Kissing my bad news

17- The woman

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝐒𝐄𝐕𝐄𝐍𝐓𝐄𝐄𝐍

~𝑻𝒉𝒆 𝒘𝒐𝒎𝒂𝒏~

May mga bagay talaga na kahit hindi mo gusto aba’y put4ng1na yun pa ang darating sa buhay mo. Yung mga bagay naman na ginusto mo, yun naman ang ipagkakait ng mundo sa ‘yo. Isang literal na example ng nakaka put4ng1na, gaya ko.

Hindi ko ginusto ang mapunta sa kinalalagyan ko, ang ginusto ko maging hatdog sa ref. Natupad ba? Hindi diba?
Hayst nababaliw na talaga ata ako.
Tahimik ko na lamang na binaybay mag isa ang kwarto namin ni Varene matapos ng nangyari kanina.

Hindi parin kami naka alis ni Alvin dahil nagpumilit akong hindi umalis. Alam kong makikita ko si Almira, ang babaeng pinaka kinamumuhian ko. Hindi ko maintindihan kung bakit kahit alam kong makikita ko siya, pinili kong manatili.

Si Varene kase, ayokong iwan. Oo, alam ko ako lang naman yung nag uutos kung tatakutin ba siya ng mga tauhan ko noon. Pero ngayon may kung anong pag aalintana ko kapag iniiwan ko siya. Kahit pa hindi ko na siya tinatakot pa ay ako na ang natatakot para sa kanya.
Hindi ko maintindihan.

Mabuti na lang din may isa pang daaanan papasok bukod sa pag daan sa may lobby kaya naman hindi na ako nakapag pakita kay Almira nang pagbalik namin.

Pilit pa akong kinukumbinsi ni Alvin na bumalik na sa kotse niya, pero hindi ako nakinig. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad, kahit pa akong pilit niya ay tiningnan ko siya bilang hangin na hindi ko makita o marinig.

Kaya ayun, nag give up na lang at sinabing hindi na lang din daw siya muna aalis. Pinabayaan ko na lang, di ko naman hawak ang kokote niya. Kahit naman kase sabihin kong umalis na siya, hindi naman siya makikinig.
Sayang pa laway ko kaya di na lang, ‘wag na. May sarili na siyang buhay at isip. Kaya na nga niyang gumawa ng bata, desisyon pa kaya.

Pag pasok ko sa kwarto namin, tulog na tulog pa talaga si Attorney. Naka yakap pa ng mahigpit sa mga manika namin, Specifically sa manika na ako.
Naka tayo lamang ako sa may gilid ng pintuan, napa angat na lamang ang magkabilang gilid ng labi dahil sa kanya.

Hindi ko napansin na naka lapit na pala ako sa kanya, marahan na napa upo sa gilid ng kama. Sinusubukan na ‘wag siyang maistorbo.

Naka lugay ngayon ang mahaba niyang buhok na medyo natatakpan pa ang muka niya.

She’s wearing a long sleeved loose blouse at simpleng slacks. Kanina niya pa yan suot noong may ka meeting siya kunot sa restaurant. Inaamin ko, muka siyang manang. Lalo na nasa beach kami pero yan parin ang suot niya kanina.

She’s still cute…
Marahan kong hinawi ang hibla ng mga buhok ng tumatakip sa muka niya. Nagdadasal na sana hindi niya maramdaman ang ginagawa ko.

Ayokong ma istorbo ang tulog niya.
She looks so peaceful. I just  couldn’t help but to stare at her eyes. Slowly down to the tip of her nose until I reached her lips. Her perfectly heart shaped lips.

I want to kiss her. But I wont.
How can someone as beautiful as her exist in this world?

Her beauty feels like a d4mn poison. So innocent as you look at your first glance, and you just couldn’t help but to stare at her once until you just couldn’t help but to be addicted to her.

My heart feel so d4mn light as if I was flying around the clouds with a golden smile on my lips. Arching until it reached my ear. Maalala ko pa lang yung halik namin. Pakiramdam ko kinikiliti na ang t4ng1na kong puso sa saya.

Kahit naman sinong babae na l4plap1n ko noon kapag lasing ako, wala akong maramdaman. L1bog lang ganun, hindi naman ako santasantita para hindi maka ramdam ng ganun.