Yavaş yavaş finale geliyoruzz bir hikaye daha bitmez üzere > <
Asla bitirmek istemezdim gerekirse sonsuza kadar bu kitabın devamını getirebilirdim ama olmaz ve yavaş yavaş sona geliyoruz !İyi okumalar <3
-
Bir kaç gündür belki haftalardır okulu ekiyordum.Zaman kavramından haberim yok.Bugünün günlerden,aylardan veya mevsimlerden hangisi olduğundan haberim yok.Sanırım kışa girmiş olmalıyız ki etraf bayağı soğuktu.Aşırı şiddetli rüzgar ve yağmur bulutları etrafı sarmıştı.
Yine bir güne daha uyandım.İlk işim Chan hyung'un verdiği kağıda yaklaşık 20. Yıldızı çizmem oldu ve daha sonra Jeongin'e mesaj attım.
Siz
Jeongin günaydın,bugün de okula gelmeyeceğim,keyfim yok.Jeongg
Seungmin,kendine gel artık.Dersleri ekmeye devam edersen geleceğin olmayacak.Geçmişi bırak artık.Gelmiyor işte.Siz
Ama gelecekti Jeongin.Biliyorum o gelecek.Jeongg
Sence Chan onun için kendine böyle davrandığını görse ne yapardı? Seungmin,gençliğini mahvediyorsun.Biraz Jeongin'in son attığı mesaja bakarak düşünmeye başladım.Eğer şuan gelip bunu görseydi eminim çok üzülürdü.Ciddi anlamda gençliğimi yiyip bitiriyordum.Kendi ellerimle kendimi boğuyordum bu gereksiz saçmalığa karşı.
Siz
Aslında,haklı olabilirsin Jeongin,geliyorum.Jeongg
Harika,Seni bekliyorum.
[🌟]Telefonumu kapattığım gibi haftalardır omuzuma almadığım çantamı aldım ve yola çıktım.Evimden durağa giden bu yolda çok şey yaşamıştım.Özellikle de Chan Hyung ile.Tüm anılarım buradaydı.Beni bırakıp gittiği an,onu yerde sarhoş bulduğum an ve daha fazlası...
Onu unutmam imkansızdı.'Hiç birşey imkansız değildir.' Sözü çok saçma.Bazı şeylerin gerçektende imkansızlığı var.Chan ile aramdaki ilişki gibi.Her haliyle,her şekliyle tamamen imkansızdı.Otobüs durağı görebileceğim bir hizaya gelmişti.O sırada otobüsün gitmek üzere olduğunu gördüm ve koşmaya başladım.
"Abi ! Abi bende varım, Beni unuttun bekle !"
Şoför abinin beni son anda farketmesiyle otobüs durdu ve hemen bindim.Tabii ki çok doluydu ve ayakta durmak zorunda kalmıştım.
Yolculuk 10 dakika olduğundan sorun etmedim.Otobüs aslında yürüme 30 dakika olan yolu 10 dakikada getirebiliyordu.Çok hızlı sürüyordu ama 4 yıldır bu otobüsle gelip gittiğim için alışıktım.
Ayakta telefonuma bakarken bir anda otobüsteki çığlıkların kopması ve benim öne doğru yere düşüp sürüklenmem bir oldu.Sadece sertçe otobüsün camına çarptığımı ve sadece etraftaki 'yardım edin ! Otobüs bir tır ile çarpıştı!' Diyen insanları hatırlıyordum.Gerisi yoktu.
-
Telefonumda Changbin ile yazışırken aynı zamanda okula doğru yürüyordum.
Changbinniee💋
Bugün okula geliyorsun değil mi?Siz
Evett bugün beden dersinde herkes birbirine eş seçip takımlar halinde yarışmaya hazırlanacak.Planımız şu,ikimiz saklanacağız ve en son sanki sadece ikimiz kalmış gibi birbirimizi seçeceğiz tamam mı ?Yoksa şüpheleniyorlar.Changbinniee💋
Onların ne diyeceği umurumda değil ama sen istersen öyle yaparız tilkissGüldüm ve tam Changbin'e naz yapacakkem üstten gelen bildirim ile şok geçirdim.
•Bildirim--------------------------------------------------------
Brinia News haber bülteni olay yerinde !
Küçük bulvarı yılmaz caddesi/Kore 'de seyir halinde giden Hwakoa Lisesi okul otobüsü,bir tır ile kafa kafaya çarpıştı !
Tır şoförü sarhoş bir şekilde yalnış şeritten giderek,otobüse çarpıştı.İçinde 26 kişinin bulunduğu,10 tanesi öğrenci,16 tanesi halk içinden olan otobüste 7 ölü 10 yaralı ve 9 ağır yaralı bulunuyor.
------------------------------------------------------------------------- bildirim ayarları temizle
Bildirimi görmem ile kısa çaplı bir şok geçirdim ve kendime hemen kendime gelip kaza yerine koşmaya başladım.
-
Oy vermeyi unutmayın★
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rainy Day/Chanmin
FanfictionSeungmin sessiz,içe kapanık,asosyal ve bazı hastalıkları olan biriydi.Bangchan ile olan ilişkisi onu yavaş yavaş hayata döndürüyordu.