götürdüler beni
........
Uyandığımda kasıklarımda çok fena bir ağrı vardı
Acı dolu bir doğumum olmuştu ve sonra rahat uyuya bilmem için beni bayılttılar
Yan tarafıma baktığım da recepi gördüm
Bir çocuk yatağının kenarında oturmuş gülümseyerek onu izliyordu
Bana döndü ve uyandığımı gördüğünde yanıma gelip anlımı öptü"uyan mışsın"
"Evet"
"Çocukların hepsi dışarda içeri girmelerini şimdilik izin yok"
Tamam der gibi başımı salladım
Recep kalktı ve çocuk yatağının yanına gitti
Çocuğumuzu kucakladı ve yanıma getirip kucağıma verdi
Kendisi de yatağa baş ucumda uturdu ve saçlarımı okşamaya başladı"tıpkı sına benziyor bak"
Gözlerim doldu ve gülümseyerek recepe döndüm"çok güzel değil mi?"dedim
Gülümsedi ve dudağımı öptü "sana benzediğini söyledim ya"
Dedi ve gülümsedi"recep?"
"Efendim hayatım"
"Adı alin olsun mu?"
"Hmmm alin iyi bir isim neden olmasın"
Gülümsedim oda bana gülümsedi
"Ozaman alin hanım hayatımıza höşgeldin"
"Babasının canı hayatımıza hoşgeldin"dedi ve ikimizi de kucakladı
Dünyanın en huzur verici anını yaşıyordum şu an
