~save me my darling~ //Jeongin//

//9//

Hastaneye vardığımızda hemen arabadan fırladım ve içeri koştum. Abilerim de arkamdan koşuyordu. Girişte danışman bölümüne sordum ve odayı öğrendiğim gibi merdivenleri ikişer ikişer çıkarak odaya vardım. İçeri girecektim ki...

☆Eun bakış açısı☆

Şuan olduğum yer çok garipti. Ortalık beyazdı. Koskocaman beyaz bir yerdeydim ve kimse yanımda yoktu. Seslenmeme rağmen yok... en sonunda bir ses duydum.

Ses: neden buradasın biliyor musun?

Sesin geldiği tarafa döndüm ama kimse yoktu. Ses bir erkek sesi gibiydi ve gürdü.

Ses: anlaşılan bilmiyorsun. Ben sana söyleyeyim. Sen öldün eun.

N-ne? Ben nasıl ölüyorum... en son köpeğimi kurtaracaktım.

Eun: hayır ben ölmüş olamam.

Ses: ama öldün eun

Duyduğum gibi gözlerim doldu. Yere kapandım. Dizlerimin üstünde durmuş kafamı yere koymuş ve ellerimi birbirine birleştirmiş bir şekilde sesin geldiği tarafa doğru yalvarmaya başladım.

Eun: lütfen benim geri dönme şansım yok mu?

Ses: sen daha bir kaç hafta önce ölmek için bana yalvaran sen. Nasıl oldu da şuan bana yalvarıyorsun?

Eun: lütfen ben arkamda tek arkadaşım olan jeongin'i bırakmak istemiyorum.

Ses: Madem öyle eun. Tamam seni geri göndereceğim ama bundan sonra ettiğin dualara bile dikkat et.

Eun: çok teşekkür ederim

Bir anda ortam kararmaya başladı...

☆jeongin bakış açısı ☆

Odaya tam girdiğim sırada makineden uzun bir bip sesi gelmeye başladı. Eun'un kalbi almıyordu. Hemşirelere seslendim ve hemen koştular. Ben ise odadan çıkmak zorunda kaldım. Ben ağlarken abimler beni teselli etmeye çalışıyordu.

Bir süre sonra eun'un kalbinin attığını ve yanına gidebileceğimizi söylediler. Bende Hemen koşup gittim. Eun'a baktığımda normal haline göre daha beyazdı. Başına oturdum ve beklemeye başladım. Gözlerini açınca hyunjin ve minho hyung hemşire çağırmaya gitti. Benim ise ilk yaptığım şey... sarılmak oldu.

Jeongin: beni korkuttun eunnie

Eun: ha? Aaa Jeongin pardon bir an gelince çözemedim.

Jeongin: bir daha böyle yap bak bakalım noluyor

Ona fark etmeden daha sıkı sarılmıştım.

Eun: jeongin bende seni özledim ama lütfen olucem birazdannn

Hemen geri çekildim.

Jeongin : özür dilerim:((

Eun: sorun değil jeongin. Ne kadar süre oldu?

Jeongin: 3 saat

Eun: daha fazla bekliyordum. Burdan çıkabiliyor muyum?

Jeongin: Hayır eunn -_-

Eun: ama ben burda sıkılırım 😢

Jeongin: demek benle sıkılacaksın he?

Suratıma şaşkın bir ifade ile baktı.

Jeongin: sen çıkana kadar burdayım

Eun: hayır. Okul var. Dersler var. Arkanda duran 7 abin var. Hepsi ile ilgilenmen lazım jeongin

Jeongin: okulun zaten son haftaları birsey fark etmez. Abilerim de bana birsey demez diye umuyorum.

Eun: hayır jeongin. Ciddiyim bu sefer beni bekleyemezsin.

Jeongin: yooo bal gibi de beklerim.

Oturduğum sandalyeyi biraz geriye çektim ki eun Bana ulaşamasın diye.

Jeongin: bak bana karışamazsın artık

Eun: ahhh koca bebek seni. İlla dedim dedik he?

Abimler ve eun güldü.

Eun: madem öyle sana iyi beklemeceler I.n ...