(3) Islak Şaka

247 209 46
                                    

Selamm!

Yeni bölümü bir an önce atmak istiyorum. Bu nedenle girişi kısa tutup hemen bölüme geçiyorum.

🖤

Yanıma oturan kişi kolumun halini görünce sesli bir şekilde küfür etti.

Bandajı yarım yamalak sarıp hemen üzerime giydiğim fermuarlı sweatın kolunu indirdim. Bunu saniyeler içinde yaptığım için kendimle gurur duydum. 

Öğretmen kızgın ama bir o kadar da şaşkın bir ifadeyle "Yağız sözlü uyarı aldın. Bir daha olursa tutanak tutarım." dedi. Sanırım Yağız denen çocuktan böyle bir hareket beklemiyordu.

Yağız tepki veremiyor gibiydi. Birkaç saniye sonra başını belli belirsiz 'Tamam' anlamında salladı.

Öğretmen derse odaklanırken o hızla bana döndü ve nazikçe bileğimden tutup, kolumu kucağına koydu.

Donmuş gibiydim, kolumu çekmem gerekiyordu ancak yapamıyordum.

Acıtmaktan korkar gibi sıvadı sweatimin kolunu. Yara ve yanık izlerine, bıçak çiziklerine, tırnak izleri ve daha nicesine sanki kendi yarasıymış da acıyormuş gibi bakıyordu.

Biri beni mi düşünüyordu?

Saçmalama! Bu bir kandırmaca olabilir! Yine kaçman gerekebilir!

Hemen kolumu kendine çektim ve izleri kapattım. Zaten yalnızca üstü kapanırdı; asla geçmez, iyileşmezdi.

İnsanın bazı yaraları vardır. Bu yaralar asla geçmez.

Belki iyileşir, iz bile kalmaz ancak gözümüz o noktaya değdiği an o yara yeniden oluşur, kanamaya başlar.

İzi geçmeyen yaralar ister bu durumdaki bir insan.

Mesela bisikletten düşmüş olsun veya annesiyle kek yaparken eli yansın ister.

Bu izler yüzde bir tebessüm oluşturur. İşte bu yüzden ister insan bu izleri.

Malesef Kardelen'in yaralarının hiçbiri yüzünde tebessüm oluşturan emareler değildi.

"Sakar olduğumu söylemiştim." dedim.

Rolümü sahte bir gülümsemeyle süslemiştim.

İnanmamıştı..

Önce kaşlarını kaldırdı. Ardından gözlerini devirerek, yüzüne alaylı bir sırıtış kondurdu.

"Bütün herkesi maskelerinle, mükemmel oyunculuğunla ve sahte tebessümünle kandırabilirsin. Fakat be yemem Matmazel Siyah." dedi ve önüne döndü.

Ettiği hitap şekli beni dumur etti. Daha sonrasında bu hitabı nerede duyduğumu düşünerek önüme döndüm

Matmazel Siyah, tam da bana göre bir lakap.

🖤

Son derece verimli(!) bir Edebiyat dersinin ardından zil çaldı.

Bu tenefüs olay istemiyorum. Bu nedenle sınıfta kalmayı tercih ederim.

Kafamı sıraya koydum. Uyuklarken bir el koluma dokundu. Hemen kafamı kaldırıp kendimi geri çektim ve ellerimi önüme siper ettim.

Burslu Öğrenci (Askıda)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin