"මෙහෙමද යකෝ විහඟ මන්දිව් කියලා ලියන්නේ. උබට හල් වයන්නයි වි යන්නයි තේරෙන්නෙ නැද්ද"
"අඩෝ සොරි බං අමතක උනා විහංගි මන්දිකා කියලා නේ දාන්න ඕනෙ සැක් සමාවෙයන් බොක්ක"
"හිමිදිරි උදෙ උබ මගෙන් අහගන්නෙ නැතුව,දෙයියනේ කියලා අපේ අම්මායි තාත්තායි මට දැම්ම නම හරියට ටයිප් කරහං ඕකෙ"
"හා හා මෙතන තප්පුලන්නෙ නැතුව හිටහං පොඩි එකෝ"
"පොඩි මම කියන්නෑ තොට පොඩි"
මේ විහඟයායි මායි ඔන්ලයින් ඇප්ලිකේශන් එක ෆිල් කරන ගමන් ඉන්නේ.ඌයි මායි වැඩක් කරන්න ගියාම මෙහෙම තමා. සයිකො කාරයෝ දෙන්නා වගේ කියව කියව කරන්නෙ.හැබැයි හරියට වැඩේ කරනවා අන්තිමට.
"ඕකේ ඩන් ඔන්න ඒකත් ඉවරයි.
"යා....හූ අඩෝ අපි කොහෙහරි වටයක් දාන්න යමුකො"
විහඟයා ඔහොමමයි.ඕකාට කවදාවත් වැඩි වෙලාවක් එකතැනක එක විදියකට ඉන්න බෑ.
"තෝත් මාර ආසයිනෙහ් වටේ යන්න වම්නචරයා"
"වටේ යන්න ඕනෙ නෑ පැටියෝ එහෙනම්, අපි ගේ ඇතුලෙ ඉදන් මොනාහරි කරමු"
එහෙම කියලා මූ කැත විදියට මං දිහා බලාගන ඇවිත් මගේ පශ්චාත් බාගයට පහර දුන්නා
" ඉන්ඩ දීලා පලයා.................න්.රිදෙනවා හුත්තෝ"
"අනේ නයිකයිද රෝස් පාන් .ඕක හෙන පුකනෙ.පොඩි ටච් එකක් දුන්නත් කෑ ගහන්නෙ කෙල්ලෙක් වගෙ.බ් මේ උබලගේ අම්මම්මලාගෙ ගෙදර යමුකො බං"
"මලපෙරේතයා උබ අපේ අම්මම්මා මට උයන කෑම ටික කන්න නේද යන්න හදන්නේ"
"නෑ අද මටත් එක්ක උයන්නෙ එයා"
"ඈ"
"ඔව් ඉතිං මම එනගමන් කියාගන ආවා.අම්මම්මේ අද දවල්ට මාත් ඉන්නවෝ කියලා.ඊටපස්සෙ මට එන්න කියලා උදෙට කන්න හදලා තිබ්බ උනු උනු කිරිබත් එක්ක ලුනු මිරිස් එක්ක කන්න දීලා,දවල්ට කන්න ආස මොනාද කියලත් අහගන තමා මාව එව්වෙ.නැත්නම් මීට වඩා කලින් මම උබලාගෙ ගෙදර එනවා"
"යකෝ මූ"
"එහෙම තමා මල්ලේ අපි"
"හා හා කියවන්නෙ නැතුව වරෙන් යන්ඩ"
YOU ARE READING
🖤𝗠𝘆 𝗣𝗲𝗼𝗻𝘆🖤
कथेतर साहित्यඉස්සර කලුපාට කියන්නෙ රෑ උන වෙලාවට හැමතැනම තියන දුශ්ට පාටක් කියලා හිතන් හිටිය මට, එයා කියලා දුන්නා කලුපාට කියන්නෙ මේ ලෝකෙ තියන හැම ලස්සන පාටක්ම හංගගන ඉන්න තනිපාටක් කියලා.කලුපාටත් හරියට එයා වගේ.ලස්සන හැමදෙම ලග තියාගන හරි නපුරුයි වගේ ලෝකෙට පේන්නගන ඉන්න...
