Langs de Kust

Proloog

Proloog:

Vermoeid stapte Jess het voetbalveld af. Een lach stond op haar gezicht, maar daarachter overheerste boosheid.

In de allerlaatste minuut dook de spits van de tegenpartij door een diepe bal recht voor haar neus op. Jess was vastbesloten om een goede tackle te maken en de bal weg te tikken, maar met één simpele schijnbeweging was de spits er al langs geweest.

Toen ging de spits dus alleen op de keeper, Merel, af en die was ook kansloos. Aan wie kon dit tegendoelpunt het meest aangerekend worden? Jess.

Natuurlijk had de lange bal nooit gespeeld mogen worden, maar Jess had al moeten stappen, zodat de spits buitenspel stond. Fout nummer 2 was dat ze zich liet misleiden door de schijnbeweging en fout nummer 3 was dat ze zo langzaam was, waardoor ze de spits niet meer kon achterhalen.

"MEREL" riep ze vrolijk naar haar beste vriendin. De lange paardenstaart van Merel vloog van links naar rechts en Jess was er weer jaloers op. Merel had lange blonde haren die glansden als goud. Jess daarentegen had donkerblond haar dat altijd alle kanten op sprong.

Merel draaide zich om en keek niet al te blij. "Hee, Jess"

"Hee Merel. Ga je vanavond mee naar Rodenburg. Brian vroeg of ik weer een keer langskwam?" zei Jess, omdat ze niet op de voetbalwedstrijd in wilde gaan.

"Jess, je weet wat Brian wil" zei Merel bezorgd.

Twee maanden geleden had Jess Brian leren kennen via een of andere datingssite. Jess had gezegd dat Pauline een profiel voor haar had aangemaakt in een dronken bui, maar Merel kon Jess hartstikke goed en wist wel beter.

En Merel wist ook goed wat de bedoelingen van Brian waren. Hij wilde alleen maar seks met Jess en Jess geloofde nogal snel dingen die Brian of andere jongens zeiden.

Jess was hopeloos op zoek naar een vriend en had daar alles voor over. Merel, Pauline en de rest van het team hadden allemaal een vriend en Jess was bang dat nooit iemand haar leuk ging vinden. Doordat ze het zo hard probeerde, mislukte het alleen telkens weer. 'Inzet wordt beloond' ging niet op in Jess haar leven.

"Hij zei dat hij me mooi vond, Merel" zei Jess eigenwijs. "Hij vind me echt leuk en hij heeft spijt van de vorige keer".

"En Ivo dan?" vroeg Merel een beetje geïrriteerd. Ze was dan wel de beste vriendin van Jess, aan dit gedrag kon ze zich verschrikkelijk ergeren. Ivo had Jess weer leren kennen via praatanoniem.nl. Na twee dagen hadden ze al ergens in een parkje afgesproken. Jess had het expres niet aan Merel verteld, want die wist dat Merel Ivo hoogstpersoonlijk zou afbellen.

"Dat is ook weer een lang verhaal". Jess keek snel weg, want ze wist dat Merel nu boos op haar zou worden.

"Wat heeft hij gedaan?" vroeg Merel en ze keek Jess streng aan. Hoe graag Jess hierover wilde zwijgen, dat zou Merel niet toestaan.

"Jess-Lynn Boogaard. Kom eens hier" hoorde Jess en Merel en tegelijk draaide ze om.

Jess wist gelijk wie haar riep, want er was maar één iemand die haar volledige naam riep en dat was haar moeder. Jess haatte haar echte naam en werd altijd onzeker als ze hem hoorde. Ze snapte niet waarom haar ouders haar een dubbele naam hadden gegeven. Hij was veel te lang en veel te Engels. Haar ouders waren 100% Nederlands, dus waarom dan zo'n Engelse naam?

"Hoi mam" zei ze toch opgewekt, zoals ze dat altijd deed. Vrolijk zijn was een masker dat Jess bijna altijd droeg. Daaronder zat haar onzekerheid en die mocht bijna niemand zien.

"We gaan op vakantie" zei haar moeder ook blij, terwijl ze in haar rolstoel kwam aangereden. Toen Jess vijf jaar was, had haar moeder een auto-ongeluk gehad. De eerste paar maanden was ze helemaal verlamd geweest, maar na drie maanden kreeg ze eindelijk weer gevoel in haar bovenlichaam.

"Echt?" vroeg ze ongelovig. "Dat kan toch nooit". Jess keek haar moeder ongelovig aan. Haar vader en moeder hadden niet veel geld, doordat Elly, haar moeder, altijd zorg nodig had. De ene keer moesten er weer aanpassingen aan het huis komen die veel geld kostten en de andere keer moest er een nieuwe verzorgster worden ingehuurd. Haar vader verdiende niet zoveel als timmerman en al het geld wat binnenkwam was dus nodig voor haar moeder.

