Unicode
" မင်းကြည့်ရတာလည်းကွာ တစ်နေ့တစ်နေ့
အလုပ်နဲ့ အိမ် ! အိမ်နဲ့ အလုပ် ! အိမ်နဲ့အလုပ် !
အလုပ်နဲ့ အိမ် ! ဒါချည်းပဲ အထီးမကျန်ဘူးလား "
မကျန်ပါဘူးလို့ ပြန်မဖြေနိုင်ဘူး ။ သူ တကယ်
အထီးကျန်နေတာဖြစ်တယ် ။ အထူးသဖြင့်
အလုပ်ဆင်းချိန်တိုင်း အတူတူပြန်နေကျ
ရိပေါ်လေးက မရှိတဲ့အခါ ပိုဆိုးတယ် ။
ဒီရက်ပိုင်း သူ့ရဲ့ နေ့ရက်တွေဟာ
အရမ်းကိုမှ ခြောက်သွေ့နေတယ် ။
" အသက်လည်း ငယ်တော့တာ မဟုတ်ဘူးကို
ရှောင်ကျန့်ရာ အဖော်လေး ဘာလေး ရှာပါ့လား "
စာတွေပိနေတာများလား ?
" ဟျောင့် ရှောင်ကျန့် ! ငါပြောနေတာကြားလား "
" ဟင် "
" ဘာဖြစ်နေတာတုန်း သေခါနီး ဘဲနာကြီးကျလို့ "
" ရိယန် "
" ဘာတုန်း ! "
" တိတ်တိတ်လေးနေပေးပါလား "
ရိပေါ်လေးလိုလည်း ချစ်ဖို့မကောင်းဘဲ
နား အရမ်း ငြီးတာပဲ ။ ညီအစ်ကိုတွေဆိုတာ
ပြောလို့သာယုံရတယ် ။ ဘယ်နေရာမှ မတူဘူး ။
" ချီးကို တိတ်တိတ်နေ ! မင်းပျင်းတယ်ဆိုလို့
အဖော်လာလုပ်ပေးတာကို $ ကျေးဇူးကန်းနေ ! "
အရမ်း ရိုင်းတာပဲ ။ ရိပေါ်လေးလိုလည်း
မလိမ္မာဘဲ ဒီရိယန်က ပိတ်ကန်ပစ်ချင်စရာ
ကောင်းတယ် ။ ပြန်ပြောလို့လဲ မနိုင်နိုင်တာမို့
ကိုယ့်နားကိုယ်ပဲ လက်ညိုးများနဲ့ ပိတ်ထားရင်း
စိတ်ပျက်လက်ပျက်သာ ထိုင်နေရတော့တယ် ။
" တော်ပြီ မင်းကို ပြောရတာ မောတယ် "
" ဒါဆိုလဲ မပြောနဲ့လေ "
" မင်း ! ရည်းစားမရတာလည်း မပြောနဲ့ ! "
" ဘာဆိုင်လဲ "
" ဆိုင်ဆိုင်မဆိုင်ဆိုင် ငါ့ညီတောင်
မင်းထက်စာရင် အများကြီးစွံတယ် ! "
ရှောင်ကျန့်နားရွက်လေး ထောင်တက်သွား၏ ။
" ရိပေါ်က...ဘာဖြစ်လို့လဲ ? "
" ဆေးကျောင်းမှာလေ အခု သူ့ကို ကြိုက်နေတဲ့
လူတွေမှ အများကြီးပဲ မင်းလို မဟုတ်ဘူး ! ! ! "
STAI LEGGENDO
OK ! Alright ! As You Like ! ( Completed )
FanfictionInspired [ ENHYPEN - 10 Months ]
