LOHP-3.KİTAP

Lu Chong'u Kurtarma Yöntemi

Puf!

Herkesin yaşadığı şoku görmezden gelen Zhang Xuan tavana ulaşıp mekanizmaya dokundu.

Ardından, parmakları hızla hareket ederek tavandaki çeşitli çıkıntılara bastırdı.

Semavi Yolun Kütüphanesi sayesinde, Zhang Xuan bir mekanik tuzağın kusurlarını kolaylıkla bulabilirdi. Bu aynı önceki Kızıl Metal Tabuta benziyordu. 'Kırılamaz' olarak bilinse de, gerçekte, biri kusurlarını bilip, bundan faydalanırsa, hiçbir sorun yaşamazdı.

Bu mekanizma da aynı mantıkla çalışıyordu.

Çat!

Birkaç dokunuştan sonra, tiz bir ses duyuldu ve bir kaya yavaşça kayarak bir geçidi ortaya çıkarttı. Zhang Xuan hemen içeri daldı.

Geçit tamamen karanlıktı. Geçidin üzerinde göl suyunun içeri dolmasını engelleyen bir başka mekanik sistem olmalıydı.

Birkaç on metre kadar yürüdükten sonra, devasa bir kaya gördü. Kayayı aşabildiği sürece, gölün tabanına geri dönebilirdi.

Aynı girişteki gibi, burada insanların geçmesine izin veren ancak suyu dışarıda tutan özel bir mekanik sistem vardı.

"Muazzam!"

Mekanik sistemi şöyle bir gözden geçiren Zhang Xuan tasarımının düzenlere kıyasla bile geri kalmadığını görmüştü. Etkilenmemek elde değildi.

Bir semavi tasarımcıdan da bu beklenirdi. Bazı mekanik tuzakların ardındaki sistem öylesine karışıktı ki pek çok insan ömrü boyunca incelese bile mantığını kavrayamazdı.

Kısa bir an dinlenip, Kızıl Toz Göğe Yükselen Adımları kullanmanın yorgunluğunu biraz olsun attıktan sonra, Zhang Xuan bir kez daha grubun yanına döndü. Luo Zhu'dan bir ip alıp geçide bağladı.

Grup tereddüt etmeden hızla yukarı tırmandı.

Hepsi birer üstat olduklarından, uçamasalar bile bir ipe tırmanmak onlar için son derece kolaydı.

Gölden yüzerek çıkıp, sonunda kıyaya ulaştılar. Yaşadıkları her şey bir hayal gibi hissettiriyordu, sanki hepsi aynı rüyayı görmüşlerdi.

Ruh kahininin mezarında yalnızca kısa bir süre kalsalar da, ölümün eşiğine gelmişler ve çaresizliği tatmışlardı. Yüzeyi bir kere daha görebileceklerini düşünmüyorlardı.

"Usta Zhang, teşekkür ederim!"

Zhenqiyle giysilerini kuruladıktan sonra, Salon Efendisi Sai öne çıkıp içten bir tavırla eğildi.

Bir Semavi Usta Hocadan da bu beklenirdi. Böylesi bir tehlike karşısında, diğerlerinin aksine sakinliğini korumuş ve durumu tersine çevirmek için aklını kullanabilmişti. Bunu yaparak 6 yıldızlı bir ruh kahinini hizmetkarı haline getirmişti.

Eğer buna kendi gözleriyle şahit olmasaydı, gerçek olduğuna asla inanamazdı.

"Fazla kibar davranıyorsun, herkes elinden geleni yaptı. Ayrılmak için acelemiz olmadığına göre, neden geceyi burada dinlenerek geçirmiyoruz?"

Yaşadıkları onca şeyden sonra, güneş çoktan batmıştı. Yıldızlar gökte parıl parıldı ve dağın üzerinde ay bir hilal şeklinde asılmıştı. Son derece huzurlu bir ortam vardı.

Havada hafif bir güz kokusu vardı. Ağaçların yaprakları hafifçe solmuş, sarımsı bir renge bürünmüşlerdi. Bir dağ rüzgarı esip, gruba hafif bir ürperti verdi.

"Pekala!"

Gitmek için aceleleri olmadığı duyan grup rahat bir nefes vermişti.

Mezarda geçirdikleri süre boyunca gerilmişlerdi ve bu onları epeyce yormuştu. Şiddetli bir dövüş bile onları bu kadar yoramazdı.