𝗘𝗿𝗼𝗻
"ඒයි හූ ඉන්නවදෝ"
"ම්ම්ම්ම්"
"මෙහෙ ආවා"
"ම්ම්ම්ම් බෝඩිමක් හම්බුනාද"
"ඔව් එකක් හම්බුනා අව්ලක් නෑ සේප්"
"බෝඩිම තියන ලේන් එකේ නම මොකක්ද"
"සතුටු මාවතද කොහෙද මට හරියටම මීටර් නැ"
"ලේන් එකේ නම නම් උබට ගැලපෙනවා"
"අනේ මේ ඉන්නවකො"
"මට ලෙක්චර් එකක් පටන් ගන්න යන්නෙ"
"අහ් එහෙනම් යන්ඩෝ බායි"
ඊයෙ ආවට පස්සේ වැටන වැටෙන තැන හොදට නින්ද ගියා.අද උදේ ඇහැරෙද්දිත් දහයට විතර ඇති.ඊටපස්සෙ වොශ් දාලා කාලා එහෙම එරෝන් අයියට මැසේජ් එකක් දැම්මා මෙහෙ ආවා කියන්න.
අනේ මන්දා මට තේරෙන්නෙ නෑ. එයාව හම්බුන දවසෙ ඉදන් මගෙ ජීවිතේ වෙන හැම පුංචි දෙයක්ම මම එයා එක්ක කියනවා.දැන් නිකම් මට හිතෙන්නෙ ඒක මගෙ වගකීමක් වගේ.මේ හැඟීමට දෙන්න නමක් තාමත් නෑ,එක්කෝ ඇති ඒත් තවම මට හොයාගන්න බැරුව ඇති.කොහොමහරි දැන්වත් එයාව හම්බෙන්න පුලුවන් උනොත්.
මගෙ කව්රුත් නොවෙන ඒත්,එයා මගෙ කව්රුම හරි කියලා හිත හැමවෙලේම කරදර කරන මේ මනුස්සයාව හම්බෙන්න තියන තරම් ආසාවක් ඒ කාලෙ මට ටීශාව මීට් වෙන්නවත් තියෙන්න නැතුව ඇති.අනේ මන්දා වෙලාවකට මං ගැනම මට තේරෙන්නෙ නෑ.
"මේ මගේ සප්තලම් පුතේ"
මේ පාර නම් විහඟයා එනපොට හොද නෑ වගේ.ඕකා ඔය විදියට මාව අමතන්නේ මොකාක් හරි අඤ්ඤකොරොස් වැඩක් කරන්න යද්දි.
"ඇයි උබ මොකක්ද කරන්න යන්නේ"
"අඩෝ ඔහොම පොල්ලෙන් ගහනවා වගේ අහන්න එපා ඉතිං,මා ඔබ ඇමතුවෙ මාගේ හදවතින් බුර බුරා නැගෙන ප්‍රේමය ප්‍රකාශ කරන්න.එච්චරයි එච්චරයි..."
"අනේ උබගෙ ගේ හදවත මම දන්නවා,කියහංකො"
"හරි හරි මෙහෙමයි හරිතේ...මම දැන් මීගමු යනවා"
"ඈ තොට පිස්සුද ඕයි"
"විස්තරේ කියන්න දීපා............න්"
"කියහංකො"
YOU ARE READING
🖤𝗠𝘆 𝗣𝗲𝗼𝗻𝘆🖤
Non-Fictionඉස්සර කලුපාට කියන්නෙ රෑ උන වෙලාවට හැමතැනම තියන දුශ්ට පාටක් කියලා හිතන් හිටිය මට, එයා කියලා දුන්නා කලුපාට කියන්නෙ මේ ලෝකෙ තියන හැම ලස්සන පාටක්ම හංගගන ඉන්න තනිපාටක් කියලා.කලුපාටත් හරියට එයා වගේ.ලස්සන හැමදෙම ලග තියාගන හරි නපුරුයි වගේ ලෝකෙට පේන්නගන ඉන්න...
