(ភាគ6)គ្រាន់តែនឹកឃើញរឿងខ្សែករភ្លាមថេហ៍ក៏ជូតទឹកភ្នែកហើយរៀបចំខ្លួនស្ពាយការបូបដោយក្នុងនោះមានលុយដែលជុងគុកប្រគល់អោយកាលពីព្រឹកមិញទាំងអស់ដើម្បីដោះដូរជាមួយខ្សែករ។
+ផ្ទះអ្នកស្រីjesa
គ្រាន់ចូលដល់ផ្ទះភ្លាមក៏ឃើញអ្នកស្រីអង្គុយលើសាឡុងក៏ថេហ៍ដើរទៅរកគាត់
"ខ្ញុំរកលុយដែលម៉ាក់ត្រូវការបានហើយហើយ"
"ឆឺស!ឯងនេះមិនអន់ទេបាត់ពីផ្ទះតែមួយយប់សោះរកលុយបានលឿនណាស់មិនដឹងលក់ខ្លួនអោយតាណាខ្លះទេ"
"ខ្ញុំមិនបានធ្វើដូចដែលអីដែលម៉ាក់គិតទេ"
"យើងមិនខ្វល់ថាឯងលក់ខ្លួនឬក៏អត់ទេឆាប់អោយលុយមក"
"តែខ្សែករ?"ថេហ៍សម្លឹងមើលដៃគាត់តែមិនមានអី្វសោះ
"អោយលុយសិនមកចាំយើងយកវាអោយឯង"អ្នកស្រីjesaញញឹមមានល្បិច
"តែ-
"ឬឯងមិនទុកចិត្តយើង យើងមិនកុហក់ឯងទេឆាប់យកលុយចេញមក"អ្នកញញឹមសមចិត្តនៅពេលឃើញថេដកលុយពីការបូបក្មេងម្នាក់នេះពិតជាល្ងង់ណាស់
"នេះវាគ្រប់ចំនួនដែលម៉ាក់ត្រូវការ"ថេហ៍ក៏លុចលុយនោះទៅគាត់
"ល្អណាស់"អ្នកស្រីទទួលលុយទាំងញញឹមចុងមាត់
"ចុះខ្សែករនោះ"នៅពេលអោយលុយគាត់ហើយថេហ៍ក៏សួម្តងទៀតតែចម្លើយគាត់ធ្វើអោយស្តាប់គាំងតែម្តង...
"យើងលក់បាត់ហើយ"
"ម៉ាក់!!!គ្រែងថាមួយអាទិត្យនោះអីតែនេះមិនទាន់ដល់ផងហេតុអីក៏បែបនេះហឹក"ថេហ៍ហួសចិត្តយ៉ាងខ្លាំងគេខំលះបង់គ្រប់យ៉ាងដើម្បីខ្សែមិចក៏គាត់ធ្វើបែបនេះដាក់គេ
"ហុឹស!លើសនេះក៏យើងហ៊ានធ្វើដែល"មិនត្រឹមតែនិយាយទេគាត់ទៅកញ្ឆស់កាបូបថេហ៍ដែលលុយដែលជុងគុកអោយទាំងអស់
"អត់ទេម៉ាក់វាជាលុយរបស់ខ្ញុំទេ"ថេហ៍ក៏ប្រឹងទាញការបូបមកវិញ
"លែងយើងនិងយកទាំងអស់"អ្នកស្រីក៏ប្រឹងកន្ត្រាក់និងរុញថេហ៍
"អត់ទេ អាយ៎!"ផាំងប្រាវ!!!ថេហ៍ក៏ដួលបុកនិងតុថូផ្កាក៏ធ្លាក់ត្រូវក្បាលឈាមក៏ហូចេញមក
"ហឹស!សមមុខហើយ"និយាយរួចកាន់កាបូបលុយទៅលើបាត់
"ហឹកៗកុំយកលុយខ្ញុំអីហឹកៗ"ថេហ៍យំមិនអាចធ្វើអ្វីបានក៏ប្រឹងងើបខ្លួនឯងទាំងឈឺក្បាលក៏ហូឈាមច្រើន
Skip
"អុះ!អ្នកប្រុសថេហ៍ក្បាលត្រូវនិងអីហូឈាមច្រើនណាស់"សូជីឃើញដូចច្នេះក៏ចូលសួទាំងភ័យ
"គឺ~មានរឿងបន្ទិតបន្ទួច"
"មោះចាំខ្ញុំលាងរបួសអោយ"បន្ទាប់នាងក៏លាងរបួសអោយថេទោះឈឺប៉ុណ្ណាក៏សុខចិត្តខាំមាត់ទ្រាំទាំងទឹកភ្នែក។ពេលល្ងាចក៏ចូលមកដល់ជុងគុកក៏ត្រឡប់ពីធ្វើការនាយដើរចូលក្នុងផ្ទះភ្លាមក៏សួររកថេហ៍ហេតុក៏គេមានអារម្មណ៍ថានឹកគេខ្លាំងម្លេះ!
