Sunrise (Twilight)

8. Uitleggen

sorry dat jullie zo lang moesten wachten maar was inspiratie loos.

---------------

Edward p.o.v.

Ik kijk naar de liefde van mijn leven en geef haar een zacht kusje op haar kruin. Ze glimlacht in haar slaap en slaat haar been om me heen. Gelijk sla ik mijn armen om haar middel. Zachtjes opent ze haar ogen en geeft ze me een glimlach.

'Ik heb dit zo gemist.' fluisterd ze terwijl ze een tekeningetje maakt op mijn borst.

'Mm.' stem ik mee in. Bella gigchelt en staat dan op.

'We moeten terug.'

'Ah....Hoe komen we langs hun zonder dat ze ons zien?' vraag ik dan bezorgd. Bella geeft me een nadenkende blik en dan verschijnen haar vleugels weer.

'Zin in een ritje?' vraagt ze. Ik knik enthousiast en dan vliegen we door de ruimte. Binnen een paar seconden zijn we in mijn kamer en kleden we ons snel aan.

Als we hand in hand de trap af lopen kijken onze vrienden en familieleden verbaasd om. 'Hoe komen jullie hier nu weer?'

'vliegen' zegt Bells simpel.

'Hoe gaat het?' vraagt ze aan Esme en Alice terwijl ze haar hand op hun voorhoofd legt.

'Goed.' zeggen ze tegelijkertijd. Bella knikt en gaat dan op de bank zitten. Gelijk krijgt ze weer een knuffel van Nessie.

'Wie is de gelukkige?' fluistert Bella zachtjes in haar oor. Renesmee kijkt haar verward aan en Bella knikt naar haar verlovingsring. Renesmee begint te blozen en Bella lacht zachtjes.

'Ik,' mompelt Jake.

'Dat snapte ik al.' zegt ze lachend.

'Waarom heb je ons nooit over Mark verteld?' vraagt Alice.

'Marc?' vraag ik verbaasd. 'Wie is Marc?"

'Hoe weet je over hem?' vraagt Bella. Tot mijn verbazing zijn haar ogen helemaal zwart.

'Je kleine mini meisje of zo zei het. Ik denk in ieder geval dat het je mini was.'

'Waarom zei ze dat?' vroeg Bella.

'Ik vroeg waarom ze een jurk draagde omdat jij ze haat. ''Grote Bella haat jurken maar ik niet. Ze haat het omdat broer Mark het altijd zo mooi vond.'' herhaalt Alice het meisje.

'Alice hou je er gewoon buiten.' zegt Bella vermoeid. Gelijk neem ik haar in me armen. Ze begint een beetje te schokken dus ik begin haar te troosten.

Wie was Mark?

Bella p.o.v.

Alles komt terug. Het was zo verschikkelijk

Flasback (Bella 5 jaar)

Mark en ik lopen samen door de stad. Mark is een jaar of zeventien.

'Ik wil daarin!' schreeuw ik hieper terwijl ik naar een bruidswinkel ren.

'Daar gaan we niet in Isabella. We moeten alleen voor mam naar de supermarkt.' zegt Mark.

'Alseblieft. Kijk die jurken dan.' smeek ik. Mark zucht en neemt me mee naar binnen. De vrouw kijkt ons verbaasd aan.

'Hallo.' zegt ze.

'Hoi ik ben Isabella.' zeg ik vrolijk terug.

'Hoi mijn zusje vond de jurken zo mooi en ze wou even binnen kijken. Mag dat? Ik beloof dat ze niks kapot maakt.' zegt Mark.

'Is goed.' zegt de vrouw. Ik word neer gezet en ren enthousiast naar jurken die ik dan heel voorzichtig bekijken.

'MARK!' schreeuw ik hieper terwijl ik met een jurk in mijn maat naar hem toe ren. Mark pakt de jurk van me aan en kijkt er goed naar.

'Hij is mooi!' stemt hij mee in.

'Mag ik hem hebben. ALSJEBLIEFT MARK'  smeek ik. Mark kijkt naar de verkoper.

'Kunnen we deze jurk kopen nadat hij is gepast?' vraagt hij. De vrouw knikt en begeleid ons naar een pashokje waar Mark me hem helpt aandoen.

'Wow.' zeg ik. Ik heb een knielengt jurkje aan met een bandje die eindingt in een strikje. Bij de borst zit er wat kant overheen gespannen.

'Hij staat heel mooi.' stemt Mark mee in.

Dan trekken we hem uit en betalen hem.

'Mark.'

'Ja?'

'Hoe gaat het met Julia?'

'Goed. Je word tante.'

'YEEH!' schreeuw ik enthousiast en dan komen er vier mannen naar ons toe. Gelijk loopt Mark achteruit terwijl hij om zich heen kijkt.

'Ren Isabella.'  fluistert hij. 'Ren en kijk niet om.'

'Ma...' Zijn blik brengt me tot zwijgen. Ik knik met tranen in mijn ogen. Dan ren ik weg. Als ik een hard geluid hoor kijk ik om en zie ik dat Mark op de grond valt. Ik wil terug rennen maar word door een man vast gepakt. Als ik opkijk zie ik een paar rode ogen.

'Kom op meisje je moet hier weg.' zegt hij zachtjes en hij trekt me mee.

'Waar gaan we heen?' vraag ik.

'Ik breng je thuis.' legt hij uit.

'Wie ben je?' vraag ik snikkend. Zijn huid is zo koud.

'Sorry wat onbeleefd van me ik heb me nog niet aan je voorgesteld Isabella ik ben Marcus. Marcus Volterra.' zegt de man met de rode ogen.

'Oké.' mompel ik.

Einde Flaschback.

Ik kruip uit Edwards schoot. Hij kijkt me bezorgd aan.

'Gaat.' mompel ik. Dan horen we de bel. Carlisle staat op en loopt naar de deur.

'Marcus?' zegt hij verbaasd.

--------------

En?