Ölen insan'ların Cennet veya Cehennem'e gittiğini düşünürüz hep, peki ya öyle değilse?
Ölüm sonrası yaşamda buluşan iki genç'in hikayesi.
❦
Başlıkta yazdığı gibi BxNonbinary bir hikaye.
Kadın kıyafetleri giyen erkek karakter bulunuyor hikayede. Rah...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♡
Kucağımda tuttuğum minik beyaz tüylü kediyi sargılı bacağına dikkat ederek seviyordum.
Çetinin söylediğine göre, kediyi yolun kenarında miyavlarken görmüş ve ne yapacağını bilemediği için de buraya getirmiş.
Kedinin bacağında çok derin olmayan ama yinede kendisini belli eden bir kesik vardı. Afşa sargı beziyle düzgün bir şekilde sarmıştı. Şu an durumu iyi gibiyde ve huzurlu bir şekilde kucağımda uyumasına bakılırsa canı pek acımıyordu.
Bakışlarımı kucağımdaki kediden çekip yan koltukta konuşan Ecem ve Çetin'e çevirdim.
İyi anlaşıyor gibiydiler.
Bileğimde hissettiğim minik pati ile bakışlarım tekrardan kucağımdaki kediye çevirdim.
Uyanmıştı ve bileğimdeki renkli boncuklara sahip bilekliklerle oynuyordu.
Bu hareketine gülümsemiş ve ayağa kalkmıştım kediyi televizyona dalmış olan Güneş'in kucağına bırakmış ve odama doğru ilerlemiştim.
Ben odama girip kapıyı kapatıcakken kapının ittirilmesi ile önce şaşırmış, sonra biraz geri çekilmiştim.
"Seninle bir şey konuşmak istiyorum." demiş ve benden gelecek cevabı beklemeden makyaj masamın önündeki sandalyeye oturmuştu.
Ben de sessizce yatağıma oturup yastığı kucağıma almıştım.
"Konuşalım." demiştim sessizce ve Çetin'in konuşmasını beklemiştim.
"Geçen günkü konuşmamızdan aklımda kaldı, neden intihar ettin? Beni yalnış anlama, sadece hayat dolu biri gibisin neden kendini öldürme gereği duydun?" dedi Çetin. Ses tonundan bile tedirgin olduğu belli oluyordu.
"Babam." dedim ve sustum.
"Babam yüzünden. O böyle olmamı kabul edemedi." dedim ve üzerimdeki kıyafetleri gösterdim.
"O iyi bir babaydı ama işte, sadece abime iyiydi. Bana karşı babalık gösteremedi. İlk başlarda aramız iyiydi aslında, ben kendimi belli edince kötüleşti her şey." dedim ve birkaç saniye sustum.
"Sadece babam değil, çoğu kişi bana kötü davranıyordu. Babamdan sonra listenin en başında gelen kişiler abim ve arkadaşlarımdı. Bana sürekli, kadın gibi olduğumu, kadın gibi davrandığımı söylüyorlardı. Biliyordum, öyleydim. Görünümüm kadın gibiydi. Erkekler gibi değildim. Hiçbir zaman da olamadım zaten, ama böyle olmayı ben istemedim." dedim ve tuttuğum göz yaşlarımı serbest bıraktım.
"Laf etmelerine, küfür etmelerine dayanabilirdim ama çok ileri gittiler. Sadece laf atmakla kalmadılar." dedim ve sustum.
Dizlerimi kendime çektim ve kafamı kucağımdaki yastığa gömdüm.
Yanıma doğru gelen adım sesleriyle yerimde dahada küçüldüm.
Kafamı gömdüğüm yastık yavaşça elimden çekildi ve yerini sıcak bir beden doldurdu.
"Seni daha yeni tanıyorum ama şimdiden bile eminim ki, sen çok iyi birisisin. Yaşadıklarının hiçbirini haketmediğine de çok eminim. Ben onlar yerine senden özür dilerim.."