"តើថេហ៍ទៅណាហើយមិចមិនឃើញ"
"គឺអ្នកប្រុសថេហ៍នៅក្នុងបន្ទប់ឮថាមិនសូវស្រួលខ្លួន"សូជី
ជុងគុកគ្រាន់តែដឹងថេហ៍មិនស្រួលខ្លួននាយឡើងទៅបន្ទប់ថេហ៍ភ្លាម ចំណែកសូជីក៏ញញឹមនេះអ្នកប្រុសបារម្ភពីថេហ៍ដល់ថ្នាក់នេះហ៎!
"ក្រាក!!"ចូលដល់បន្ទប់នាយក៏ឃើញថេហ៍កំពុងគេងផ្អៀងបែរខ្នងអោបខ្លួនជុងគុកក៏ដើរទៅជិតនិងវែកសក់ដែលបាំងមុខនោះចេញឃើញបង់រំុក្បាលតើគេត្រូវនិងអី?ទឹកមុខស្លេកស្លាំងនាយក៏ស្ទាបខ្លួនថេហ៍គេខ្លាំងណាស់ជុងគុកចូលយកកន្សែកជ្រលក់ទឹកនិងដោះអាវថេហ៍ដើម្បីជូតខ្លួនតែក៏ត្រូវទប់អារម្មណ៍មិនហានមើលខ្លួនរបស់ថេហ៍ទាក់ទាញពេកស្ទើរទប់អារម្មណ៍មិនបាន
"តាំងស្មារតីអាគុកអើយគេកំពុងឈឺណា"នាយក៏ប្រឹងជូតខ្លួនថេហ៍រួចទាំងពិបាកក្នុងខ្លួនបន្ទាប់មកពាក់អាវអោយថេហ៍រួចយកថ្នាំបញ្ចុះកម្តៅអោយថេហ៍លេប
"ហឹកៗអត់ទេម៉ាក់កុំទៅចោលកូនអីហឹកៗ"ថេហ៍ក៏រវើរវាយយំមមើលមិនដឹង
"កុំយំអី"ជុងគុកក៏ចូលទៅអោបលួងលោម
"កុំទៅចោលខ្ញុំអីហឹកៗ"ថេហ៍អោបជុងគុកយ៉ាងណែន
"ខ្ញុំមិនទៅណាចោលឯងទេ"ជុងគុកអោបថេយ៉ាងណែនមិនចង់ឃើញទឹកភ្នែករបស់ថេហ៍ទេ
"ហឹកៗរងារណាស់"ថេហ៍រុលមុខចូលក្នុងប្រអប់ទ្រូងដ៏កក់ក្តៅ
"សឺត!គេងទៅយើងនិងនៅទីនេះ"ជុងគុកថើបសក់ថេហ៍រួចក៏បិទភ្នែកគេងអោបគ្នាយ៉ាងស្អិត
+Morning
ដោយសារពន្លឺថ្ងៃចាំងចូលបន្ទប់ថេហ៍ក៏ភ្ញាក់ឡើងក៏ឃើញផ្ទៃមុខដ៏ស្រស់សង្ហារកំពុងគេងអោបគេយ៉ាងស្អិតស្នាមញញឹមផុសចេញមកយប់មិញគេងលក់ស្រួលណាស់ដោយសារនៅក្នុងរង្វង់ដៃមួយនេះថេហ៍ក៏សន្សឹមៗរកថើបតែជុងគុកបើកភ្នែកល្មមធ្វើអោយថេហ៍រហស័ងាកមុខចេញ
"ភ្ញាក់ហើយហេស៎"ជុងគុកក៏សួតែរឹតបន្តឹងដៃយ៉ាងណែន
"បាទ"ឆ្លើយទាំងអៀនមុខក្រហម
"គឺខ្ញុំសុំទៅងូតទឹកសិន"
"ហុឹម!"ជុងគុកញញឹមប្រលែងពីការអោបឃើថេហ៍អៀនមុខក្រហមបែបនេះគួអោយស្រលាញ់ណាស់
__________________
"លោកប៉ាអ្នកម៉ាក់?"
"ហឹស!នេះឬអ្នកដែលអ្នកដែលត្រូវពពោះចៅរបស់យើង"
*សូមអធ្យាស្រ័យរាល់ពាក្យខុសឆ្គង*
