Langs de Kust

Hoofdstuk 8

Hoofdstuk 8:

"Jessie?"

Jess draaide zich om en opende langzaam haar ogen. Ze voelde dik en zwaar en het liefst wilde ze ze weer dichtdoen.

"Jessie?"

"Wat" zei Jess kortaf. Ze was boos. Boos op Joël, boos op Merel, boos op Gerdien, boos op iedereen.

Waarom moest Gerdien haar nou weer naar de levende wereld halen. Toen ze sliep had ze geen gedachtes over Joël.

'Ik vind je heel leuk' hoorde ze Joël weer zeggen. Jess wilde de tijd terugspoelen. Terug naar gisteren ochtend. Ze had nee moeten zeggen, ze had niet mee moeten gaan.

En als ze niet terug naar gisteren kon, dan terug naar een uur geleden. Terug naar haar slaap. Terug naar de droomwereld en dromen over de perfecte man.

"Wat is er?" vroeg Gerdien. "Waarom sliep je?"

Jess wees naar haar mobiel die op Gerdien haar bed lach. "Ontgrendel en je zult zien".

Jess zag Gerdien naar haar mobiel kijken. Na een paar seconden veranderde Gerdien haar gezichtsuitdrukking. Ze keek woedend.

"Wat een klootzak"

"Ger, dat woord wil ik niet horen" klonk gelijk vanaf de gang.

"SORRY" riep Gerdien terug.

"Wat een lul" fluisterde Gerdien nu. "Echt een kloot-"

"En nu?" onderbrak Jess haar. Met deze scheldwoorden had ze hem al duizend keer uitgescholden. Het was niet nodig dat Gerdien dat ook nog ging doen, maar Jess was blij dat iemand hetzelfde dacht.

"Geef hem één kans. Laat hem maar kiezen". Gerdien gooide de telefoon terug naar Jess.

Jess zag dat ze een gemiste oproep had en twee ongelezen berichten.

Het eerste bericht was van Merel en Jess opende hem nieuwsgierig. De foto van Naomi en Joël verscheen weer op haar scherm.

Merel van Dijk:

Hihihihihihi. Joëlleke is verloofd mhuahahaha

De blik van Jess veranderde van woedend naar woedender. Dit was echt oorlog.

Jess Boogaard:

Late research. Wist ik allang hoor. Maar alles beter dan Quinten.

"Zo". Merel was niet de enige die gemeen kon zijn. Jess kon Merel goed genoeg en wist nog genoeg gemene dingen over haar. Merel was niet de enige die oorlog kon voeren.

Het andere bericht en de gemiste oproep was van Joël.

Joël Veltman:

Eind van de middag vrij? X

Jess draaide haar mobiel en liet Gerdien het bericht lezen.

"Bel hem" zei Gerdien, terwijl ze al op het knopje bellen drukte. "Hij belt. Niet nadenken, gewoon doen"

"Nee, nee" zei Jess angstig, maar toch bracht ze de telefoon naar haar oor.

"Met Joël" nam Joël op.

De moed zakte Jess in de schoenen en het liefst zakte ze door de grond. Wat moest ze nu zeggen.

"Gaan we vanmiddag varen. Ik had je gesmst"

"Uhm... Misschien moet je met je vriendin gaan varen". Jess begon wat onwennig, maar na deze zin was ze best trots op zichzelf. "Oh wacht, je verloofde" voegde ze er nog cynisch aan toe.