~save me my darling~ //Jeongin//

//8//

Öğrendim şey ile dona kaldım.

Eun: h-hyung emin misin?

Chan: eminim deee... bir sorun mu var?

Sadece sessiz kaldım. Ben aşk ne bilmem ki,ben sevgi ne bilmem ki... ya benle sevgili olmak isterse? Çocuğun hayatını karartamam.

Eun: neyse ben artık eve gideyim. Ağırladığınız için teşekkürler

Kapıya ilerledim ve kapıyı açtım. Ayakkabılarımı giyindim ve son defa onlara gülümseyip gittim. Asansöre bindim ve kendi katıma çıktım. Evin kapısını anahtar ile açtım. Sam dizi izliyordu. Beni görünce hemen ayaklandı.

Sam: ooo prenses hızlı geldin. Bir sorun yok değil mi?

Konuşmadım. Şuan da susmak en iyisiydi benim için. Odama gittim ve üstümü değiştirdim. Sadece bir tişört ve altına eşofman giydim. Telefonumu elime aldım ve jeongin'e mesaj attım.

Mesaj

Eun: neredesin?

Bir süre sonra bana yazdı.

Diyalog

Jeongin: parktayım. Sende evdesin sanırım?

Eun: evet. Açıkçası seni özledim

Jeongin: eunnieee bende seni özledim <3

Eun: neyse geleceğin zaman yaz tamam mı?

Jeongin: tamam

Eun: bb

Jeongin: bb eunnie

Telefonu kapattım. Honey'i yürüyüşe çıkarmak aklıma geldi. Elime tasmasını aldım. Salona gittim ve honey'e tasmasını taktım. Kapının önüne çıktık ve Ayakkabılarımı giyindim. Honey ile beraber yürüyüşe çıktık.

BIR SÜRE SONRA

Honey ve ben yorulduğumuz için dönüş yolundaydık.Telefonuma bir bildirim gelince bakmak için fark etmeden honey'in tasmasını bıraktım. Honey'de bunu fırsat bilerek koştu. Gördüğüm şey ile korkudan gözlerim açıldı. Honey yola atlamış ve arabanın biri honey'in üstüne geliyordu. Aklıma gelen ilk şeyi yaptım...

☆Jeongin bakış açısı☆

Parkta arkadaşlar ile ayrıldık. Aklıma eun geldi. Hemen onu aramak için telefonumu elime aldım. Numarasını tuşlayıp aradım. Uzun süre çaldı ama açan yoktu. Kapattım. Daha sonrasında tekrar aradım. En sonunda telefon açıldı.

Jeongin: eu-

X: beyfendi kimsiniz bilmiyorum ama aradığınız kişi kaza geçirmiştir.

Jeongin: NE? NASIL? NERDE?

X: ... hastanesine kaldıracağız. Ordan ulaşabilirsiniz.

Telefon suratıma kapatıldı. Gözlerim doldu ve ağlamaya başladım. Minho hyung'u aradım.

Minho: jeongin nold-

Jeongin: *ağlayarak* abi

Minho: hey hey noluyor? Neden ağlıyorsun ? Sorun ne?

Jeongin: abi eun kaza geçirmiş

Minho: tamam sakin ol canım. İlk öncelikle çabuk eve gel hastaneye gidelim orada konuşuruz.

Telefon kapandı. Telefonu cebime attım ve hayatımda hiç koşmadığım kadar hızlı koşmaya başladım. Bir kaç dk içerisinde binanın önüne vardım. Abilerim hepsi arabada beni bekliyordu. Hemen arabaya geçtim. Chan hyung beni öyle görünce kafamı eğip omzuna koydu.

Chan: şşşş sakin ol bakalım bak gidiyoruz onun yanına

Ben ise sadece ağlıyordum. En sonunda sustum...