განსგტერის სამოთხე!

ფინალი

თითქოს სამყარო ისევ ფერადი გახდა მეივისთვის. დაუჯერებელია , რაც მის გარშემო ხდება.
რთულია ახსნას ყველა ემოცია აღწეროს , რასაც ახლა გრძნობს.

ჯონგუკის ხელი მის ყელზე არ არის უხეში, მაჰრამ დომინანტურობა იგრძნობა.

აკნკალებული ხელით შეეხო მის სახეს. არ უნდოდა სადმე გამქრალიყო.
ცრემლი გადმოუვარდა . რეალური იყო.

მეივი - არ მეშინია თუ შენ ჩემთან ხარ. შენს გარეშეა ყოფნა ის , რაც მე მაშინებს. მითხარი, რომ არ არის ეს ჩემი ჰალუცინაცია.

ჯონგუკმა ხელი მოაშორა მრივის ყელიდან. მეივი კი სახეზე ეფერებოდა ნაზად.

ჯონგუკი - მიწაშიც , რომ ვყოფილიყავი ჩემი სული მოვიდოდა შენს მოსანადირებლად. მაგრამ რადგან ცოცხალი ვარ როგორ არ უნდა მოვსულიყავი?

როგორ ენატრებოდა მისი ხმა.
ხელები მხრებზე, მხრებიდან მკერდზე ყველგან ამოემებდა, რომ მართლა კარგად იყო.

შემდეგ კისერზე მოხვია ხელები , ჩაეხუტა.
თავი გულზე დაადო.

მეივი - მომენატრე....ძალიან მომენატრე...

ჯონგუკი უყურებდა მეივის, რომელიც დაკარგული ბავშვივით ეხუტებოდა.

წლებია, რაც მეივი ასე ახლოს არ უგვრძნია. მხოლოდ მისმა გულმა იცის ასე ყოფნა როგორ უნდოდა და ენატრებოდა მეივისთან.
ჯონგუკმაც მოხვია ხელები და მისი სურნელი იგრძნო.

მეივი - მეგონა დაგკარგე..მეგონა სამუდამოდ წახვედი...

მეივი გაიწია.