Sunrise (Twilight)

5. Onzekerheden

Edward.p.o.v.

De hele week ben ik aan het piekeren over die vrouw. Alice heeft gelukkig niks tegen Nessie of de andere gezegd. Niemand weet het maar ik zit er wel mee.

Ik loop de deur uit het bos in. Het maakt me niet als ze niet weten waar ik ben. Ik heb tijd nodig om na te denken. Ik ren weg en kom uiteindelijk op een open plek aan. Ik zak neer op de grond. Dan hoor ik wat ritselen. Verbaasd sta ik op en kijk naar het geluid. Plots word ik van achteren aangevallen en ik gooi diegene weg. Als ik haar in de ogen kijk zie ik dat het die vrouw is.

Woedend beginnen we te vechten.

Eindelijk heb ik haar tegen de grond gedrukt. Ik richt mijn blik op haar hals. Daar voor ik haar bijt zie ik de ring van Bella. Ik kijk op in haar rode ogen.

'Hoe kom je aan die ring?' sis ik.

'Wat gaat jouw dat aan.' sist ze terug. Haar stem.

'Bella?' vraag ik. De ogen worden groot van verwarring.

'Ja?' vraagt ze.

'Ik ben het. Edward, je man.' leg ik uit. Ik voel mijn hart weer bonsen in mijn borstkas. Ze kijkt me blij aan en ik druk mijn lippen op de hare. Langzaam rollen we om en ik ga met mijn handen over haar lichaam.

Ze is terug.

Ik ben weer compleet.

Plotseling is de druk van haar lichaam weg. Ik open mijn ogen en kijk om me heen.

'BELLA!' schreeuw ik maar ik krijg geen antwoord. Dan komen Alice en Esmé uit de bossen gerent.

'Gelukkig je bent hier.' zegt Esmé opgelucht. Ik laat me weer op de grond zakken en ze lopen verbaasd naar me toe.

'Edward wat is er? Gaat alles goed?' vraagt Esmé en ze gaat naast me zitten. Ik schud van 'nee' en verberg mijn gezicht in het gras.

'Waar was je?' vraagt Alice.

'Hier.' mompel ik.

'Voor twee dagen?' vraagt Esmé geschokt. Ik kijk haar verbaasd aan. Blijkbaar duurde mijn fantasietje langer dan gedacht.

'Ik droomde over Bella.' zeg ik zachtjes.  Ze kijken mij verward aan.

'Je kan niet dromen.' zegt Alice zacht.

'Vertel me dan maar hoe het komt dat voor mijn gevoel Bella drie seconde geleden nog bij me was.'

Esmé trekt me in een knuffel.

'Het komt wel goed.' sust ze me. Ik knik maar ben wel een beetje boos.

'Edward hoe zit het met die vrouw?' vraagt Alice.

'Welke vrouw?' vraagt Esmé

'Ik zag en visioen waarin Edward met een andere vrouw zoende.'zegt ALice.

'EDWARD!'  schreeuwt Esmé geschokt.

'Ik droomde dat die vrouw mij aanviel. We begonnen te vechten en die vrouw is Bella, Alice. Ze heeft rode ogen en zo daardoor herken je haar niet.' leg ik uit.

'En anders was het maar een droom of fantasietje of zo.' zegt Alice opgelucht. Ik knik. Esmé kijkt me weer geruststellend aan.

'Kom Nessie is bezorgd om je.' zegt ze. Ik knik en we rennen terug.

'PAP!' schreeuwt ze en ze springt in mijn armen.

'Waar was je?' vroeg ze. Ze klonk boos en bezorgd. Precies zoals Bella altijd was.

'Sorry dat ik je zo bezorgd maakte Nes. Ik moest alleen even tijd voor mezelf hebben.'

'Samen met je denkbeeldige Bella.' zegt Alice lachend. Ik steek mijn tong naar haar uit en Renesmee kijkt me verbaasd aan.

'Mam?' vraagt ze en ze krijgt tranen in haar ogen.

Renesmee p.o.v.

Als ik opkijk zie ik pap niet meer maar zie ik mam.

'Mam?' vraag ik.

'St.' sust ze me en ik voel dat ze over mijn wangen aait. Als ik kijk zie ik ze niet.

'Wat is er Renesmee?' hoor ik Jasper vragen.

'Ik zie mam.' zeg ik zachtjes. Mam begint te glimlachen.

'Hoe kan dit?' vraag ik.

'Omdat ik een Engel ben Nessie. Ik heb bepaalde gaven en ik hoorde dat jullie het over mij hadden. Daardoor kon ik naar je toe komen.' legt ze uit.

'Ben je ook naar papa toe gekomen?' vraag ik dan.

'Nes wat doe je?' vraagt pap. Ik frons.

'Ik kan Edward op de een of andere manier niet bereiken.' legt mam uit. 'Niet zo. Ik kon hem wel laten slapen en laten dromen.' legt ze uit. 'Maar in de droom had ik geen macht.'

Ik knik.

'Gaat alles goed met je?'

'Ja. En ik ben heel benieuwd hoe je bent als je volwassen bent.' zegt ze met een glimlach. Ik kijk mam raar aan.

'Ik kan je niet zien als volwassenen. Ik kan je alleen zien zoals ik je verlaten heb. legt mam uit.

'Zie jij er dan wel echt voor me uit?' vraag ik. Mam schud  van nee.

Ik knik. Dan verdwijnt ze.

'NEE MAMA!' gil ik. Pap houd mij stevig vast en ik sla met mijn handen op zijn borst. De tranen stromen over mijn wangen.

'Ik kon met haar praten.' fluister ik. 'Ze zei dat ze jouw in slaap had gebracht en liet dromen.' snik ik. 'Maar ze kon je niks vertellen omdat ze geen macht had.'

'St... het komt goed.' belooft pap me. Ik knik zwijgend. Nog altijd mams woorden spoken door me hoofd.

Ik kan niet zien dat je volwassen bent en jij kan mij ook niet zien hoe ik er nu uit zie.

Hoe zou ze eruit zien?

Zou ze rode ogen hebben?

------------------------------

En? ik weet dat ik snel heb geupload maar ik heb super veel vrije tijd en begin me te vervelen.