Rainy Day/Chanmin

★¹

"Şu alarmın sesini kısmalıyım sanırım."

100 vol ile bir anda çalan alarmım benim yataktan sıçramama sebep olmuştu.Sıradan sıkıcı bir okul günüydü.Ah,kendimi tanıtmadım,ben Kim Seungmin,17 yaşındayım.Pek arkadaş çevrem yok.Tek bir arkadaşım var,o da kuzenim Han.Çocukluğum Han ile geçmişti
10 yaşımdan sonrası cehennem gibiydi.Annelerimiz küstü ve teyzem yurt dışına gitti.Daha sonra Jisung burdaki liseyi kazandı ve 3 yıldır burda okuyoruz.Pek samimi olduğumuz söylenemez.Arada bir kaynaşıyoruz.O genellikle aşık olup red yemek ile depresyona girip daha sonra yine aşık olup bir kısır döngünün içinde dönüp dolaşıyordu.Bana gelecek olursak,aşk meşk işlerim yok.Yalnızlığı tercih ediyorum.

Yataktan uzun düşünceler ve 'hayata neden geldim' sorgularıyla kalktıktan sonra üniformamı giydim ve çantamı alıp evden çıktım.Ev ile okul arasında 20 kilometre falan vardı otobüs durağına doğru ilerledim ve beklemeye başladım.Yaklaşık 6 dakika sonra otobüs geldi ve en arka köşeye oturdum.

İlk başlarda otobüste kimse olmadığından sadece tedirgindim.Daha sonra otobüs dolmaya başlayınca korktum ve daha okula gelmeden otobüsten indim.Yine hastalığıma yenik düşmüştüm.Kalabalık ortamlar beni her zaman korkuturdu.5-10 dakika yürüdükten sonra okula ulaşmıştım.Okul bahçesine girdiğimde tüm gözlerin üzerimde olması beni korkutmuştu.Başımı sakladım ve hızlıca sınıfıma gittim.Her zaman en erken ben gelirdim.Her zamanki gibi sırama geçtim ve kafamı sıraya yasladım.Sınıfa girenlerin seslerini duymama rağmen başımı kaldırmadım,en arka sıra benimdi ve genellikle sıram resimlerle dolu olurdu.Kim gelse bu sıranın bana ait olduğunu bilirdi.Derken zil çaldı ve herkes sınıfa doluşmaya başladı.İlk dersimiz Kore tarihi'ydi.Nefret ediyordum.
Yaklaşık 40-45 dakika sonra zilin çalmasıyla başımı sıradan kaldırdım ve başımda Yeonjun,arkasında adamları Taehyun ve Suga duruyordu.

"Şşt,uyumayı bırak ve kalk.Zaten daha bir kelime bile edemiyorsun şizofrenmi ne ya "

Deyip iğrenç bir kahkaha basmıştı.Tüm kızlar Yeonjun'un arkasında numarasını isterken o ise gelip benimle uğraşıyordu.Yine ve tekrar tekrar.

"Bı-Bırak beni."

Ağzımdan sadece bu sözler çıkmıştı.Daha sonra Yeonjun bana kızgın bir şekilde baktı ve elini sertçe masaya vurup bana birşey söyleyecekken içeri hocanın girmesiyle bana birşey söyledi.

"İlk teneffüs,görüşeceğiz Seungmin,Bu iş burada bitmedi."

Ağlamaya başladım.Bu kadar cılız biri nasıl Yeonjun'a karşı gelebilirdi ki? Neden bulaşıyorsun ki!?
Teneffüsün gelmemesi için dakikalar,saniyeer saymaya başladım.

"Teneffüse 3 dakika,teneffüse 2 dakika.."

Zilin çalmasıyla kalbime giren acı ile gözlerim Yeonjun'u aradı.Etrafta yoktu.
İçim hala rahatlamamıştı.Bu psikopat Yeonjun'du.Her yerden çıkabilirdi.
Tedirgin bir şekilde dışarı çıktım ve tuvalete ilerlemeye başladım.Ortada Yeonjun'dan iz yoktu.Tuvalete girecekken biri elimden tuttu beni sürüklemeye başladı.Ağzımı kapattı ve resmen kolumu çıkarırcasına çekiyordu beni.Ve sonra okulun arkası kuytu bir yere geldim.İki kişiden biri bir kolumu diğeri ise diğer kolumu tutarak beni duvara yasladı.Ve karşıma eli arkada bağlı,Yeonjun çıktı.

"Kahretsin.."

Ellerinden kurtulmaya çalıştım ama olmadı.Onlardan kurtulmak için kendimi sarsarken Yeonjun beni saçımdan tuttu ve başıma arkaya çekmeye başladı.O acıyla gözlerim doldu.Bağırmak istedim ama olmadı.Sonra Yeonjun'un karnıma olan tekmesiyle acı şekilde bağırdım.

"Sonunda sesin duyuldu,Kim Seungmin."

"Dur ! Yapma.Ben sana birşey yapmadım."

Yeonjun yine kahkaha attı ve bir tekme daha atacakken kendimi iri birinin kucağında buldum.Karnımın ağrısı yüzünden başımı kaldırıp kim olduğuna bakmaya fırsat bulamadım.Beni kuytu yerden çıkarıp açık bir alana,yere koyup gitti.Ben ise hala kıvranıyordum.En son gördüğüm Jisung'un beni görüp koşmasıydı.Gerisi zifiri karanlık..

-

Merhaba ! Ben geldim yeni bir fic ile umarım ficim sevilir.Görüşmek üzere ★

Oy vermeyi unutmayın♥︎