Langs de Kust

Epiloog

A/N: De epiloog alweer :(

Epiloog:
4 Jaar later
22 Juni 2015
Hoi Dagboek,
Na 3 jaar schrijf ik eindelijk weer eens in jou, maar...
Vandaag is het DE dag, DE DAG. Vandaag krijg ik een andere achternaam. :) :) :) :) :)
Vanaf vandaag heet ik niet meer Jess Boogaard, maar Jess Veltman. Vandaag krijg ik de achternaam waar ik al 4 jaar op wacht. De achternaam die echt bij mij past.
Sinds dat ik Joël heb ontmoet ben ik veranderd. Sinds toen ben ik mezelf geworden. Nog bijna altijd vrolijk, maar soms ook een traan of boze blik. Joël heeft de ware mij naar boven gehaald. En nu kan ik eindelijk mijn oude ik afsluiten, met een nieuwe naam.
Ik kan niet wachten, totdat ik Joël in pak zie. Man in pak is altijd goed, maar Joël in pak is het beste...
Ik moet gaan. Mijn trouwjurk aantrekken en dan ben ik klaar. Dan gaat het beginnen!!
X Jess Boogaard ;)

Jess sloeg haar dagboek dicht en haalde eens diep adem. Vandaag ging het echt gebeuren. Drie jaar lang had ze haar dagboek niet geopend, maar vandaag was ze zo blij en enthousiast, dat ze het ergens kwijt moest. Schrijven was het beste middel.

In het midden van de muur hing de kledingzak met haar trouwjurk daarin. Samen met Elly, Joan en Candy Rae had ze hem een paar maanden terug uitgezocht.

Sinds dat ze Joël ontmoet had en deze dag was er veel gebeurd. Intussen was Jess verhuisd naar Engeland. Het seizoen na de vakantie op Ibiza, begon onwennig voor Joël. Hij had veel last van wat er die vakantie was gebeurd. Naomi bleef hem lastig vallen en zwart maken in de pers.

Jess bleef samen met Frank op hem inpraten. Uiteindelijk heeft hij zich overheen gezet en toen ging het beter dan ooit. Het werd zijn beste seizoen bij Ajax, waardoor hij een transfer naar Manchester United afdwong. Daar werd hij herenigd met Daley Blind en Jasper, die al een jaar eerder de transfer had gemaakt.

"Jess, mogen we binnenkomen?" hoorde Jess vanaf de andere kant van de deur en ze schrok op uit haar gedachten.

"Tuurlijk" zei ze, terwijl ze de deur van het slot haalde en opende.

"We komen helpen met de jurk" zei Candy - Rae met een hele grote lach op haar gezicht.

"Wat is er Candy - Rae?" vroeg Jess. Candy - Rae haar lach was altijd zo mooi en nu die nog groter was viel dat al snel op.

"Niets" antwoorde Candy - Rae, terwijl ze de lach van haar gezicht probeerde te krijgen, maar dat mislukte.

"Candy - Rae" zei Joan met een strenge blik. Jess en Joan wisten allebei dat als je even doorvroeg, zo  antwoord kreeg van Candy - Rae.

"Oké, oké. Ik ben gewoon zo blij voor jullie". Candy - Rae wapperde met haar hand om de tranen weg te houden. "Ik wil gewoon niet gaan huilen".

Een lief lachje ontstond op Jess haar gezicht. Na Ibiza had ze het proberen uit te praten met Merel, maar dat lukte niet. Merel en Quinten waren definitief uit elkaar gegaan en Merel kon het Jess niet vergeten. Jess had het eerst heel erg gevonden, maar na een tijdje besefte ze dat wat ze er voor terug had gekregen veel beter was. Ook nu drong dat weer tot haar door. Joan en Candy - Rae waren gewoon topmeiden.

"Sorry hoor" zei Candy - Rae weer.

"Kom hier". Jess trok Joan en Candy - Rae in een omhelzing, terwijl zelf haar ogen zich ook met tranen voelde. Dit was de beste dag uit haar leven. "Ik ben zo blij met jullie meiden"

"En met Joël" grapte Joan, waarna een snik haar mond verliet.

"Drie jankende vrouwen" lachte Candy - Rae door haar tranen heen.

"Oké ons huil - momentje voor vandaag gehad. Nu gaan we de jurk doen". Joan liet als eerste de omhelzing los en liep naar de kledingzak om hem open te maken.