There Will Always Be Protagonists With Delusions of Starting a Harem

4-Bu bebek yedek değil.

Arşivleri inceledikten sonra hiçbir sonuç bulamadı. Qin Mo arabaya bindi, gözlerini kapattı ve koltuğun arkasına yaslandı. Yüzü bitkindi.

   Asistan ona endişeyle baktı ve tavsiyede bulundu: "Şehirdeki tüm yetimhanelere baktık, belki çocuk çoktan..."

   Qin Mo gözlerini açtı ve ona soğuk bir şekilde baktı.

   Asistan başını eğdi ve konuşmayı bıraktı.

   "O hala hayatta." Araba yavaş gidiyordu. Qin Mo pencereden dışarı baktı. "Onu bulacağım."

   Pencerenin dışındaki manzara yavaş yavaş uzak ve ıssız banliyölerden hareketli ve kalabalık şehir merkezine doğru değişti. Asistan, hiç konuşmadan veya hareket etmeden pencereye bakan Qin Mo'ya baktı. Tereddüt etti ve kendini riske atarak hatırlattı: “Patron, bir haftadır dışarıdayız. Eski başkan sana geri dönmen için baskı yapıyor, anlıyor musun?”

Qin Mo pencereden uzağa baktı, bir süre sessiz kaldı ve cevapladı, "Bu gece için bir bilet ayırtın ve kontrol etmeye devam etmesi için birini gönderin."

   Asistan meşgul oldu, telefonunu çıkardı ve bilet rezervasyonuna başladı.

   Önde kırmızı ışık yanıyordu, araba yavaş yavaş duruyor, karşıdan karşıya geçen insanlar ikili ve üçlü gruplar halinde arabanın önünden yürüyordu. Qin Mo arka koltuğa fırlatılan çıngırağı aldı ve salladı, yukarı ve geriye doğru pencereye baktı ve dikkatsizce gözlerini etrafta gezdirdi. Aniden çok uzakta olmayan metro istasyonuna doğru yürüyen bir kişiye odaklandı, çıngırakları hızla düşürdü, kapıyı açtı ve dışarı koştu.

   “Patron, akşam saat 8'deki için mi rezervasyon yaptırıyoruz yoksa… Hey? Patron? Nereye gidiyorsun patron! Burada arabadan inemezsin!” Asistan ve sürücü şoktaydı ama kırmızı ışık yeşile dönmüştü, arkalarındaki araba bip sesi çıkarıyordu, sürücü sürüşe başlamaktan başka bir şey yapamadı. Asistan pencereye sıkıştı ve patronunun kaçmasını izledi. Patlayacak kadar endişeliydi. “Patron geri dönmek istemeyip kaçmaya karar vermiş olamaz değil mi? Hayır, eski başkan tarafından öldürüleceğim!”

Ye Zhizhou metroya girdi ve haritaya baktı. Bileti aldıktan sonra doğrudan bileti kontrol etti ve yürüyen merdivene bindi. Bilet kapısında hafif bir kargaşa vardı. Merakla arkasına baktı ama sadece arkasındaki kişinin gömleğindeki ayı desenini görebilmişti. Garip bir şekilde arkasını döndü.

   “Efendim, lütfen önce bir bilet alın.” Güvenlik müfettişi Qin Mo'yu durdurdu ve onun hâlâ aceleyle içeri girmek istediğini gördükten sonra bunu İngilizce olarak tekrarladı.

   Bir anda adrenalin azaldı. Elini kaldırıp zonklayan başını ovuşturdu. Güvenlik müfettişinden özür diledi, ardından kenardaki korkuluklara giderek çalan telefonu çıkardı. Telefonla konuştuktan sonra direkt olarak "Bileti iptal edin, otele kendim dönebilirim. Beni almanıza gerek yok" dedi.

   Asistan pes etti. “Patron, neden, bileti neden iptal edeyim? O zaman ne zaman döneceğiz eski başkan…”

   “Babamı arayıp onunla konuşacağım, önce telefonu kapatacağım.” Telefonu kapatıp alnını ovuşturdu ve baş ağrısının yavaşça hafiflemesini bekledi. Kaşlarını çattıktan sonra aşağıya inen yürüyen merdivene baktı. Gözlerinde bir şaşkınlık izi vardı. Sıradan bir gencin sırtı. Neden böyle tepki verdi?

Wei Zhuang, S şehrinden döndükten sonraki ikinci gün sonunda bir ipucu buldu.

   Öncekinden daha kaotik bir ofiste, büyüleyici adam kanepede yarı ölü gibi yatıyordu, elinde bir USB tutuyordu. “İşte bilmek istediğin buydu, üzülme ama sen babanın ve annenin oğlu değilsin. Gerçek anneni ve babanı buldum ama onlar çoktan öldüler. Hey, o kadar zavallısın ki, paranı almaya dayanamıyorum.