Selam sonunda 10. Bölüme gelmeyi başardık ! Bu ficin tutacağını düşünüyorum bu aralar bu fic hakkında fazla ve güzel bildirimler alıyorum,umarım tutar<3
İyi okumalar !!
-
Sabah uyandığım gibi mutfaktan dün akşamdan yapılmış kızartma ekmeği ağzıma attım ve evden çıktım.Otobüsün gelmesine 2-3 dakika vardı.Otobüs durağına ulaştığımda tıklım tıklımdı.Bir an otobüsün dolacağı ve bana yer kalmayacağını bile düşündüm.İlk otobüse ben bindim ve arka taraflara geçtim.Herkes bir anda yığışınca,sadece içime giren gerginlikle duraksadım ve kendimi sorgulamaya başladım.
Normal Seungmin, şuan panik atak geçirip bayılmış olabilirdi bu kalabalığa karşı.Şimdi içime giren yalnız gerginliği sorguluyordum.Rüyada olmam gerek.Kendimi çimdiklemem ile irkildim ve hissettiğim acıyla kendime geldim.Rüya değilmiş.
Koluma dokunan el ile tüm dikkatimi verdiğim telefonumdan başımı kaldırdığında o kalabalıktan eser yoktu ve yan tarafıma baktığında Chan'ı gördüm.
"Ah! Chan,günaydın !"
"Günaydın Seung !"
"Ne zaman geldin?"
"Az önce geldim,telefona çok odaklıydın farketmedin sanırım."
"Öyle oldu."
Gülümsedim ve otobüsün durmasıyla ayaklandım.Chan ile beraber otobüsten inip okula yürüdük.
"Neyse,ben sınıfıma gideyim,görüşürüz hyung!"
"Seungmin,bekle."
Anlamsız bakışlarla Chan'a baktım.
"Efendim hyung"
"Sanırım yeni arkadaş edinmişsin,değil mi?"
Aklıma Jeongin geldi.
"Ah,evet.Jeongin yeni arkadaşım.Sana da tanıştırırım istersen,çok eğlenceli biri."
Chan'a baktığımda anlamsız bir şekilde ağladığını gördüm.Gülümsüyordu ama gözlerinden yaşlar akıyordu.
"Chan?"
"Çok mutlu oldum Seungmin.Bu hastalıklarına karşı iyi bir gelişme."
"Teşekkür ederim Hyung.İyi ki varsın."
"Sende Seung."
"Ben sınıfa çıkıyorum,görüşürüz."
"Umarım,umarım görüşürüz Seungmin."
Ben sınıfıma çıkarken o sadece gururlu ve ağlak bir şekilde bana bakıyordu.Bu kadar mutlu olmasına sevinmiştim.Anlayamıyordum,Chan ile aramızda bir çekim vardı ama bu duyguyu tam olarak algılayamıyordum.Benim için özel biri olduğu kesindi.
Sınıfa çıktığımda Jeongin'i görmem ile koşarak Jeongin'in yanına gittim.
"Günaydıın"
"Günaydın Jeonginn !!"
"Hayırdır,bu ne enerji?"
"Hiç,öyle.Neyse gel sınıfa gidelim.İlk ders ne?"
"Bilgisayar"
"Puff,çok sıkıcı."
"Cidden."
Oflayarak çantamı sırama bıraktım ve Jeongin ile bilgisayar labaratuvarına yürümeye başladık. Biz sohbete dalmışken,önümde Jisung ve Minho.Hem de nasıl halde?
Jisung duvara yaslanmış,Minho ise duvara elini koymuştu.Öpüşmelerine cmler kalmıştı.Jisung,beni görmesiyle bir anda irkildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bunudamı görecekti bu gözler?Allahım beni kör et.
"Jisung."
"Seungmin ! Bak yani,duvarda birşey vardı,Minho sineği öldürecekti o yüzden !"
"O yüzden öpüşecektiniz değilmi? Sineği öldürmek için."
"Kes sesini ya ! Of"
Minho'ya baktığımda sadece kahkalarla gülüyordu.
Onları umursamayarak yanlarından geçip sınıfa girdim.
Jeongin hala olayın şokundaydı.
"Oha lan ! Bunlar sevgili mi?"
"Kaç aydır flörtleşiyorlar bi sevgili olsunlar artık."
"Oha cidden mi! Jisung pek flörtöz durmuyor"
"Minho yavşıyor zaten"
"Seme Minho diyosun"
"Kanka uke Jisung "
Biz kahkahalar patlatırken hocanın sınıfa girmesiyle sustuk. -
Okul sonunda bitmişti ve Jeongin ile vedalaşıp otobüse bindim.Eve yakın olan durakta durduğumda hava bayağı karanlık,saat ise bayağı geçti.Otobüsten indiğim gibi telefonumun fenerini açtım ve sessizce eve yürümeye başladım.Biraz ileriye baktığımda evimin yakınında bir gölge gördüm,çok tanıdıktı.İri yarı bir bedeni vardı.Yaklaştığımda bu Chan Hyungtu.Her yerde nasıl olabiliyordu ?
Hafifçe omuzuna dokundum ve yavaşça bana dönüp baktı.Gözlerinin altı şişik,kızarıktı.Burunu ve yanaklarıda kıpkırmızıydı.Belli ki ağlamıştı,çok ağlamıştı.Hiç birşey demeden ilk önce elimin sardığı kadar bedenini sardım ve geri çekildim.
"Chan,iyi misin?"
"Seungmin"
Sesi çok zor çıkmıştı.Onun hissettiği boğaz düğümlenemesini hissedebiliyordum.En boktan his.
"Neden ağlıyorsun Chan?"
"Seungmin,benim,bir yere gitmem gerek.Ama biraz uzun bir yolculuk.En yakın sürede geleceğim tamam mı?Beni,beni hatırlaman için sana birşey hazırladım,görmek ister misin?"
Düğümlenen boğazıma engel olmaya çalışamadığımdan sadece kafamı sallamak ile yetindim.
"Al bu kağıdı,beni hatırlamak istediğin her an bu kağıda bir yıldız çiz.Geri geldiğimde çizdiğin yıldızlar kadar sana borçlu olacağım."
"Tamam,Chan.Görüşürüz !"
"Görüşürüz Seungmin."
O karanlığa karışırken yanağımda hissettiğim rahatsız edici şey ile yüzümü silmek istedim ve bunun göz yaşı olduğunu farkettim.Ağlıyordum.