"Jawel, wij gaan op vakantie" zei haar moeder blij. Eindelijk kon ze een keertje iets aan haar dochter geven en zag ze haar dochter echt echt blij. "En Merel, Quinten, Max, Paul en Wilma mogen mee"

"Wat?". Jess kon haar oren niet geloven. Mocht de hele familie van haar beste vriendin ook mee? Merel haar gezin was Jess haar tweede familie en daar voelde ze zich altijd op haar gemak. Als ze haar vrolijkheidsmasker ophad tenminste.

"Naar Ibiza" deed Elly er nog een schepje bovenop.

Jess haar ogen werden helemaal groot. "Hoe kunnen we dat allemaal betalen?"

"Gerdien heeft een nieuw contract getekend" zei Elly en de blijdschap van Jess verdween.

----

Jess stapte haar kleine kamertje in. Hun huis was niet heel groot, doordat ze niet veel geld hadden. En hoewel de grote kamer van Gerdien bijna altijd vrij was, had Jess nooit de behoefte gehad om dit kleine kamertje te verlaten.

De lach die ze heel de dag op haar gezicht had, kon eindelijk van haar gezicht. In haar eigen kamer hoefde ze geen masker te dragen.

Ze pakte haar dagboek uit haar la en keek naar de foto die ze voorop had geplakt. Een dagboek klonk heel kinderachtig, maar Jess moest al haar gevoelens toch ergens in kwijt. Tegen haar dagboek kon ze tenminste alles zeggen, zonder onzeker te zijn.

Hoi dagboek,

Ik ga op vakantie  naar Ibiza. Eerst had ik er heel veel zin in, maar nu kan ik er eigenlijk wel om janken.

Gerdien gaat het betalen.... Want ze heeft een nieuw contract bij Vogue. Haar mooie lichaam kan geld verdien. Haar dunne lichaam kan ons een vakantie bezorgen.

Mijn dikke lichaam kan nog niet eens achter 'Nummer 19' aanrennen. Doordat ik zo dik was, hebben we verloren dagboek. Mijn stomme benen waren zo langzaam en dom dat ik in de simpelste schijnbeweging trapte.

Waarom zijn Gerdien en ik zussen? Dat kan toch helemaal niet. Zij weegt 50 kilo, heeft mooi lang blond haar. Ik weeg 73 kilo, heb donkerblond haar en een lelijke bril. Ik denk toch dat er iets is fout gegaan bij de voortplanting. Zij verdiend veel geld, zij heeft de knapste vriend. En ik? Waarschijnlijk blijf ik forever alone. Nog nooit zei iemand dat hij me leuk vond.

Trouwens, Brian wil dat ik vanavond mee ga naar Rodenburg. Hij heeft spijt dat hij me heeft verwaarloosd. Hij vind me vast leuk  iig vond hij me mooi.

Maar ik wil niet op vakantie. Heel de dag aan het strand liggen in een bikini.... BIKINI. Ik haat bikini's. Mijn lichaam is gewoon niet gemaakt voor bikini's.

Maar toch ga ik er maar het beste van maken. Ik zet gewoon mijn masker op, doe heel de dag vrolijk, maak er grapjes over en niemand ziet mijn onzekerheid.

Het enige leuke aan de vakantie is dat ik elke avond langs de kust kan lopen. De rustgevende zee die naast mij kabbelt en de mooie zonsondergang op de achtergrond. Het enige puntje is dat ik alleen moet wandelen langs de kust...

X Dagboek

Jess klapte haar dagboek dicht en ze zag de quote die ze op de voorkant had geschreven: 'Hurt me with the truth, but never comfort me with a lie'. Dit was de quote die haar hele leven omschreef. Vele mensen zeiden dingen tegen haar, maar meende ze die ook. Was het niet allemaal als tekeningen in het zand? Nadat een grote golf er overheen drijft, is de tekening weg.

Haar dagboek legde ze weg in haar la en haar Ajax - agenda van 4 jaar geleden lag ook nog steeds in die la. Toen was ze nog een ajacied, maar op dit moment was dat helemaal niet het geval. Alleen zelf voetballen was nog leuk. Het Nederlandse voetbal en de Eredivisie boeide haar helemaal niet meer.

Jess keek op de kalender die boven haar bureau hing. Toch verscheen er een klein lachje op haar gezicht. Over 19 dagen ging ze naar Ibiza en liep ze langs de mooie kust.